Onderstaand in vogelvlucht een impressie van de andere voorstellingen die ik zag afgelopen maand in Londen.

The Children’s Hour
Comedy Theatre
dinsdag 8 februari 2011 - matinee

Adembenemend mooi gespeeld toneelstuk dat zich afspeelt op een private school in het Amerika van de jaren dertig. Geschreven door Lillian Hellman in 1934 met een voor die tijd revolutionair gegeven en lange tijd omstreden en verbannen.
Een intrigerend stuk over hoe een kleine leugen tot hele grote gevolgen kan leiden. Ik heb stil ademloos zitten kijken en heb vanuit het publiek werkelijk niets meer gehoord dan die donderende ovatie bij het slot. Met echt prachtige hoofdrollen van Keira Knightley als Karen Wright en Elisabeth Moss als Martha Dobie. Verder prachtige rollen van Carol Kane als Mrs Lily Montar en Ellen Burstyn als Mrs Amelia Tilford en Bryony Hannah als de manipulatieve Mary Tilford. Een absolute aanrader !

Love Never Dies
Adelphi Theatre
woensdag 9 februari - matinee
donderdag 10 februari - avond

Dankzij de actie Get Into London Theatre twee voorstellingen geboekt van een grote favoriet van mij. Prachtplaatsen op rij E in de stalls. Van tevoren wist ik dat Ramin Karimloo de voorstelling van donderdag niet zou spelen dus ik was enigszins teleurgesteld toen ook op woensdag de naam van Tam Mutu op het castbord stond.
Niettemin heb ik weer enorm genoten, ook van Tam Mutu als Phantom. Ik heb werkelijk weer met open mond naar Sierra Boggess zitten kijken en luisteren. Wat een genot om haar zo gedreven te zien spelen en zingen. En fijn om haar nog te kunnen zien voor ze weer naar New York vertrekt.
Maandag begint de nieuwe cast aan een nieuw hoofdstuk van ’Love Never Dies’ en ik ben erg blij dat ik de originele cast zo vaak heb mogen zien. Sierra Boggess, Joseph Millson, Summer Strallen, Jamie Reid-Quarrell en Niamh Perry zal ik wel missen de eerstvolgende keer.

War Horse
New London Theatre
donderdag 10 februari 2011 - matinee

Al eerder schreef ik een uitgebreid verslag van War Horse maar ook dit herbezoek sterkt mij in de mening dat dit een meer dan geweldig theaterstuk is dat niet voor niets zo heel succesvol blijkt. Totaaltheater in de meest pure vorm waarbij magie de werkelijkheid overstijgt. Als je in Londen bent is dit eigenlijk verplichte kost. Wil je meer weten staat hier een eerder verslag.

Cirque Du Soleil’s Totem
Royal Albert Hall
vrijdag 11 februari 2011 - matinee

Weinig vroege matinees op vrijdag in Londen dus daarom een bezoek gepland aan ‘Totem’ de nieuwe voorstelling van Cirque Du Soleil. Mooie middag gehad vooral door de prachtige entourage van de Albert Hall die ondanks de grandeur toch ontzettend intiem overkomt, vooral als de voorstelling ‘in the round’ wordt gespeeld.
Knappe adembenemende stunts van de artiesten. Mooi decor en prachtige belichting evenals de kostuums en make-up waarop niets valt aan te merken. Jammer alleen dat de rode draad die door deze voorstelling loopt mij grotendeels is ontgaan en niet consequent en duidelijk in het verhaal verwerkt is.

Love Story
Duchess Theatre
vrijdag 11 februari 2011 - avond

Eind november zag ik één van de eerste voorstellingen van ‘Love Story’ op West End en dit keer een van de laatste want ‘Love Story’ speelde op 26 februari de allerlaatste performance. Ook dit keer was het volop genieten van de hoofdrolspelers Michael Xavier en Emma Williams. Prachtig spel in dit kleine intieme theater van een fantastische originele musical met geweldige muziek van Howard Goodall. ‘Love Story’ mag dan al wel weer theatergeschiedenis zijn, ik ben ontzettend blij dat ik twee voorstellingen heb kunnen zien. Jammer dat het al gestopt is want deze musical verdient zoveel meer. Gelukkig is er de CD om van na te genieten.

