Terwijl de ogen van de wereld waren gericht op het drama in het Apollo Theatre aan Shaftebury Avenue vond gisteren aan de andere kant van West End de première plaats van ‘Stephen Ward’. De eerste recensies zijn binnen maar ik kan me voorstellen dat Lloyd Webber niet erg blij is met het resultaat ...

The Guardian Michael Billington ***
The Telegraph Charles Spencer ****
The Independent Paul Taylor ***
Daily Express Simon Edge ***
Metro Sam Marlowe **
Variety David Benedict
Daily Mail Quentin Letts
Whatsonstage Theo Bosanquet ***
Time Out Andrzej Lukowski **
Evening Standard Fiona Mountford ****

Theo - 20 December 2013 08:10 AM

ik kan me voorstellen dat Lloyd Webber niet erg blij is met het resultaat ...

Dat was ik bij het zien en horen van Stephen Ward ook niet. 😊

Gelukkig maar dat smaken verschillen. Ik heb erg van ‘Stephen Ward’ genoten en zou zo teruggaan 😊

Het volledige castalbum van ‘Stephen Ward’ is te beluisteren op Digital Spy

https://www.youtube.com/watch?v=http://www.youtube.com/watch?v=8Xkvh390RMU

Wat een prachtig nummer!!

De berichten uit londen zijn niet best. Er gaan veel verhalen over halfvolle zalen. Toen ik in de zaal zat had ik al een beetje het gevoel dat deze show wel eens lloyd webbers laatste musical zou kunnen zijn. Triest als hij eindigt met zo’n teleurstellende show. Ik had hem graag nog dat succes gegund.
Je ziet wel vaker bij oudere componisten dat ze de ’ touch’  verliezen. Mijn favoriete composer, benny andersson, zei onlangs nog daar over dat het belangrijk blijft om je te blijven vernieuwen, zelfs als je op leeftijd ben.  Ik miste dat element wel erg bij deze show. Wat betreft structuur en muziek vond ik het allemaal weinig verrassend. En als het verhaal dan ook al niet echt spannend of boeiend is en dan blijft er wel heel weinig over.
Zonde zonde, ik had me er echt op verheugd.

Dit is zeker niet zijn laatste. Er komt nog een vervolg op een van zijn succesmusicals.

Ik had net mijn reactie getikt, die vooral voort komt uit teleurstelling, toen ik mij bedacht dat ik wel veel over de show nadenk. Op de een of andere manier vind ik het wel een interessant verhaal. En toen kwam ik deze link tegen: http://mag.newsweek.com/2014/01/03/sex-lies-class-politics.html
Het geeft een mooi beeld van de musical en het verhaal. Dit verhaal geeft een aantal aanknopingspunten (de enorme dreiging van de koude oorlog, vrouwen die door de komst van de pil losgeslagen zijn en zich de emancipatie ook op het gebied van sex toe eigenen) waarvan ik direct dacht: zonde dat ze daar in het stuk niet meer gebruik van gemaakt hebben.
Ik begrijp de fascinatie van Lloyd Webber met het verhaal wel, ik vrees dat hij de verkeerde collega’s heeft uitgezocht.

ookeenmedewerker - 03 January 2014 05:11 PM

Dit is zeker niet zijn laatste. Er komt nog een vervolg op een van zijn succesmusicals.

op welke musical cats? joseph?

Ik zal niet beweren dat ‘Stephen Ward’ zijn allerbeste musical is maar ik heb enorm genoten van de voorstellingen die ik in december zag. Vooralsnog staat de CD op repeat en ik geniet erg van deze score.

Een musical met een dergelijk onderwerp is een gok en Lloyd Webber heeft ook zelf gezegd dat als de musical niet mocht aanslaan deze snel weer zal verdwijnen. De boekingsperiode is nog niet verlengd en de kans is groot dat de laatste op 1 maart wordt gespeeld. Als dat zo mocht zijn is het erg jammer maar kun je hem in ieder geval geen lef ontzeggen.

