Ik vond geen topic betreffende deze voorstelling, dus maar één aangemaakt.
LITTLE VOICE
januari tot en met begin mei 2014 in diverse theaters in Nederland
Sinds de dood van haar vader leeft de wereldschuwe Mus tussen haar vaders langspeelplaten op zolder in haar eigen droomwereld, terwijl haar alcoholistische moeder rondsliert en dubieuze mannen versiert. Een van hen is een derderangs manager. Als hij Mus hoort zingen, denkt hij munt te kunnen slaan uit haar gouden stem door haar te lanceren als het sterretje Little Voice.
Jim Cartwrights West End-hit The Rise and Fall of Little Voice werd overladen met vijf sterren-recensies en de latere filmbewerking werd bedolven onder prijzen. Nu is de rauw-realistische muziekkomedie in Nederland te zien, met Suzan Seegers als Mus en Ellen Pieters als haar loeder van een moeder. Met prachtige liedjes van Edith Piaf, Marlene Dietrich, Marilyn Monroe en Shirley Bassey laat Seegers horen net zo’n grandioze stem te hebben als Mus. Ondertussen raakt de aardse bewerking van Jules Deelder precies de goede snaar: ellende, humor én ontroering.
cast: Suzan Seegers, Ellen Pieters, Laus Steenbeeke, Han Oldigs, Wivineke van Groningen en Michael de Vriend
regie - Bruun Kuijt, script - Jim Cartwright, vertaling - Jules Deelder, decor - Marjolein Ettema, lichtontwerp - Coen van der Hoeven, kostuums - Willemijn Kaasjager, kap en grime - Nienke Algra, techniek - Maarten Verheggen en Edwin Smets,
stagiair techniek - Yvet Veld, decorbouw - Jelle Snijder, company management - Martine Bitter, productie - Senf Theaterpartners en Kik Productions
Gisteren in Noordwijk naar de tweede try-out geweest. De eerste indruk toen het doek openging: groot decor. Ik dacht ook: er gaat af en toe een deur of raam open en dat is het qua beweging in het decor. Foutje van mijn kant. Het decor bewoog tijdens de voorstelling een aantal keer naar voren en naar achteren. Vond ik voor zo’n kleine productie al heel wat. Verder oogde het decor heel praktisch en stevig, wat mij enigszins geruststelde… (Ik heb nogal vaak last van plaatsvervangende hoogtevrees, nu had ik dat alleen maar als ze heel dicht bij de rand speelden en vooral op het moment dat Mus en Ed aan het vechten zijn.) En het decor had ook een leuk geintje dat ergens halverwege de eerste akte pas in het spel betrokken wordt maar voor de oplettende kijker al vanaf moment één zichtbaar was.
Afgaande op het optreden op de Musical Sing-a-Long dacht ik dat het meer muziektheater zou zijn, maar in feite is het een toneelstuk waar een beetje in gezongen wordt. Ik heb vaak moeite met toneelstukken, vooral wanneer er in lange monologen met veel moeilijke woorden iets heel simpels wordt verteld. Dit viel me mee, al had ik een ondersteunend muziekje af en toe niet erg gevonden. Zoals je bijvoorbeeld bij een film ook hebt.
Om ook even een argument te geven waarom er géén ondersteunende muziekjes moeten worden gebruikt: Suzan Seegers. Ze is echt een klein vogeltje, niet alleen qua postuur, maar zeker ook in haar spel. Je moet echt luisteren om haar te verstaan (overigens is dat alleen lastig wanneer er veel gelopen wordt en met stoelen geschoven), de paniek in haar ogen bij onverwachte dingen, het helemaal in zichzelf kruipen en alle aandacht en aanrakingen vermijdend… Haar moeder (Ellen Pieters) doet op een gegeven moment een poging om hun relatie te lijmen. In plaats van dat ik naar de monoloog geluisterd heb en naar Ellen gekeken heb, keek ik naar Suzan en voelde ik Mus’ isolement. Echt zo’n kippenvelmoment… Ook dik kippenvel in de tweede akte als Little Voice een optreden geeft; schijnbaar moeiteloos imiteert Suzan allerlei zangeressen en niet alleen met haar stem. Ik moest moeite doen om mijn mond niet open te laten hangen.
Suzan Seegers, Ellen Pieters en Han Oldigs hebben verreweg de meeste podiumtijd, maar de personages van Laus Steenbeeke, Wivineke van Groningen en Michael de Vriend zijn daarom niet minder belangrijk en ik denk dat Wivineke nog de meeste indruk maakt. Ze heeft heel weinig tekst en je vraagt je ongetwijfeld heel lang af wat het personage toevoegt, maar in de tweede akte wordt dat helemaal duidelijk.
Maar goed, het was een try-out, maar het was niet heel erg te merken. Geen pijnlijke stiltes of extreem veel euhms ofzo. Ik denk wel dat de spelers nog een beetje los moeten komen in dit stuk. 😊 En af en toe dat het licht ineens bijna uitging, maar dat is ze vergeven. Mooie kleine voorstelling om te bezoeken.