Ook ik ben ben eindelijk naar de voorstelling geweest (Nijmegen, 3-11-2018) .
Tijdens de eerste akte voelde ik me lichtelijk overweldigd door alles wat er gebeurde. Er wordt in zeer korte tijd een groot verhaal opgezet en er komen in een rap tempo veel verschillende liedjes langs. Je krijgt meteen een boel informatie over je heen gegooid.
Ik had eerlijk gezegd nog nooit eerder een musical gezien waar praktisch geen gesproken tekst in zit. Alle liedjes worden echter even prachtig gezongen, gespeeld en gedanst door de hele cast. Mijn complimenten aan Esmé Dekker en Yoran de Bont die van hun kleine rollen toch iets moois maken dat je niet vergeet tussen de bombarie.
Tijdens de eerste akte had ik soms moeite met het verstaan van vooral René van Kooten, maar dit verbeterde later gelukkig aanzienlijk. Op sommige plekken wordt de cast ook wel een beetje opgezet voor dit soort dingen, met name wanneer Eva en Peron door elkaar heen aan elkaar gaan vertellen wie ze zijn. Ik denk niet dat er op dat moment veel mensen hebben geluisterd naar wat Peron te zeggen had.
Hiermee wil ik niet zeggen dat ik niet genoten heb van de eerste akte. Er was meer dan genoeg te zien en voor ik het wist was het al pauze. Een boel van mijn favoriete nummers waren de revue al gepasseerd (Buenos Aires, Ik ben uitzonderlijk goed voor u, Een nieuw Argentina). Alles is ontzettend gelikt en werkt perfect, maar ik miste nog iets. Als de voorstelling op hetzelfde niveau door was gegaan dan had ik het 3,5 ster gegeven. Het was tot dusver heel goed, maar ik voelde er niet veel bij. De 5 sterren recensies had ik er nog niet in gevonden.
Dat veranderde echter met 360 graden tijdens de tweede akte. Ik kende voor vanavond al best een aantal van de liedjes van deze musical, maar niet echt het verhaal. Je hebt de eerste akte natuurlijk nodig om aan de tweede te kunnen beginnen, maar als je het mij vraagt is het tweede deel van deze musical echt 100x beter (terwijl ik het eerste deel al goed vond).
Uiteraard komt na de pauze het langverwachte ‘‘Huil niet om mij Argentina’‘. Ook de producent weet natuurlijk dat vrijwel iedereen in de zaal dit nummer kent en met dat gevoel wordt het lied ook gebracht. Dit is het nummer. Het podium schuift opeens naar voren en je staat in het publiek ineens oog in oog met Evita. Ik had echt het gevoel dat ik persoonlijk aangekeken werd, wat op een gegeven moment zo intens was dat ik niet meer omhoog durfde te kijken :’). Je krijgt even het gevoel dat je even zelf een Argentijnse bent. Dat is erg mooi gedaan.
Dit is tevens het moment waarop Evita voor mij als musical toch ineens van Brigitte Heitzer wordt. En dat is waar hij mijns inziens het meest straalt. Waar Eva aan het begin van de voorstelling niet altijd als het centrum voelde is dit nu wel duidelijk zo.
Tijdens ‘‘Huil niet om mij Argentina’’ voelde ik eindelijk de emotie waar ik op hoopte en later bij ‘‘De wals voor Evita en Che’’ rolde de tranen over mijn wangen toen Eva instortte. Ik ben daarna niet meer gestopt tot aan het einde. Het contrast tussen het machtige ‘‘Huil niet om mij Argentina’’ aan het begin van de tweede akte en en later datzelfde nummer was prachtig. Zelfs tijdens haar laatste radio-uitzending wilde Eva nog niet laten zien dat zij een ondersteunend korset droeg, zelfs toen nog wilde ze dat de mensen van haar hielden. De vrouw die ik nog een beetje vervloekte toen ik haar tekeer zag gaan tegen Perons maà®tresse vond ik nu toch wel erg zielig. Ergens wenste ik dat ze het op magische wijze toch zou overleven, maar dat gebeurde natuurlijk niet.
Nu ik weer thuis ben kan ik ook rustig terugkijken op wat iedereen vanavond gedaan heeft.
Ik heb helaas toch een minpuntje over deze voorstelling en dat is Paul Donkers zijn Peron. Ik lees vaker dat Peron verder geen grote charmeur is, maar deze man was succesvol en had net zoals Evita de liefde van zijn volk. Ik had niet het gevoel bij deze Peron dat een hele natie voor hem warm zou lopen. Ook al zong hij geen noot onzuiver, zijn timing klonk soms vreemd en hij was het minst verstaanbaar van de hele cast. Ik ga in januari nog een keer, misschien zal Paul tegen die tijd wat meer zijn plek hebben gevonden binnen het materiaal.
René van Kooten zet een prima Che neer en zingt de muziek ogenschijnlijk moeiteloos, al zal dit in de praktijk vast niet zo zijn. Helaas wordt hij in de eerste akte vaak overstemt door de muziek of door andere zang. Ik vind hem in de tweede akte meer tot zijn recht komen. Vooral wanneer de confrontatie met Eva plaatsvindt, voor mij een van de hoogtepunten van deze musical.
Ik heb Brigitte Heitzer net zoals velen anderen 11 jaar geleden gezien bij Op Zoek Naar Evita. Ik heb toen nog stiekem met de oude Nokia van mijn vader voor haar gestemd in de finale 😊. Ik was toen nog maar 9 jaar oud, maar ze is me op een bepaalde manier toch altijd wel bijgebleven. Ik vind haar altijd een heel innemende vrouw als ik haar zie in interviews, dus het was wel apart om haar zo als een opportunistische felle dame als Evita te zien. Ik was destijds rond OZNE overduidelijk veel te jong om naar deze musical te gaan. Ik was een paar maanden geleden daarom dolblij toen ik hoorde dat zij deze rol nog een keer zou spelen.
Ik had dus behoorlijk hoge verwachtingen en deze zijn allemaal dubbel en dwars waargemaakt. Ik heb in de ontzettend uitdagende zangpartijen geen valse noot gehoord en haar spel ontroerde me (vooral richting het einde van de voorstelling) zo diep dat ik dankbaar was dat het duister was in de zaal. Er zaten een boel mensen stiekem om zich heen te kijken of zij niet de enige waren die huilden. Wat een talent heeft deze vrouw. Ik heb echt ontzettend veel respect voor haar!
Dus in conclusie: ik heb een prachtige avond gehad met een heel sterk ensemble en een geweldige cast. Dit is een voorstelling die ik nooit zal vergeten en ik raad iedereen aan om te gaan kijken!
P.s: Die jurk waar sommige mensen een beetje bang van werden bij ‘‘Huil niet om mij Argentina’’ is aangepast. Die ziet er nu wel heel mooi uit 😛