Naar mijn mening hadden ze beter een andere titel kunnen kiezen. Voor deze musical kende ik de Profumo affaire wel maar de naam van Ward was mij onbekend. Wellicht was een titel in de lijn van ‘Scandal’ (de film destijds over hetzelfde onderwerp) of iets dergelijks pakkender geweest. Dit is geen titel waar de toeristen massaal op afkomen.

En januari en februari zijn lastige maanden wat betreft theaterbezoek in Londen met veel aanbiedingen en ‘Stephen Ward’ is niet de enige musical die kampt met halfvolle zalen. Afgelopen december was het balkon bij ‘Charlie’ dicht en waren de stalls voor een groot deel opgevuld met schoolklassen. En waar shows als ‘Wicked’ en ‘Charlie’ geen kaarten met korting verkopen bij TKTS is er bij ‘Stephen Ward’ gekozen om dat wel te doen.

We zullen wel zien. Ik draag deze musical in ieder geval een warm hart toe. En wat er op andere buitenlandse fora gezegd wordt over ‘Stephen Ward’ en Lloyd Webber vind ik niet zo boeiend. Er zijn nu eenmaal musicalliefhebbers die hardnekkig volharden in hun streven om alles was Lloyd Webber maakt af te branden. Zonde van de energie denk ik dan, kijk verder en richt je op iets waar je wel plezier aan beleeft.

Ik ben het met je eens dat ik het heel gedurfd vind van Lloyd Webber. Love never dies werd afgeslacht in forums maar ik heb destijds van die voorstelling genoten. Forums zeggen mij nooit zoveel, al kun je er wel vaak een trend uit afleiden.
Ik ben onder andere speciaal voor stephen ward naar Londen gegaan. Op de woman in white na heb ik zo’n beetje alles van Lloyd Webber gezien. En twee jaar geleden heb ik nog een fantastische uitvoering van de phantom gezien.
Stephen Ward was eigenlijk wel wat ik er van verwacht had. Ik denk dat er meer had ingezeten. Het probleem ligt hem ook niet zo zeer bij de muziek, maar in mijn ogen meer aan het script. Zeker nu ik mij wat meer verdiep in het verhaal achter de musical snap ik Lloyd Webber wel. Het verhaal heeft op zich wel potentie.

Wat je opmerkingen over de andere musicals betreft heb je helemaal gelijk. Ik heb maar een uitverkochte musical gezien en dat was de scottboro boys. Maar dat is ook een klein theater. Bij de rest zaten er akelig veel lege plaatsen, dichte balkons en veel mensen met korting.

Het wordt weer eens tijd voor vernieuwing in musicalland. Jonge componisten met frisse, vernieuwende ideeën.  Maar op de een of andere manieren trekt het format geen jonge componisten aan. Ik hoop dat dat veranderd.

Niets mis met nieuw materiaal van Lloyd Webber, Sondheim of zelfs mijn held Andersson want juist de dingen die ze nu doen zijn reuze interessant. Alleen wel voor een klein publiek. Maar ze ‘spreken’ natuurlijk niet meer echt de ‘taal’ van de huidige generatie.

chess - 04 January 2014 01:33 PM

Ik denk dat er meer had ingezeten. Het probleem ligt hem ook niet zo zeer bij de muziek, maar in mijn ogen meer aan het script. Zeker nu ik mij wat meer verdiep in het verhaal achter de musical snap ik Lloyd Webber wel. Het verhaal heeft op zich wel potentie

Dat ben ik wel met je eens hoor al is het wel een complex verhaal om binnen een paar uur te vertellen en dan ook nog eens een het gevoel en het tijdsbeeld van de jaren ‘60 te schetsen. Bij de laatste musical van hetzelfde team ‘Sunset Boulevard’ was de Wilder film natuurlijk de basis en hadden ze dat probleem niet. Wellicht hadden ze wat meer tijd moeten nemen.

