Luna24 - 13 October 2007 07:47 AM
Had je soms teveel musical verwacht?
Dan kan het idd tegenvallen.
Voor een visueel theater a la Cirque du Soleil productie vond ik het betoverend als een droom.
Ik ging er heen met het idee een nieuwe vorm van theater te zien… Iets vernieuwends en bijzonders. Dat heb ik er niet echt uitgehaald.
La Dia was absoluut leuk en had een aantal prachtige momenten zoals de omslag van tante Rosita wanneer ze het boek met de brieven geeft aan Isabel. Kippenvel. Het nummer van Isabel als ze zichzelf afvraagt hoe ze toch zo geworden is. Kippenvel. De artiesten zijn elk op zichzelf fantastisch en het constant in spontane optredens uitbarstende dorp heeft een aantal ontzettend leuke momenten.
Daartussenin zaten toch wel heel wat dingen dat ik dacht: Jeetje, wat mager. Een scriptdat zich voortsleept. Meerdere recensies bejubelden d eerste akte om het tempo, maar ik heb zelden zo’n trage eerste akte gezien. Alle informatie komt in zesvoud, wat echt vervelend begon te worden op den duur. Hadden ze de hele eerste akte samengevoegd tot vijf minuten had je echt niets gemist aan informatie, hoogstens wat minder “lang ze leve†en “Welkom in Italiaâ€. Die eerste helft gaf een nogal stuurloos gevoel. Ik vond de liedteksten soms wel erg gekunsteld om maar een Sondheimiaans rijmschema te verkrijgen, maar er zaten zeker mooie/leuke vondsten tussen (De mannen van de pizza’s en Chianti’s, in het Italiaans klinkt alles heel romantisch). De songs van Frederique zijn verder niet echt bijzonder of muzikaal interessant, alleen de song over de Italiaanse mannen was echt leuk, maar deed ook wel weer heel erg denken aan Ti Voglio Bene uit de musical Nine. Daarnaast deed het geheel à³à³k wel heel erg denken aan Mamma Mia en die finale is zoà³o TiTaTovenaar inclusief gezwaai. Het scriptheeft een paar zeer geslaagde grappen en oneliners*, maar al met al aan de magere kant voor een man als Erik Brey wiens cabaretteksten voortreffelijk zijn.
Manon speelt haar rol van stresskip erg lekker en ik vond het samenspel met Frederique prachtig. Hun spelscènes behoren tot de hoogtepunten. Ik was overigens aardig onder de indruk van Ramon als Giorgio. Ik ken hem alleen van zijn acts uit de Efteling waarin ik hem absoluut niet uit kon staan (Grappig zijn over de rug van je publiek is niet grappig). Maar hier… Hij heeft een hele fijne klankkleur en is erg prettig om naar te luisteren. Zijn zang was inderdaad niet briljant, maar de manier waarom het nummer geschreven is maakt het wel erg mooi. Ik heb zeer van hem genoten. Nu alleen nog iets minder gekkebekkentrekkerij en ik wil deze man vaker aan het werk zien.
Muzikaal vond ik het zeker mooi, al zijn de zigeunerklanken wel erg clichematig, maar het kabbelde lekker voort.
Ik heb een erg leuke avond gehad, maar toch bekruipt me het gevoel van een ‘halve show’. Ik zat mezelf af te vragen of ik niet gewoon een zeur begin te worden, zeker ook na Hair van vorige week… 😉 En dat terwijl La Dia gewoon voldoet aan de eis: “Zolang het maar beweegt en kleurtjes heeft.â€
* (Ik weet ook wel dat ik niet bijzonder ben, maar ik weet zeker dat als ik niet was geboren iedereen had willen weten waarom niet),
PS. Het decor? Doet het vast leuk in de open haard.
