Ik vond het juist een voordeel dat Jim wat meer macho is dan Ara. Dat is voor mij niet slecht acteren, maar meer een andere manier van het benaderen van het personage. Uit de tekst van het stuk haal je weinig over het karakter van Jona, je kan er aardig wat kanten mee op. Voor mij kunnen zowel Ara als Jim gezien worden als creatives, alleen alle twee op een andere manier, net zoals ik in alle twee iets joods terug zie.
Ik vond de relatie in het vorige seizoen ongeloofwaardig. Ik snapte niet wat die twee in elkaar zagen. Ook dat Ara zijn vriendin on hold zou zetten omdat ie moet schrijven of dat ie vreemd zou gaan, ging er bij mij niet in. Doordat ik Ara te aardig vind overkomen, ging ook enigszins de achterliggende gedachte van Schmuel (met een u, Jacco, niet met een o 😉 ) verloren. Of dat hij na het telefoontje van Sanne naar haar agent en ze zit in de put dat er geen audities voor haar zijn, tijdens “Beetje te Snelâ€, gelijk door zou blijven ratelen over zijn eigen succes. Da’s behoorlijk ongevoelig, en ik geloofde niet dat Ara zoiets horkerigs zou doen. Hetzelfde geldt in “Als ik het zeggen mochtâ€.
Jim’s stem was de eerste avond in Den Haag ook vreselijk, dat was echt hopen of ie het zou houden, maar dat maakte me in alle eerlijkheid heel weinig uit. Wat hij met de rol deed was echt genoeg om dat goed te maken 😊 Het materiaal van J.R. Brown is te hoog gegrepen voor Jim, hij zal het nooit perfect zingen, maar het wel perfect brengen.
Bij de première was zijn stem al een stuk beter (al was het nog niet wat het wezen moet).
