Ik zie net dat Love Story al verlengd is tot 30 april. Dan lukt het me wellicht om hem te zien.

End Of The Rainbow
Trafalgar Studio 1
donderdag 25 november - matinee

Eerlijk gezegd was de met korting geboekte kaart voor ‘End Of The Rainbow’ onder het motto van misschien ook leuk om gezien te hebben. Tracie Bennett kende ik van haar rollen in ‘Hairspray’ en ‘La Cage Aux Folles’. En nu dus een grote hoofdrol in het toneelstuk van Peter Quilter over de legende Judy Garland. Toen ik op dinsdag, de dag na de première, in Caffè Nero stond en de voorpagina van The Times kopte A Star Is Born boven een grote foto van Bennett als Garland was mijn interesse toch wel gewekt.

‘End Of The Rainbow’ concentreert zich op de laatste levensfase van Judy waarbij ze in januari 1969 voor 6 weken gecontracteerd is in de Londense Talk Of The Town in een poging haar carrière nieuw leven in te blazen en ze met haar vijfde verloofde en tevens manager Mickey Deans intrek neemt een chique hotel. Daar ontmoet ze ook haar Engelse vriend en pianist en muzikaal leider Anthony weer.

Garland lijkt haar verslaving aan drank en pillen enigszins te boven zijn gekomen maar onder de druk van de aanstaande optredens vervalt ze weer in haar oude gewoontes. De scènes waarin ze smeekt om drank en pillen en de gevolgen daarvan zijn hartverscheurend. Maar gelukkig zit er ook genoeg zwartgallige humor in dit stuk. De scène waarbij ze per abuis de pillen bedoeld voor de cocker spaniel van Anthony slikt is hilarisch leuk, evenals het interview wat ze onder invloed live geeft op de BBC radio.

Maar bovenal krijg je de enorme tragiek van Judy Garland mee en in dit stuk is ze verscheurd door de gevoelens voor haar verloofde en de oprechte vriendschap van haar homosexuele vriend. De scène waarin hij Garland van make up voorziet op een moment dat ze dat zelf niet kan of wil is ontroerend en het moment waarbij hij Garland een uitweg naar Brighton biedt om alles achter zich te laten is een keerpunt vooral op het moment dat Garland niet voor die optie kiest en in de zomer van datzelfde jaar pas 47 jaar oud komt te overlijden.

Tracie Bennett speelt Judy Garland niet, ze is deze grote diva. Met dit soort rollen kom je er niet mee weg om er niet voor de volle 1000% voor te gaan. Haar energieke kracht en inzet is tomeloos. En ook qua spreek- en zangstem komt ze erg dicht bij de echte Garland. Bennett schakelt schijnbaar moeiteloos tussen een hele caleidoscoop aan emoties. Je houdt van haar en je haat haar, je lacht en huilt met haar.

Het stuk speelt zich af in een bijna kitscherige hotelkamer prachtig ontworpen door William Dudley. Bij de scènes in de Talk Of The Town opent het achtertoneel en zien we de band. Door het contrast werken deze showscènes als een soort droom en veel bekende nummers komen voorbij als ‘The Trolley Song’ ‘Just In Time’‘The Man That Got Away’ en ‘Somewhere Over The Rainbow’.

Tracie Bennett is de ster van de voorstelling maar vlak ook de overige hoofdrollen niet uit : Hilton McRae als Anthony is erg goed in zijn spel en in zijn cynische en onderkoelde humor. Stephen Hagan zet Mickey niet neer als de harde zakenman maar als iemand die oprecht van Judy lijkt te houden en ook slachtoffer is van de omstandigheden. Robin Browne speelt de overige rollen als de radio interviewer en de portier.

Bij het slotapplaus stond het publiek als één op en kreeg Tracie Bennett een donderende enthousiaste ovatie en zo ontzettend terecht ! Deze productie kreeg bijna alleen vijf sterren recensies en daar kun je het alleen maar enorm mee eens zijn. Ga het zien !

