Die opmerking over laagopgeleiden kwam van mij en daarbij gaf ik al aan dat er op zich niets mis mee is, maar dat daardoor het genre wel veranderd. Vergelijk het bijvoorbeeld met muziek. Naar artiesten als Jan Smit, Koos Albers, Frans Bauer luisteren over het algemeen laag opgeleiden. Als zij ineens met zwaar filosofische teksten aankomen zullen er veel fans afhaken, omdat ze het niet meer begrijpen. In de theaterwereld is het precies hetzelfde. Over het algemeen gaan er meer hoogopgeleiden naar stukken van Shakespeare, omdat zij het prettig vinden als iets complex in elkaar zit of mooie, diepgaande teksten bevat. Ook in musical is dat zo. Iemand die van diepgang houdt gaat liever naar een stuk van Sondheim dan naar een stuk van Disney. Er zijn meer laagopgeleiden dan hoogopgeleiden en dat zie je terug in het succes van dit soort stukken. Voor een producent is het daarom commercieel gezien slimmer om een makkelijk toegankelijk stuk te produceren. Daar is niets mee, maar ik als hoogopgeleide vind dat dan wel jammer.
Wat zegt jou dat hoogopgeleiden ook zo nodig in hun vrije tijd liever naar ‘intellectueel’ vermaak kijken? Puur het feit dat jij dat zelf zo ervaart? Wist je dat de telegraaf de meest gelezen krant is onder ‘hoogopgeleiden’? Zegt genoeg denk ik…
Dat Shakespeare een aanzienlijk kleinere doelgroep kent dan Tarzan of de Disney sing-a-long is duidelijk, maar dat wil niet zeggen dat diezelfde doelgroep voor shakespeare nul komma nul interesse heeft voor lichter vermaak…
Ik snap dat je het niet blasé bedoelde, maar je begeeft je wel een klein beetje op glad ijs; het komt over alsof je het jammer vindt voor ‘de intellectuelen’ dat ‘het plebs’ door die laagdrempelige theaterproducties ook steeds vaker in het pluche zit.
Verder heb ik weinig toe te voegen aan de discussie, Stefucius heeft volkomen gelijk…