Daniel Boys In Concert
Trafalgar Studios 2
vrijdag 11 februari 2011 - avond

In theorie zou het moeten lukken … Maar doordat ‘Love Story’ te laat begon en ook nog eens langer duurde dan gepland was het wel even haasten om over de drukke Strand op tijd helemaal aan de andere kant bij Trafalgar Square te zijn. Op de valreep nam ik mijn plaats in in Trafalgar Studios 2 om getuige te zijn van een erg leuk concert van Daniel Boys zij het iets te kort met een leuke mix van songs uit musicals en songs van zijn debuut CD. Extra bonus was wel dat ook Rebecca Lock optrad met Sondheim’s ‘Broadway Baby’ en in duet met Boys in ‘Too Much In Love Too Care’ uit Lloyd Webber’s ‘Sunset Boulevard’.

Wicked
Apollo Victoria Theatre
zaterdag 12 februari - middag

Inmiddels is ‘Wicked’ een onverwoestbare klassieker en het is steeds weer genieten van deze musical. In de eerste week dat de nieuwe cast aantrad dus een goed excuus om de voorstelling weer eens te gaan zien. En ook dit keer werd ik niet teleurgesteld.
Had ik vorige keer de stand-by van Glinda, nu was de stand-by van Elphaba aan de beurt. Nikki Davis-Jones deed het fantastisch al was het wel minder dan de laatste keer toen Rachel Tucker speelde. Louise Dearman is een geweldig leuke wat meer volwassen Glinda die toch weer een andere draai wist te geven aan ‘Popular’. Blijvers Julie Legrand als Madame Morrible en Clive Carter als The Wizard waren fantastisch op dreef evenals de nieuwe Fiyero Mark Evans, erg goede zanger een iets mindere danser maar er zijn er maar weinig die daarin Adam Garcia kunnen evenaren. De nieuwe Nessarose (Zoe Rainey) en Boq (Ben Stott) waren goed maar niet erg bijzonder.

Ik mag binnenkort weer naar Londen omdat er een aantal nieuwe musicals spelen die ik graag wil zien. Het lijstje voorstellingen is bijna rond met achtereenvolgens

- ‘Jersey Boys’
- ‘The Wizard Of Oz’
- ‘Love Never Dies’
- ‘Shrek’
- ‘Betty Blue Eyes’
- ‘The Umbrellas Of Cherbourg’

‘Jersey Boys’ is een beetje ‘uit nood’ geboren omdat er op dinsdag weinig matinees zijn. Altijd een excuus om ‘Love Never Dies’ te zien, dit keer de nieuwe cast en om eindelijk Ramin Karimloo weer eens te kunnen zien spelen. En ‘The Wizard Of Oz’ om Sophie Evans in de rol van Dorothy te zien.

Eén avond moet ik nog invullen en dat wordt misschien de nieuwe musical ‘London Road’ in het National Theatre al is dat misschien wat te experimenteel naar mijn zin. De eerste berichten over deze produktie zijn positief maar ik ben er nog niet helemaal uit.

Leuk lijstje!!!

Was bij Cirque du Soleil de trapeze act na de pauze weer terug? IK heb 2 keer de show mogen zijn en bij de 2e was het meisje gewond en hadden ze een back up act, maar die act was de meest geweldige van de show! 😊

Ik ga zeker naar Love Never Dies, The Wizard Of Oz en Shrek!
Ik woon over een 1,5 maand als het goed is in London! :D

“Thrill me - The Leopold and Loeb Story” schijnt een aanrader te zijn.

Wanneer ga je? Godspell speelt ook nog t/m 7 mei. Lijkt me het bezoeken ook wel waard.

