Soms heb je van die momenten dat je intens gelukkig bent dat je voor een show al in de pre-sale kaarten hebt gekocht, om er meteen bij te kunnen zijn maar ook vanwege een vaak aantrekkelijke prijs. Book of Mormon was voor mij destijds zo’n show en bij Aladdin lukte het opnieuw. Ik had de show nog niet gezien maar als Disney- en musicalliefhebber kon het haast niet mis gaan… Zo zat ik afgelopen woensdag voor de onwaarschijnlijke prijs van GBP 49.50 (excl. fee, dat dan weer wel) met hooggespannen verwachtingen op rij 3 in het Prince Edward Theatre. Het werd een topavond.
Aladdin is overall een fijne Disney voorstelling met een uitstekende cast. De show kakt, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Lion King, nergens in en op spel en zang is niets aan te merken. De show staat als een huis en is tot in de puntjes verzorgd, zoals eigenlijk alles dat door Disney wordt aangeraakt.
Aladdin wordt allereerst gekenmerkt door een zeer hoog tempo en energieniveau. Een energylevel dat voor een groot deel voor rekening komt van Trevor Dion Nicholas, die een waanzinnige Genie neerzet. Prachtige stem, enorm charisma, en in zijn spel een bravoure en energie die deze uberleuke rol precies nodig heeft. Lekker over de top maar nooit “te”.
Nicholas wordt daarmee direct omarmd door het publiek. Friend like me is een absolute showstopper waar Nicholas een langdurig applaus ontvangt. De stemming zat er sowieso al goed in, na Arabian Nights ging het dak er al vanaf, en dat voor een preview!
Aladdin wordt gespeeld door een ster in wording, Dean-John Wilson. Na kleinere rollen in Songs for a new world en Miss Atomic Bomb is dit een rol waar hij zijn kunnen volledig in kan etaleren. DJW ziet er uit zoals Aladdin er uit moet zien, met een guitig hoofd en een mooie fysiek. Zijn spel is dik in orde maar meest opvallend is toch zijn gouden stem die volledig tot wasdom komt in het machtige Proud of your boy. Of tijdens het fameuze A Whole new world, sowieso een van de hoogtepunten, waarin DJW’s stem mooi samenvalt met die van Jade Ewen, die Jasmine speelt. Ewen zag ik nog niet zo lang geleden in In the Heights, waar ze in positieve zin opviel. Persoonlijk vind ik de rol van Jasmine erg bescheiden en feitelijk te klein om op gelijk niveau te schitteren als Aladdin en Genie.
Opvallende bijrollen zijn er voor Don Gallagher en Peter Howe , Jafar respectievelijk Iago. Gallagher speelt een overtuigende slechterik en Howe heeft een ietwat misselijkmakende gezichtsuitdrukking, die hem voor deze rol zo geschikt maakt als Jafars hulpje. Daarnaast de 3 vrienden van Aladdin, gespeeld door Nathan Amzi, Stephen-Rahman Hughes en Rachid Sabitri. Hun spel is uitbundig, vol humor en de uitvoering van High Adventure is zo meeslepend dat je als publiek bijna wilt mee bleren.
Tenslotte: Aladdin heeft een prachtige score van Alan Menken en is visueel een sprookje. Kostuums zijn kleurrijk en uitbundig, decorstukken en sfeervolle belichting zorgen voor prachtige arabische plaatjes met diep gele/oranje/rode/blauwe/groene kleuren. Met als absolute hoogtepunten the Cave of Wonders (waanzinnige bling bling) en the Magic Carpet scene tijdens A Whole New World. Zelden zo’n prachtig staaltje theatertechniek gezien. Het verhaal gaat dat het tapijt aan dermate snel om de as roterende draden hangt, dat de bekabeling daardoor onzichtbaar wordt. Hetgeen klopt, want vanaf rij 3 verkeer ik - blijkbaar onterecht - in de veronderstelling met een of andere drone-techniek te maken te hebben. Wat een contrast met de onlangs door mij bezochte voorstelling Chitty Chitty Bang Bang waar de arm waar de auto op rust werkelijk overal in het theater zelfs voor een slechtziende zichtbaar moet zijn geweest.
Aladdin staat al met al voor een heerlijke theateravond waar al je zintuigen gestreeld worden. Topentertainment en per heden mijn favoriete Disney-musical. Of toch Mary Poppins?