martijn-j - 12 February 2016 04:37 PM

Ik denk dat Les Mis vooral heel veel geluk heeft gehad en dat het succes dat het nog steeds is vooral leunt op het instituut dat het geworden is. Als Les Mis vandaag als nieuwe musical zou openen zouden ze het denk ik een stuk lastiger krijgen.

Daar zit zeker een kern van waarheid, maar vooral ook omdat de tijden veranderd zijn en het genre dramamusical het een stuk lastiger heeft dan in de periode dat Les Mis de première beleefde.

Aan de andere kant houdt geen musical het decennia vol als de voorstelling in de kern niet goed is. Les Mis is in al die jaren ook wel voortdurend in beweging geweest en zijn er vele subtiele veranderingen doorgevoerd. Voor mij voelt Les Mis dan ook een stuk actueler dan bijvoorbeeld The Phantom die wat stoffiger is dan Les Mis.

Naar mijn idee resoneert de voorstelling nog steeds, ook in deze in alle opzichten andere tijd dan het in 1985 was, en ook bij het huidige publiek.

Stelling 2. vind ik in deze tijden erg lastig om op te reageren, omdat je tegenwoordig zo moet letten op wat je zegt met betrekking tot dit soort zaken. Maar toch ga ik het doen. Ik vind het niet zozeer “niet kunnen” wanneer personages gespeeld worden door niet-westerse acteurs, omdat daar altijd nog een achtergrondverhaal bij bedacht kan worden (denk immigratie, adoptie, al zal die tweede in de 19e eeuw iets minder van toepassing zijn geweest). Maar wat me wel echt stoort, is dat op dit moment de rol van Eponine op Broadway wordt vertolkt door een donkere actrice, terwijl de rollen van de Thenardiers door blanke personages worden gespeeld. Ik vind dat dit de geloofwaardigheid van een musical echt aantast. Dit geldt overigens niet alleen voor Les Miserables, maar voor iedere musical.

(Ik vind dit soort topics trouwens een heel goed idee. Dus mijn complimenten voor de persoon die dit bedacht heeft!)

Dit is wat Nikki M. James (originele Eponine in de huidige revival op Broadway) zegt over “non-traditional casting” en de logica daarvan voor het verhaal.

The first time I saw the show was when the pop star Shanice was playing à‰ponine, and she was the first black actress to play à‰ponine on Broadway. That was in 1995. By that point I had already listened to the soundtrack, so that was meaningful for me, it really was, to see a black actress up there playing a lead role in this well-loved musical.

I thought to myself, well, they’re casting a black à‰ponine, are they going to cast mixed-race or “ethnic,” for lack of a better word, young à‰ponine and young Cosette? Because those little girls switch off. They didn’t. They also didn’t cast little blonde girls, even though the girl who plays Cosette in the first act grows up to be the actress who’s playing Cosette on Broadway, who’s blonde.

We’re doing a musical, we’re a bunch of French people in 1832 who are singing in English. We don’t have to be so literal with our family lines, and amazingly in theater, we don’t have to follow the rules of genetics and that kind of stuff. It always feels like Cameron [Mackintosh, the producer] cast exactly who he wanted to cast to tell the story.

Theater is one of the places where we can do nontraditional casting, where we don’t have to be bound by some of the rules that I’m sure people in film or television feel they’re bound by. But I also feel like in the commercial theater, people often aren’t as brave as they could be. I try not to think about it that much because it’s been the story of my life. I’ve played a lot of roles that have traditionally been played by nonblack actresses. I try not to think about it, because that part of it is just not my job. I can’t be worried.

Die discussie blijft toch altijd een kwestie van mening. Ik vind het ongeloofwaardig overkomen, maar goed; eigenlijk is musical op zich ongeloofwaardig (want wie barst er nu opeens spontaan in zang uit?). Dus misschien heeft ze wel gelijk en is het theater daarom de ideale plek om geen rekening met etniciteit te houden. Maar toch vind ik het moeilijk dat los te laten.

Zullen we elke week een nieuwe stelling/musical behandelen? Ik wil deze topic graag levend houden! 😊

martijn-j - 15 February 2016 08:10 PM

Dit is wat Nikki M. James (originele Eponine in de huidige revival op Broadway) zegt over “non-traditional casting” en de logica daarvan voor het verhaal.

The first time I saw the show was when the pop star Shanice was playing à‰ponine, and she was the first black actress to play à‰ponine on Broadway. That was in 1995. By that point I had already listened to the soundtrack, so that was meaningful for me, it really was, to see a black actress up there playing a lead role in this well-loved musical.

Iquote]

Maar wat was ze verschrikkelijk op Broadway!

Bumpje! Heeft iemand nog een goede stelling/musical die hij/zij wilt bespreken? Ik zit zelf even zonder inspiratie, maar vind ‘t wel weer tijd voor een duik in ‘t diepe.

Bedankt, Anniek. Ik ben zelf net met een nieuwe baan begonnen, dus heb ook even wat minder tijd. Suggesties zijn dus zeer welkom.

lisaatje - 14 February 2016 11:33 AM

Stelling 2. vind ik in deze tijden erg lastig om op te reageren, omdat je tegenwoordig zo moet letten op wat je zegt met betrekking tot dit soort zaken. Maar toch ga ik het doen. Ik vind het niet zozeer “niet kunnen” wanneer personages gespeeld worden door niet-westerse acteurs, omdat daar altijd nog een achtergrondverhaal bij bedacht kan worden (denk immigratie, adoptie, al zal die tweede in de 19e eeuw iets minder van toepassing zijn geweest). Maar wat me wel echt stoort, is dat op dit moment de rol van Eponine op Broadway wordt vertolkt door een donkere actrice, terwijl de rollen van de Thenardiers door blanke personages worden gespeeld. Ik vind dat dit de geloofwaardigheid van een musical echt aantast. Dit geldt overigens niet alleen voor Les Miserables, maar voor iedere musical.

(Ik vind dit soort topics trouwens een heel goed idee. Dus mijn complimenten voor de persoon die dit bedacht heeft!)

Even een upje mbt deze stelling: bij Hamilton speelt het dus ook
http://www.playbill.com/article/hamilton-producers-respond-to-casting-criticism

Ik had vandaag een discussie over de pruik van Christine. Sommige mensen ergeren zich er blijkbaar erg aan dat ze in het boek als blond wordt beschreven en Christine nu 9/10 keer een bruine pruik draagt.
Daarop gaf ik aan dat in Les Mis Gavroche familie is van de Thenardiers, maar dat in de musical nergens duidelijk wordt gemaakt. Maar volgens de tegenpartij was dat een heel ander soortige discussie.

Nu ben ik benieuwd? Hoe kijken jullie aan tegen verschillen tussen boek/film en de musical? En heeft er iemand een beter voorbeeld dan de pruik van Christine of Gavroche (denk zelf niet dat dit een hele interessante discussie oplevert, maar wie weet…)