We hebben Ms. Bennet een vuurtje gegeven bij The Menier toen we Sweet Charity bezochten. Wat een heerlijk mens; open, grappig, passioneel. We hebben met haar gesproken zonder dat we wisten wie ze was.

Ben benieuwd naar deze show!

Naast de voor mij nieuwe voorstellingen heb ik ook weer een aantal klassiekers gezien.

The Phantom Of The Opera
Her Majesty’s Theatre
dinsdag 23 november - matinee

Phantom veteraan John Owen Jones speelt sinds begin november weer de titelrol aan Haymarket. Dat was de belangrijkste reden om deze voorstelling weer eens te bezoeken. Hij zet een statige Phantom neer.

De Portugese Sofia Escobar speelt Christine Daaé. En hoewel haar accent soms licht doorklinkt en ze een wat minder heldere stem heeft dan je van een Christine gewend bent was ik bij haar ‘Think Of Me’ al compleet om. Ze zingt de rol geweldig. Het is jammer dat ze de dansscènes niet ‘en pointe’ doet. Een klein detail maar haar karakter is toch in de eerste plaats danseres. Will Barratt die ik ooit al eens zag als understudy is gepromoveerd naar de eerste cast voor de rol van Raoul.  Hij heeft een prima stem maar wat minder de looks voor deze rol en weet van het toch al niet zo interessante karakter niet veel te maken.

Van de overige rollen viel vooral Wendy Ferguson als een heerlijke Carlotta op. Het viel me overigens op dat ik veel namen al eens gezien had. Ferguson heeft ondertussen wel in ‘Oliver!’ gestaan maar is nu dus weer terug. Ook de twee theaterdirecteuren Barry James en Gareth Snook zag ik de vorige keer (en dat is al weer even geleden) ook al. Evenals Rohan Tickell als Ubaldo Piangi. Ze leveren prima prestaties maar het voelde wel een beetje als een ingedutte voorstelling. Overigens zat de zaal op deze matinee goed vol al leek het wel een beetje een Japanse invasie met alle toeristen.

Wicked
Apollo Victoria
woensdag 24 november - matinee

‘Wicked’ was geweldig om weer eens gezien te hebben. Rachel Tucker is een geweldige Elphaba en haar grote solo nummers ‘Defying Gravity’ en ‘No Good Deed’ waren fenomenaal goed. Voor Glinda speelde de standby Sarah Earnshaw wist ik al van tevoren. Mooie stem en haar ‘Popular’ was hilarisch leuk.

Lee Mead is van nature geen danser en dat zie je, al is op zijn vocale en acteer prestaties niets aan te merken. Julie Legrand zag ik voor het eerst als Madame Morrible. Ik heb van haar interpretatie genoten. Clive Carter als Wizard zong geweldig en dat is in deze rol wel eens anders. Voor Boq was understudy Danny Mac op, die het prima deed maar qua lengte veel te groot is voor deze rol.

Opvallend dat de zaal erg slecht bezet was en ‘Wicked’ nooit bij TKTS staat. Het achterste gedeelte van de stalls was compleet leeg en de rijen B tot en met D voor mij waren compleet gevuld met scholieren met gratis toegang.

Oliver!
Theatre Royal Drury Lane
donderdag 25 november - avond

‘Oliver!’ is in Londen aan de laatste weken bezig en dat is jammer genoeg te merken. Weinig vuur en passie van de cast die min of meer op de automaat leken te spelen. De prestatie van Kerry Ellis als Nancy hielp ook al niet echt. Ze is een prima zangeres maar haar acteerkwaliteiten laten toch wel te wensen over. Dat gevoel had ik al eerder in ‘Les Misérables’ en ‘Wicked’. En nu dus in ‘Oliver!’. Nancy hoort toch een soort van moeder te zijn voor de weesjes en dat gevoel kwam op mij totaal niet over. Ellis zou beter passen in de rol van Bet.

Jammer ook dat sommige rollen zich een te grote vrijheid permitteerden. Zo was de scène tussen Mr Bumble en Widow Corney zo dubbelzinnig dat het bijna gàªnant was.

