Vandaag werd de negende verjaardag van Billy Elliot gevierd, in aanwezigheid van regisseur Stephen Daldry, die ook een klein praatje vooraf hield. De negende verjaardag stond in het teken van het debuut van een aantal nieuwe castleden.
Ruthie Henshall speelt vanaf nu Mrs. Wilkinson en bracht tijdens haar debuut al een beetje nieuw leven in de rol. Waar de meeste Mrs Wilkinsons aan het begin van de voorstelling al zure, oude tantes zijn begon Ruthie als Mrs Wilkinson vol energie, enthousiasme en goede moed aan de balletles. Om later toch ook in te zien dat er in het mijnwerkersdorp geen eer valt te behalen. Mooi spel en zeker in de eerste akte erg aanwezig als ze op het toneel staat.
Phil Snowden, die tot de originele cast behoort, is terug van een aantal jaren weggeweest. Nu in een gewone ensemble rol, maar in het verleden heeft hij heel veel verschillende rollen gespeeld, dus dat zie ik hem dit keer ook wel weer doen. En Barnaby Meredith (older Billy) is na een jaar ook weer terug. Met continu een grote glimlach op zijn gezicht tijdens “Dream Ballet”.
Het had ook Matteo Zecca’s onvergetelijke (want eerste West End show) debuut als Billy moeten worden. Onvergetelijk werd het maar niet zoals iedereen het zich had voorgesteld. Na een goede eerste akte bleef de stoel aan het eind van “Deep into the Ground” namelijk leeg en nam hij de zangpartij niet over van vader Elliot. Na een show-stop van tien minuten bleek dat hij ziek was geworden, wel weer verder had willen spelen, maar daar had de directie een streep door gezet. Stand-in Billy Mitchell Tobin zette de show vervolgens professioneel voort. Op het eind mocht Matteo gelukkig wel zijn applaus ophalen, zijn echte debuut zal snel genoeg komen.
Dat gebeurt er soms met kinderen die jarig zijn: te veel taart, te veel snoep en te veel cola….. maar een feestje werd het uiteindelijk toch wel.
