Ik zat zaterdag met mijn 9 jarige nichtje in de zaal bij Assepoester (je hebt een suikeroom of niet haha).
Ik heb er, zeker een beetje door haar ogen kijkend, heel erg van genoten. Vooral de score is prachtig, veel schitterende melodiën die lastig uit mijn gedachten gaan. Het ziet er “kek” uit, al wordt er ouderwets met decorstukken geschoven.
De show drijft op de bijrollen (stiefmoeder, fee, hofmaarschalk en gemene zusjes) die wat mij betreft nog wel iets vetter aangezet hadden mogen worden. Het blijft allemaal “keurig” en het deed me verlangen naar een Engelse panto af en toe.
De twee hoofdrollen zijn helaas uiterst zwak bezet. Do zingt het “bijzonder” (het hese, bijna jazzy geluid is raar om in een musical te horen, maar ze flikt het hem wel….), maar acteert als een houten klaas. Zelden zo’n ongemakkelijke actrice in een hoofdrol gezien. De prins Jaap lijkt gecast op charme: hij heeft één blik bedacht en herhaalt die 2 keer een uur. Het is wel even genieten van deze blonde halfgod, maar uiteindelijk zit je je dood te ergeren aan deze barbiepop. De arme jongen kan er geeneens zoveel aan doen: dit moet de saaiste rol uit de musicalgeschiedenis zijn!
Maar de balans slaat absoluut uit naar de positieve kant: deze voorstelling is een sprookje en maakt dat waar. En met zulke mooie muziek live in het theater hoor je mij niet klagen.