Veteraan Russ Abbot speelde Fagin en deed dat gelukkig wel geweldig goed. Het is grappig om te zien hoe elke Fagin een eigen invulling geeft en Abbot wist de recente verloving van William en Kate in zijn performance te verwerken en ook Lady Gaga kwam nog terloops ter sprake. De manier waarop hij in ‘Reviewing The Situation’ het hele verhaal in sneltreinvaart nog eens wist te vertellen was fenomenaal.

Verder blijft het in ‘Oliver!’ genieten van de geweldige toneel beelden en het spektakel en de ensemblenummers als ‘Who Will Buy?’ en ‘Consider Yourself.

Vrijdag heb ik nog de theater tour in Drury Lane gedaan. In een grijs verleden al eens eerder gedaan toen ‘Miss Saïgon’ er nog stond. Het was erg leuk en omdat we met een klein groepje waren zijn we ook nog backstage geweest en de props en decorstukken van ‘Oliver!’ gezien en heel even op het toneel van Drury Lane gestaan.

Dat was het grootste gedeelte van de verslagen weer. Mijn indrukken van het erg grappige ‘The Invisible Man’ in de Chocolate Factory volgen nog. Kortom ik heb weer veel moois mogen zien. De ene voorstelling maakte wat meer indruk dan de andere maar mijn absolute aanraders dit keer zijn ‘Love Story’ en ‘End Of The Rainbow’.

In februari hoop ik weer in Londen te zijn met in ieder geval de eerste twee previews van ‘The Wizard Of Oz’, ‘Love Never Dies’ en ‘Spelling Bee’ in het Donmar Warehouse. Over de overige zes voorstellingen mag ik nog even verzinnen.

Groeten,
Theo

Jacco - 05 December 2010 01:53 PM

Ben benieuwd naar deze show!

Als je de kans krijgt zou ik zeker gaan kijken ! Op de site van de voorstelling staat inmiddels een clip met beelden. Na het zien van de matinee vroeg ik me wel af hoe Tracie Bennett het in hemelsnaam voor elkaar krijgt om twee voorstellingen per dag te spelen. Petje af voor deze dame. In het programma staat wel een standby Judy vermeld al weet ik niet hoe vaak zij gaat spelen.

De CD ‘End Of The Rainbow’ wordt op 31 januari 2011 uitgebracht.

http://www.endoftherainbowlondon.com/

Het lijstje voorstellingen voor Londen is weer bijna rond. De belangrijkste reden om te gaan is Lloyd Webber’s versie van ‘The Wizard Of Oz’ die op 7 februari aan de previews begint. Verder is er momenteel is qua musical niet erg veel nieuws te zien op West End daarom heb ik ook wat andere theaterstukken geboekt.

Voor ‘The Wizard Of Oz’ heb ik kaarten voor de eerste twee previews en ook ‘Love Never Dies’ zie ik weer twee keer ... Naast de musicals heb ik véél zin in ‘Frankenstein’ onder regie van Danny Boyle in het National Theatre en Keira Knightley in ‘The Children’s Hour’.  En erg blij dat ik nog net de tweede voorstelling kan meepakken van de musical ‘Spelling Bee’ in het Donmar.

Nog niet alle dagen zijn ingevuld maar zeker is achtereenvolgens

- The Wizard Of Oz
- The Children’s Hour
- The Wizard Of Oz
- Love Never Dies
- Frankenstein
- War Horse
- Love Never Dies
- Cirque Du Soleil’s Totem
- Love Story
- The 25th Annual Putnam County Spelling Bee

In overweging zijn nog ‘Ordinary Days’ en daarna het concert van Daniel Boys in de Trafalgar Studios en de nieuwe tourversie van Lloyd Webber’s ‘Tell Me On A Sunday’ met Claire Sweeney die toevallig die week vlakbij Londen staat. Graag zou ik ook ‘End Of The Rainbow’ met Tracie Bennett nog een keer zien, maar die verpletterende eerste keer kan moeilijk overtroffen worden.

