Een thema als volwassen worden had makkelijk verpakt kunnen worden in een sober stuk met een handvol acteurs. Maar The Curious Incident wil scoren en gaat dus gretig mee in de hausse van de amusementswereld van nu, waar veel, zo niet alles, om de ervaring, om beleven gaat. In de IMAX-bioscoopzaal laat je je onderdompelen in de slag bij Duinkerken in de Tweede Wereldoorlog, in de escape room word je echt opgesloten en moet je jezelf met je eigen slimheid zien te bevrijden. The Curious Incident wil zijn publiek laten meevoelen hoe het is om als autist in de hectische wereld van nu te leven.
Daarom lijkt het decor niet meer dan een blauwe doos, een doos die Christophers universum moet voorstellen. Impulsen van buitenaf — zoals de Londense metro — worden op de wanden van de doos als horrorthrillers geprojecteerd, rustgevende cijferreeksen geven zijn meer ontspannen buien weer. En alles gecombineerd met oorverdovende geluidseffecten. Deze trukendoos dreigt af en toe de sleutel van het succes van het stuk te worden. Een keer of twee is al dat gezoef en gezwiep informatief en spectaculair. Maar uiteindelijk loopt die ervaringscinema uit de pas met het intieme verhaal van een jongen op weg naar volwassenheid.
Gelukkig kunnen we onze aandacht verleggen naar een fenomenale hoofdcast. Joshua Jenkins is meesterlijk als de Christopher Boone, zo onweerstaanbaar dat we van hem blijven houden, ook al is hij even vaak irritant als schattig. Emma Beattie en David Michaels geven krachtig tegenwicht als zijn ouders. De toeters en bellen blijven gelukkig weg als ze in lange monologen de redenen onthullen van hun genomen beslissingen. Niet het effectencircus, maar de acteurs zijn het uiteindelijk die ervoor zorgen dat wij diep aangedaan het theater verlaten.
Het stuk is rechtstreeks uit Engeland geïmporteerd en wordt daarom volledig in het Engels gesproken. Bovendien zijn de acteurs onversterkt, een hele klus voor ze om de hoogtevreesplekken boven in de galerij van Carré te bereiken. Gelukkig zijn sommige voorstellingen voorzien van Nederlandstalige boventiteling en hoeft niemand te vrezen voor een taalbarrière.
The Curious Incident of the Dog in the Night-Time is nog tot en met 1 oktober te zien in Koninklijk Theater Carré.
Daarom lijkt het decor niet meer dan een blauwe doos, een doos die Christophers universum moet voorstellen. Impulsen van buitenaf — zoals de Londense metro — worden op de wanden van de doos als horrorthrillers geprojecteerd, rustgevende cijferreeksen geven zijn meer ontspannen buien weer. En alles gecombineerd met oorverdovende geluidseffecten. Deze trukendoos dreigt af en toe de sleutel van het succes van het stuk te worden. Een keer of twee is al dat gezoef en gezwiep informatief en spectaculair. Maar uiteindelijk loopt die ervaringscinema uit de pas met het intieme verhaal van een jongen op weg naar volwassenheid.
Gelukkig kunnen we onze aandacht verleggen naar een fenomenale hoofdcast. Joshua Jenkins is meesterlijk als de Christopher Boone, zo onweerstaanbaar dat we van hem blijven houden, ook al is hij even vaak irritant als schattig. Emma Beattie en David Michaels geven krachtig tegenwicht als zijn ouders. De toeters en bellen blijven gelukkig weg als ze in lange monologen de redenen onthullen van hun genomen beslissingen. Niet het effectencircus, maar de acteurs zijn het uiteindelijk die ervoor zorgen dat wij diep aangedaan het theater verlaten.
Het stuk is rechtstreeks uit Engeland geïmporteerd en wordt daarom volledig in het Engels gesproken. Bovendien zijn de acteurs onversterkt, een hele klus voor ze om de hoogtevreesplekken boven in de galerij van Carré te bereiken. Gelukkig zijn sommige voorstellingen voorzien van Nederlandstalige boventiteling en hoeft niemand te vrezen voor een taalbarrière.
The Curious Incident of the Dog in the Night-Time is nog tot en met 1 oktober te zien in Koninklijk Theater Carré.
