Ik vroeg me al af of er echt niemand zou gaan stuiteren door de schandelijke misser van de awards-jury. Maar kennelijk toch:
AMSTERDAM - Achter de schermen van het Musical Award Gala is een heuse rel over de jurering losgebarsten. Jurylid Jacques d’Ancona voelt zich beledigd door musicalproducent Hans Cornelissen van Wat Zien Ik?!
De musical kreeg vier nominaties, maar verzilverde er niet een. „Schandaligâ€, riep Hans Cornelissen. „Ik ging het gesprek met Hans aanâ€, zegt Jacques d’Ancona. „Want ik ga niemand uit de weg. Maar Hans wilde niet praten en ontweek mij zelfs op het feest. Hij riep ’schandalig’. Toen ik hem om uitleg vroeg, riep Hans geen zin te hebben mij de betekenis van het woord ’schandalig’ te verklaren.â€
Jacques:„Ik voel mij aangetast. Wij jureren met negen deskundige mensen. Het gebeurt niet jolig onder het genot van een borreltje, maar gedegen in acht vergaderingen per seizoen. De nominaties voor Wat Zien Ik?! zouden al als een eer moeten worden opgevat. Per categorie kan een prijs maar één keer worden weggegeven.â€
Hans Cornelissen is ook boos. „Het is geen wedstrijd waar je voor kiest, zoals het songfestival. Je doet ongewild mee aan de awardstrijd. Dan wil ik wel het gevoel hebben dat men zich houdt aan de eigen regels. Daarin staat onder meer dat oorspronkelijke nieuwe Nederlandse producties beloond zullen worden. Nou, dat was Wat Zien Ik?! dus. Een nieuw script, nieuwe prachtige muziek van Dick Bakker en acteurs en actrices die hun eigen rol uitvonden. Het is toch gek dat de jury van het Awards Gala een heel andere mening is toegedaan dan de fine de fleur van de Nederlandse theatercritici.â€
Jacques d’Ancona: „De frustraties voor de deelnemers aan het Awards Gala zullen de komende jaren alleen maar groter worden. De kwaliteit neemt toe, en het aantal producties ook. Het gaat hier inderdaad op de Oscaruitreiking in Hollywood lijken. Repect voor de jury is dan een vereiste.â€
Telegraaf
Natuurlijk heeft Hans gelijk. Ik kan me niet voorstellen dat als je negen musicalliefhebbers die alle 5 de vrouwelijke hoofdrol-dames hebben gezien, dat daar dan een andere uitslag uitkomt dan dat Ellen Pieters op afstand de beste is. Ook gisteren hoorde ik het na de voorstelling weer zeggen door mensen uit het vak. Dit is echt belachelijk.
Jacques d’Ancona wil uitleg van het woord schandelijk, ik ben wel heel benieuwd naar wat zijn criterium is voor beste. Ik zou graag hier de discussie over aangaan, maar ik zou niet weten hoe. Nergens is er een klankbord namelijk.