Al met al vind ik ‘Stephen Ward’ toch wel een aardig beeld geven van de hele affaire en wat er toen speelde. Er valt wel af te dingen op het feit dat de man naar wie de musical genoemd is in de tweede akte nauwelijks te zien is, althans niet op de voorgrond. Wat voor iemand Ward was en wat hem dreef op weg naar zijn zelfdoding komt niet erg duidelijk uit de verf.

Misschien had Lloyd Webber ook zelf wel de behoefte om na de grandeur van een musical als ‘Love Never Dies’ eens te komen met iets totaal anders waar ook andere muziekstijlen in verwerkt zijn dan de meeslepende melodieën waar het grote publiek hem voornamelijk van kent. De teksten van Don Black vind ik geweldig en zeker van de nodige humor getuigen wat voor mij de orgie-scène ‘You’ve Never Had It So Good’ zeer te genieten maakt. Die is toch met een enorme knipoog gemaakt en ook tekstueel om van te smullen.

Ik ben in ieder geval benieuwd naar hoe het verder gaat met ‘Stephen Ward’ en mocht de boekingsperiode niet verlengd worden overweeg ik serieus om naar de laatste te gaan.

Voor degene die deze show nog willen zien: tot 12 februari zijn alle eerste rangskaarten voor de voorstellingen van maandag t/m vrijdag verlaagd tot 39 pond.

Ik heb de show vorige week gezien en heb zelden zo’n teleurstellende avond in het theater gehad.
Mijn grootste probleem zit hem in het feit dat ik het allemaal buitengewoon onsmakelijk vond. Die enge Ward (van wie we moeten geloven dat hij vooral diep in de ogen van Keeler keek, maar haar nooit aanraakte…..ehm…...nou….dacht het niet…..) die zich al glijend door een beetje viezig Londen beweegt in de jaren 60: moeten we daar als publiek mee meeleven? Ik vond het een harteloze zak. Lloyd Webber (die ik bij deze ook tot glijerd wil benoemen lol) lijkt het zijn persoonlijke missie te hebben gemaakt om Ward vrij te pleiten. Dat zullen we weten ook als publiek. Na de pauze krijgen we de boodschap voortdurend door de strot geduwd, op de meest clichématige manier die je maar kunt bedenken. Webber had vast nog een laadje “afgekeurde Phantom dingetjes” en zet die een keer of 45 in. Dodelijk vermoeiend, vooral door de verschrikkelijke manier waarop het gespeeld wordt; alsof je terug bent in een Carry On film uit de jaren 60 (en dat zou nog een regie concept geweest kunnen zijn, maar daar geloof ik niks van!).

De score van Lloyd Webber zal zelfs de grootste fan teleurstellen. De eerste 7 minuten veerde ik nog even op (knap nummer) maar daarna is het hopeloos. Flauwe pastiches, een Dolly Dots nummer als pauzefinale en de grote “ballad” uit de tweede acte wordt (hoewel prachtig gezongen door Jo Riding) vertolkt door een totaal oninteressant bijfiguur die we pas 1 minuut kennen en ontsiert door een jaren 80 synthesizer arrangement. Bah bah bah.

Het decor is om te huilen; schuivende gordijnen waarop geprojecteerd wordt. Die landschapjes en krantenkoppen zijn zo voor de hand liggend dat het bijna grappig wordt. Dat dit van dezelfde ontwerper is als Matilda is niet te geloven. Dat de regisseur dezelfde is als van mijn beste voorstelling van 2013 (Ghosts) is ook bijna niet te bevatten. Iedereen levert hier halfbakken werk; zelfs de cast (in Londen toch bijna altijd een constant sterke factor) was beneden maats.

What the hell was he thinking? Stephen Bored was een betere titel geweest. En dat in een angstig stille zaal; als er meer dan 200 mensen zat, zou me dat verbazen. Ik zou zeggen: bewaar het artwork (dat was te GEK!), maar verder heel snel vergeten dit misbaksel. Op naar Cats 2!

Dat klinkt niet best.. En zaten er echt maar 200 mensen in de zaal? Dat is wel heel triest voor een nieuwe voorstelling.