a balladeer. Zes jaar geleden kocht (kocht? kreeg? ik weet het niet meer. Die plaat is er gewoon) ik hun eerste plaat, maar van een concertbezoek van toen de band nog samen was, was het nooit gekomen. Na zes jaar dus eindelijk mijn “eerste keer” a balladeer. Lang geleden dat ik me zo intens gelukkig heb gevoeld tijdens een concert. Heerlijke uitvoeringen van al het materiaal van de afgelopen tien jaar, lekkere scheurende gitaren, maar ook genoeg momenten voor verstilling, waarbij de toegift zelfs totaal onversterkt was. Je moet het maar durven..
En ja, Marinus op het podium.. Hij is zo lekker zichzelf. Nerveus, chaotisch, licht onhandig, maar open, eerlijk en zo lief. Er zijn maar weinig artiesten die een zaal van 300 man zo snel stil krijgen. (En een eed kunnen laten afleggen om op Swim with Sam te stemmen voor de top 2000…)