Dank voor de tips maar ik ga in de tweede week van mei en dan zijn ‘Thrill Me’ en ‘Godspell’ al gestopt zag ik ... Dus dat wordt nog even kijken wat wel te doen op de eerste avond in Londen.

En in ‘Cirque Du Soleil’ kan ik me geen trapeze act herinneren. Ik heb net even de site gechecked maar die act zat er toen in de Albert Hall inderdaad niet in.

Misschien is Fings Ain’t Wot They Used T’Be van Lionel Bart een idee? Speelt dan in het Union Theatre met o.a. Hannah-Jane Fox.

Dank voor de tip maar ‘Fings Ain’t Wot They Used T’Be’ begint pas op 10 mei aan de reeks voorstellingen zag ik en ‘London Road’ is na de lovende recensies uitverkocht op de enige dag dat ik zou kunnen. Dus dat is jammer.

Ik zou graag ‘Billy Elliot’ nog een keer zien maar die voorstelling maakte jaren terug met de eerste cast zo’n indruk dat het alleen maar kan tegenvallen en hetzelfde heb ik met ‘End Of The Rainbow’.

Maar ik kan er nog even over verzinnen en misschien ga ik wel een tweede keer naar ‘Shrek’ alhoewel ik eigenlijk helemaal geen idee heb wat ik bij die musical moet verwachten.

Weet niet of je van theater met heel beperkte middelen houdt (en in dit geval een gay thema). Anders zou je Cleveland Street misschien kunnen proberen (http://www.abovethestag.com/)

Nee ik ben eigenlijk niet zo van de low budget produkties 😊 Uiteindelijk heb ik voor ‘Billy Elliot’ geboekt. Die voorstelling heb ik al te lang niet gezien dus dat wordt de eerste musical in Londen. Een goed begin hoop ik en achtereenvolgens ‘Jersey Boys’  ‘The Wizard Of Oz’  ‘Love Never Dies’ ‘Shrek’ ‘Betty Blue Eyes’ en ‘The Umbrellas Of Cherbourg’.

Aan Godspell mis je absoluut niks… Thrill Me is daarentegen zeker de moeite waard. Deze intieme en verrassende productie verhuist wegens succes naar een groter theater. Vanaf 17 mei tot 11 juni is Thrill Me te zien in het Charing Cross Theatre.

Cleveland Street vond ik eveneens een geslaagde kleine off Westend productie.

Inmiddels weer terug van een heerlijk reisje Londen. Zeven voorstellingen in een kleine vier dagen lukt net. Sommigen op herhaling (‘Jersey Boys’, ‘Billy Elliot’, ‘The Wizard Of Oz’, ‘Love Never Dies’) en weer een aantal nieuwe musicals kunnen zien (‘Betty Blue Eyes’, ‘Shrek’ en ‘The Umbrellas Of Cherbourg’).

Er zat eigenlijk maar één misser tussen. Van ‘Shrek’ had ik veel meer verwacht maar dat is een enorme draak van een musical. In één woord : Shrek-lich ! Voor de rest was het weer volop genieten.

Het viel me trouwens op dat bij veel van de musicals in de ‘stalls’ lege plaatsen waren zelfs bij een nieuwe voorstelling als ‘The Wizard Of Oz’ maar ook bij ‘Billy Elliot’ en ‘Jersey Boys’. Bij ‘Betty Blue Eyes’ en ‘Love Never Dies’ was de zaalbezetting wel goed.

Dieptepunt wat het bezoekersaantal betrof was ‘The Umbrellas Of Cherbourg’ waar denk ik zo’n 40-50 mensen in de zaal zaten. Maar érg blij dat ik deze bijzonder mooie produktie op de valreep nog net heb kunnen zien.

Ik heb je niet gezien, maar wat fijn dat je weer zo genoten hebt.
Ik heb ook heel erg genoten van twee prachtige voorstellingen Love Never Dies en Phantom the brilliant original en natuurlijk van the rest of London. Heerlijke stad!
Ergens dit weekend volgt mijn impressie, de woorden moeten nog gevonden worden om alle belevingen in een gebundeld verslag te zetten.

