In iets meer dan een week zag ik Chaplin twee keer, 30 december in de RAI en gisteren in de Stadsschouwburg in Antwerpen. Hierbij zag ik voor zover ik kon zien dezelfde cast.
Sinds het optreden op de sing-a-long is mijn gevoel over deze musical heel afwisselend geweest. Ik had redelijk impulsief een ticket gekocht voor de show in de Stadsschouwburg en, nadat deze werd verplaatst, (ook redelijk impulsief) voor de show in de RAI. Het ene moment keek ik er ontzettend naar uit, het volgende moment maakte ik me zorgen of het niet weggegooid geld zou zijn. Na de eerste show was ik niet meteen laaiend enthousiast en nu eigenlijk nog steeds niet, maar laat ik duidelijk zeggen dat ik Chaplin geen slechte show vindt. Het verhaal vind ik soms wat langdradig overkomen en er mist voor mijn gevoel iets, maar ik kan niet benoemen wát dat is. Voor mijn gevoel heeft de musical vier pilaren, namelijk Charlie en drie van de vrouwen in zijn leven: Hannah, Oona en Hedda.
Marleen van der Loo is een stabiele factor als zijn moeder Hannah Chaplin. Ze levert bij de eerste twee nummers een veel belovende opening af. Helaas kakt het verhaal daarna langzaam maar zeker een beetje in en voelt het langdradig aan. In die eerste akte zaten zeker drie momenten waarbij ik de pauze verwachtte, maar die kwam pas nadat het eerste kind van Chaplin doodgeboren blijkt. De tweede akte vond ik interessanter, mede door de entree van Hedda Hopper en Oona O’Neill. Daartussen kakte het weer in, helaas. Visueel vond ik de verbanning heel mooi in beeld gebracht.
Elke Buyle “ken” ik vooral als “de Vlaamse Elsa” en vooral in hét nummer “Let it go” vond en vind ik haar stem heel erg schreeuwerig en geknepen klinken (maar misschien heeft dat ook te maken met de vocale prestaties van die andere “Elsa” 😉 ). Hier viel me dat 100% mee; Buyle is sensationeel goed als Hedda Hopper. Ik besefte me eergisteren pas dat zij understudy is voor deze rol. Goele De Raedt heb ik niet gezien in de rol, maar als Buyle de rol als first cast zou spelen, zou ik dat prima vinden.
Ik ben geen fan van Deborah De Ridder, maar als Oona O’Neill zorgt ze wel voor het laatste fijne stuk van de show. Ze vrolijkt de boel een beetje op en Deborah weet Oona’s liefde voor Charlie geloofwaardig over te brengen. In deze musical heeft Oona echter weinig te vertellen: als publiek zie je alleen het begin van hun relatie en een stuk zoveel jaar later. Het tussenliggende wordt in één zin samengevat in de scène waarin Chaplin uiteindelijk een ere-Oscar ontvangt. Chaplin zegt het zelf ook al in die scène: het verhaal krijgt een einde. Het nummer wat erbij hoort zorgde bij mij voor wat kippenvel. Een simpel effect zorgt vervolgens voor een magisch einde.
Ik wil ook nog even iets zeggen over Roel Vanderstukken als Sidney Chaplin. Ik “ken” Roel van zijn tijd in Flikken; hij laat mijns inziens zien dat hij niet alleen gecast is om het BV-gehalte van deze musical wat op te krikken, maar ook omdat hij de rol wel kan spelen. Maar hij is zo’n acteur die ook een beetje zingt. Zijn rauwe stem komt beter tot zijn recht bij wat lichte scheur-nummers en past minder bij wat hij hier moet laten horen. Het is oké, maar er zijn waarschijnlijk genoeg mannen in Vlaanderen Musicalland die dit beter kunnen.
Nordin De Moor als Charlie Chaplin levert waarschijnlijk vooral fysiek een enorme prestatie. Hij staat continu “aan”. Hierbij heb ik me wel afgevraagd of de echte Charlie Chaplin in het dagelijkse leven ook op deze manier bewoog, omdat het - vooral in het begin - op mij als een gimmick overkwam, als een manier om te laten zien dat Nordin dit kan (en dus eigenlijk ook om te laten zien dat er te weinig momenten in zitten waarop hij dat kan laten zien wanneer hij als Charlie aan het optreden of filmen is). Goed is het wel en het toont denk ik wel de toewijding van Nordin aan zijn rol in deze musical. Chapeau voor zijn lichaamsbeheersing, maar zeker ook voor zijn uithoudingsvermogen, want zonder understudy heeft hij de afgelopen weken op nagenoeg elke voorstellingsdag twee voorstellingen moeten spelen. Ook qua zang was het dik in orde en gisteren leek hij bij “Where are all the people?” nog wat extra gas te geven. Het bezorgde mij in elk geval kippenvel. Ik hoop dat hij in België, maar zeker ook in Nederland, de komende jaren veel mooie rollen mag spelen!
Overigens had ik, vanwege de omboeking, een voucher gekregen voor een programmaboek. Ik heb hier een medewerkster van het theater over aangesproken en volgens haar “waren de programmaboeken uitverkocht” maar als ik mijn voucher met bestelnummer en adresgegevens achterliet, zou ik hem later nog thuisgestuurd krijgen. Ik ben benieuwd…
