Gisteren is er in de musicalbox een topic geopend waarin de open brief van Vera Mann over alle comotie van de afgelopen dagen is geplaatst. Helaas is door een fout in het forum dit topic verwijderd. Inmiddels staat de link naar het artikel van onze collega’s Musicalsite in het andere topic (Vera Mann heeft kritiek op Stage Entertainment), maar ik heb toch weer een nieuw topic aangemaakt en de brief nogmaals van Vera gekregen.
Voor iedereen die van theater houdt….
Mijn uitspraken over Jack Van Gelder in Les Misérables hebben duidelijk een enorme discussie op gang gebracht. In die opzet ben ik dus geslaagd! Ik schrijf deze open brief niet om dingen terug te draaien of om mij te verdedigen. Dat is ook niet nodig. Ik schrijf dit om één en ander te nuanceren, omdat mij dingen worden toegeschreven, die ik nooit heb uitgesproken.
Allereerst wil ik benadrukken, dat ik er geen enkele moeite heb, dat mensen zonder diploma het podium beklimmen. Tijdens audities zou maar één regel mogen gelden: dat de meest geschikte kandidaat de desbetreffende rol krijgt toebedeeld. Dat deze regel de laatste jaren met voeten wordt getreden moge duidelijk zijn.
Anderzijds begrijp ik het gevecht van concurrerende producenten om de zalen vol te krijgen. Daarmee bedoel ik ook dat mijn kritiek op het casten van BN’rs als louter commercieel doel niet alleen Stage Entertainment betreft. Ik heb persoonlijk enige kruisbestuiving in dit vak altijd toegejuichd. Acteurs, zangers, cabaretiers etc. die een ‘cross-over’ maken naar musical of naar andere theatervormen; daar is helemaal niks mis mee, mits ze overtuigend een rol kunnen neerzetten.Wat sommige mensen schijnen te vergeten, is dat de meeste mensen die op de planken staan vaak al een lange weg hebben afgelegd; in de meeste gevallen een behoorlijke hoge scholing hebben doorlopen, omdat dit vak, zoals de meeste beroepen, vakmanschap vereist. En daar gaat jarenlange training aan vooraf. Bij professionele opleidingen, amateurgezelschappen, allerhande cursussen in zang,dans en misschien nog het allerbelangrijkste…het spelen, het samenwerken en elke avond opnieuw proberen om de magie op te bouwen waar het publiek voor is gekomen.
Ik ga er vanuit dat elke producent , theaterdirecteur en elke acteur hetzelfde wil: theater maken op het hoogste niveau om het publiek te geven waar het recht op heeft. En daar wringt natuurlijk het soms veel te nauwe schoentje. De trend is duidelijk. Het publiek wil vaak mensen zien omdat ze bekend zijn van televisie en niet omdat ze per se van theater houden. De verantwoordelijkheid ligt met name vooral bij de producent, die deze trend zelf in gang heeft gezet terwille van de kaarverkoop.
We kennen natuurlijk allemaal de bekende televisieprogramma’s waaraan mijn jonge collega’s bijna worden gedwongen mee te doen, willen ze een plaats bemachtigen in een hoofdrol. Niemand kan het ze kwalijk nemen; ze hebben geen keuze, omdat ze allemaal een droom hebben. Het zogenaamde “van de straat geplukt talent†wordt louter gebruikt als kanonnenvlees om bij het publiek de indruk te wekken dat eigenlijk zo’n beetje iedereen, mits wat talent, kan meedoen in een miljoenenproductie.Ik heb niet de pretentie om te denken dat ik door een aantal statements,of door dit soort brieven, een complete mentaliteitsverandering op gang kan brengen. Er is mij een paar dagen geleden een mening gevraagd en die heb ik simpelweg gegeven. Ik had geen idee dat het allemaal zo’n turbulentie zou veroorzaken, al betekent dit wel duidelijk dat ik o.a. in musical-land de vinger op de zere plek heb gelegd. Het enige wat ik wil ,en met mij vele anderen, is dat dit vak, commercieel of niet, serieus genomen wordt en geen verheerlijking blijkt te zijn van middelmaat of erger. Volgens mij is dit trouwens een jarenlange strijd geweest van Joop van den Ende, iemand waar ik groot respect voor heb. Passie, bezieling en ambachtelijkheid kunnen hand in hand gaan met commercialiteit, daar zijn legio voorbeelden van; in welk bedrijf dan ook.
Ik wil bij deze mijn collega’s bedanken,zowel in Nederland als in België, voor de honderden reacties die ik heb gehad omdat ik blijkbaar iets heb gezegd wat al enkele jaren achter gesloten deuren en met gebalde vuisten wordt gefluisterd. Erg hartverwarmend maar eerlijkheidshalve…dit gaat niet over mij…dit gaat over ons! Producenten, theaterdirecteuren, artiesten en het publiek…we zijn allemaal van elkaar afhankelijk; of, zoals de meesterlijke regisseur Rufus Collins ooit zei : “You are as weak as your weakest chain.â€
De discussie is losgebarsten; de tijd zal ons leren of het wat oplevert!
Tot slot wens ik met name de cast van Les Misérables een paar prachtige laatste weken toe op de barricades en wens ik iedereen nog een prachtig theaterseizoen!
Liefs,Vera