Ik ben de eerste week van mei geweest, samen met mijn zoon van 15.  We zijn naar resp. Love never dies, Jersey Boys en War Horse geweest. Love never dies had ik al een keer gezien(redelijk in het begin), maar raakte me deze keer veel meer, mijn zoon die deze musical voor het eerst zag was helemaal ontroerd en had dikke tranen op het eind.  Jersey boys (matinee)vond ik ook goed, maar ik moest er wel even inkomen, en je moet natuurlijk wel iets hebben met de muziek van Franki Valli and the four seasons

War Horse heb ik geboekt op aanraden van mensen op MW en daar hadden we absoluut geen spijt van, is inderdaad een must see als je in Londen bent, wat een mooie voorstelling !

Wij baalden trouwens dat we Shrek niet konden zien omdat deze twee dagen later pas ging spelen, maar zo te lezen hebben we daar niet veel aan gemist.

Dit Londen reisje was eigenlijk niet gepland, maar toen het bericht kwam dat ‘The Umbrellas Of Cherbourg’, een musical die ik in het najaar wilde gaan zien, al op 21 mei zou gaan stoppen was de keuze niet zo moeilijk. Ook omdat ik dan gelijk ‘Betty Blue Eyes’ en ‘Shrek The Musical’ zou kunnen gaan zien.

Van de nieuwe musicals zal ik nog een uitgebreider verslag schrijven. Maar eerst in vogelvlucht wat indrukken van musicals die ik al eerder had gezien.

Billy Elliot
Victoria Palace Theatre
maandag 9 mei - avond

Billy Elliot is één van die voorstellingen die met de eerste casts zo in mijn geheugen staat gegrift dat een volgend bezoek misschien tegen zou kunnen vallen. De afgelopen jaren heb ik een bezoek vermeden, vaak omdat het er gewoon niet van kwam maar ook om de herinnering aan die eerste keren niet uit te wissen.

Kort van tevoren een prachtige kaart geboekt op rij D midden stalls en genoten van de voltallig eerste cast. En ook nu blijkt ‘Billy Elliot’ een onverwoestbaar mooie musical die in een optelsom van factoren weer tot een magische theater belevenis leidt.

Een lach en een traan liggen in deze voorstelling erg dicht bij elkaar. Van de hilarisch leuke scènes met Michael en Billy in ‘Expressing Yourself’ tot ontroering in de scènes met zijn overleden moeder in ‘The Letter’. En van de rauwe heftige ensemble nummers ‘Solidarity’ en ‘Once We Were Kings’ tot de verstilling in de ‘Swan Lake’ scène. Je beleeft het hele scala aan emoties.

Ik heb erg genoten van de performances van Reece Barrett als Michael en Dean Charles Chapman als de jonge Billy. Het was fantastisch om de reactie van die getalenteerde jongen te zien bij het enorme applaus na ‘Electricity’.
De Australische Genevieve Lemon speelt de rol van Mrs Wilkinson een rol die ze eerder vertolkte in haar eigen land. Een hele eigen invulling en ze leek me wat zachter en meer betrokken bij Billy dan Haydn Gwynn en Sally Dexter die ik eerder zag. Fantastische rollen ook voor Dad (Martin Marquez) en Tony (Tom Lorgan). Diane Langton speelt Grandma overtuigend al blijft Ann Emery toch voor mij de ultieme Billy oma.

Het enige kritiekpuntje wat je zou kunnen hebben is dat de verstaanbaarheid van het aangemeten accent bij sommigen wel wat te wensen overlaat. Zo is het bij Michael en Debbie (Francesca Mango) soms erg de oren spitsen om te horen wat ze ook al weer zeggen. Maar verder blijft Billy Elliot ook na 6 jaar nog een absolute aanrader.