Nog ruim een week om het programma verder in te vullen 😊

Mooi lijstje. In mijn hoofd heb ik mijn volgende tripje ook weer gepland. Ik wil heel graag naar Kerry Ellis op 1 mei in de Royal Albert Hall. Er is inmiddels een tweede show bijgekomen dus weer volop kaarten. Ook Love Story kan ik dan nog net meepakken en ben heel benieuwd naar The Wizard of Oz en Betty Blue Eyes.

Ga je niet naar Company?

martijn-j - 28 January 2011 07:23 PM

Ga je niet naar Company?

Ja dat zou ook nog een mogelijkheid zijn. Wel aan gedacht hoor net als aan ‘By Jeeves’ die ook off-West End staat in de week dat ik in Londen ben. Dus dat zou ook nog kunnen maar keuzes maken is lastig.

‘The Wizard Of Oz’ heb ik twee keer geboekt omdat altijd de kans bestaat dat de eerste preview niet doorgaat. ‘Love Never Dies’ ook twee keer omdat dat toch een favoriet blijft en voor mij de laatste kans om Boggess en Karimloo nog een keer te zien.

Jacco - 05 December 2010 01:53 PM

We hebben Ms. Bennet een vuurtje gegeven bij The Menier toen we Sweet Charity bezochten. Wat een heerlijk mens; open, grappig, passioneel. We hebben met haar gesproken zonder dat we wisten wie ze was.

En hoe kwamen jullie daar uiteindelijk achter dan?

Ze nodigde ons uit om naar ” a lootje thing I do in La Cage” te komen kijken, maar ons hele programma zat vol! Spijt van!

Oooh ja, dat was leuk geweest! 📣

En Eastwick; hoe lang moet je gaan om zoveel in een programma te krijgen??

Ik kom op maandagmiddag aan in Londen en ga zondagochtend weer naar huis. Met twaalf voorstellingen goed gevulde theaterdagen inderdaad met twee voorstellingen per dag en op vrijdag drie 😊 Maar de ‘sights’ van Londen ken ik en mijn ervaring is dat ik in de ochtend en begin van de middag toch nog veel andere dingen zie en doe.

- The Wizard Of Oz
- The Children’s Hour
- The Wizard Of Oz
- Love Never Dies
- Frankenstein
- War Horse
- Love Never Dies
- Cirque Du Soleil
- Love Story
- Daniel Boys In Concert
- Wicked
- Spelling Bee

O, ik wist niet dat er zo vaak matinees mogelijk waren; di- en wo-middag, en ms weekend, maar nooit gedacht dat het nog vaker kon of zelfs 3x per dag!

Wauw…

Ik kom toch altijd weer héél blij terug uit Londen. Afgelopen week weer twaalf voorstellingen mogen zien. Begonnen met het spektakel ‘The Wizard Of Oz’: een geweldig mooi gemaakte musical met briljante nieuwe songs van Lloyd Webber en een glansrol voor Hannah Waddingham en gisteravond geëindigd met het kleinschalige ‘Spelling Bee’ in het Donmar Warehouse. Was ook helemaal fantastisch.

Totaal ondersteboven was ik van het toneelstuk ‘The Children’s Hour’ in het Comedy Theatre en een dag later zo mogelijk nog meer van ‘Frankenstein’ in het National Theatre. Niet voor niets is er een minimale leeftijdslimiet van 15+ voor dit stuk gesteld. Rauw, vervreemdend en onheilspellend maar prachtig theater!

Het enige jammere was dat bij beide voorstellingen van ‘Love Never Dies’ die ik zag Ramin Karimloo niet speelde. Tam Mutu is een waardig vervanger maar ik had graag Karimloo nog een keer in deze rol zien schitteren. Sierra Boggess speelde wel en de rest van de cast was ook origineel. Blij om te lezen dat ‘Love Never Dies’ maar liefst zeven Olivier Award nominaties heeft gekregen.

Ik kijk weer met heel veel plezier terug op al die prachtige voorstellingen. Ik wil terug !

Een verslag van de nieuwe musicals volgt nog wel.

Groeten,
Theo