Energieke Fame soms te eentonig
20 jan 2008, 21:52 - TILBURG - Heel veel ‘Fame’ op dit moment in de theaters. De Engelstalige versie met Nederlandse inbreng van onder andere Jody Bernal, Hans van der Togt en Heddy Lester is nog niet uit getourd, of de nieuwe Nederlandse versie dient zich al weer aan. De nieuwe productie uit de stal van Albert Verlindes V&V Entertainment beleefde gistermiddag de première in de Tilburgse Schouwburg. Waar de Engelstalige versie vooral leunt op doorgewinterde oudere acteurs, die jonge studenten spelen, zet V&V volop in op jong talent. Een terechte keus want de energie en het jeugdige elan van deze club jonge honden zet meteen de juiste toon voor die bruisende New Yorkse High School of Performing Arts, die we al kennen uit de film en tv-serie uit de jaren tachtig.
Bij de Nederlandse vertaling ligt daar, net als eerder bij de musical Hair, meteen het eerste struikelblok. Blijven nummers zoals de titelsong ‘Fame’ die je nooit meer uit je hoofd krijgt, overeind in je moerstaal. En zijn de hoofdrolspelers Jim Bakkum (Nick) en Kim-Lian van der Meij (Carmen) net zo geloofwaardig als New Yorkse studenten als ze gewoon Nederlands zingen. Door de bank genomen is het antwoord hierop: ja. De vertaling en bewerking van Allard Blom (eerder tekende hij voor Grease) doet nergens geforceerd aan en de intenties van het lief en leed van de steren-in wording blijven in tact. Al is de verstaanbaarheid niet altijd gewaarborgd bij de vette arrangementen van de zevenkoppige band.
Net als de muziek wordt de boodschap van ‘Fame’: dat acteren, muziek maken of dansen: vooral een vak, een ambacht en een passie is, wel erg vaak herhaald en zwaar aangezet. Als directrice Sherman ramt Doris Baaten het verhaal er bij herhaling in bij zowel haar haar studenten als het publiek.
Ook nummers als ‘Ik leef voor mijn dromen’ en ‘Liefde in het echt’ komen meerdere keren voorbij zodat het af en toe net teveel samenklontert tot meer van hetzelfde. Hoe kleurrijk en energiek het New Yorkse kunstschooltje ook mag zijn, daarmee ligt eentoningheid af en toe op de loer.
Deze versie van ‘Fame’ is dan ook het sterkst op momenten dat er wel contrasten opgezocht worden. Een lesje klassiek ballet met viool en piano dat overgaat in een grote swingpartij. Of even a-capella zingen als opmaat voor de volgende uitbarsting van dans en zang met de hele cast op de bühne.
V&V richt zich met deze musical via HYVES gericht op een nieuw jong publiek. Maar juist voor die doelgroep had het af en toe best allemaal wat rauwer en puurder gemogen. Het rapnummer van Tyrone, lekker gebracht door Juvani Richardson, bewijst dat het werkt.
http://www.brabantsdagblad.nl
