Hier mijn (eerste van) 5 verslagen van de voorstellingen die ik afgelopen week in Londen zag. Wat mij betreft is Londen weer helemaal the place to be qua musicalgebeuren. Heb dat een aantal jaren iets minder gehad. Voor mijn gevoel is het aanbod nu weer verfrissender, gevarieerder, kwalititatief hoogstaander; kortom aantrekkelijker dan de afgelopen jaren. Ik heb in ieder geval een topweek gehad en dan heb ik nog lang niet alles gezien wat ik wilde zien.
Woensdag 4 februari: Sunset Boulevard / Comedy Theatre : 9,5
Norma Desmond : Kathryn Evans (9)
Joe Gillis: Ben Goddard (9,5)
Max von Meyerling: Dave Willits (9,5)
Betty Schaeffer: Laura-Pitt-Pulford (9)
Artie Green: Tomm Coles (8,5)
Ceil B Demille: Craig Pinder (7)
Director: Craig Revel Horwood (9,5)
Ik kan niet anders dan deze productie vergelijken met mijn 2 recenten bezoeken aan de Nederlandse versie en een vijftal bezoeken aan het Londense orgineel. Er is me door deze Londense versie in ieder geval één ding duidelijk geworden: de huidige Nederlandse versie is op vrijwel alle fronten vlees noch vis. De oorspronkelijke (londense) versie was vlees: alles aan die versie was big / over the top ...noem het maar op en dat werkte. Deze productie is vis: alles is klein, intiem….bijna pijnlijk puur gemaakt en…..dat werkt nog beter dan het orgineel. De Nederlandse zit er ergens tussenin en ik moet tot mijn spijt nu echt toegeven: dan blijft er van deze musical weinig over, hoe goed een Pia en Simone in potentie ook zijn als Norma.
Terug naar deze versie. Klein dus. Nauwelijks decorwisselingen en een dozijn muzikanten waar we het mee moeten doen: zowel voor de muziek als het spel. Op Norma en Max na, spelen allen spelers dus ook een instrument. Logischerwijs gaat dat musiceren en acteren niet altijd samen, wat dus inhoud dat er keuzes zijn gemaakt; soms ten faveure van de muziek, soms met de nadruk op het spel. Dit werkt fantastisch. Sunset heb ik altijd geassocieerd met Norma Desmond; het zien en beleven van deze versie doet me echter tot de conclusie komen dat het eigenlijk veel meer de Joe Gilles-show is. Het is zàjn drama, zàjn tragiek die verteld wordt…en Norma en haar levensverhaal spelen daar een zeer belangrijke rol in. (Nog een reden realiseer ik me nu waarom Sunset in Nl niet werkt: het verschil in intensiteit in de beleving van de rol van Joe Gilles tussen Antonie Kamerling en deze Ben Goddard is echt een verschil van dag en nacht ).
In deze versie heb ik dan ook geen last gehad van inzakkende spanningsmomenten op de momenten dat Norma niet op het toneel is. Integendeel. Ik dacht niet dat ik het ooit zou zeggen, maar: mijn Sunset-braaknummer: het duet tussen Joe en Betty is wat mij betreft in deze versie bijvoorbeeld het absolute hoogtepunt. Bizar. Sowieso komt ook de hele 3-hoek Joe-Betty-Artie veel beter dan ooit tevoren uit de verf…en dat komt de voorstelling als geheel zeer ten goede en is wat mij betreft op het conto van deze regisseur te schrijven.
Ook het karakter van Max krijgt letterlijk en figuurlijk meer body in deze versie en wordt daarmee ook vele malen interessanter.
Door de vorm-keuze van musici-spelers komt de nadruk heel erg op het verhaal, spel, zang, en de muziek te liggen. Dat maakt de spelers per defenitie kwetsbaarder, ze hebben niet op nauwelijks licht, decor, kostuum of grote ensembles om zich achter te verbergen. Dan heb je dus topspelers nodig want anders is zo’n versie een fiasco. Die topspelers waren er; zonder uitzondering. Voor mij stal Ben Goddard als Joe de show: prachtige zangstem en een heerlijke, bijna sinistere rolinterpretatie. Super. Ook uitzonderlijk goed vond ik Dave Willits als Max en Laura Pitt-Pulford als Betty. Zij gaven hun rollen karakter en extra dimensies die ik voorheen nog niet heb gezien. Katrhyn Evans tenslotte als Norma is zeer zeer goed, vooral haar acteerprestatie. Ze heeft ook een prettige stem, maar vocaal zijn er wat mij betreft Norma’s die er net iets meer uit kunnen halen. Neemt niet weg: in deze versie, in deze bezetting is zij wellicht de perfecte Norma, juist omdat ze ruimte laat voor de anderen.
Kortom: het kan dus wel zonder mega over the top te moeten gaan. Er is van Sunset Boulevard wel degelijk een hele mooie en interessante voorstelling te maken zonder er miljoenen tegen aan te moeten gooien. Het bewijs speelt momenteel in het Comedy Theatre op West End; het tourt echter helaas niet door Nederland.