Na een succesvolle wereldtournee waarin steden als Johannesburg, Melbourne, Peking, Atlanta, Londen en Berlijn zijn aangedaan, is het vanaf 12 april aan Nederland de beurt om kennis te maken met een spectaculaire voorstelling.
African Footprint is 5 jaar geleden met haar triomf tocht in Zuid-Afrika begonnen. Richard Loring had het idee om een show in het theater te brengen die de diversiteit van Zuid-Afrika zou weergeven. Middels een energieke dans voorstelling moest de rijke geschiedenis van dit land doorverteld worden. African Footprint neemt je daarom ook mee naar het verleden, het heden, maar ook naar de toekomst van Zuid-Afrika. Rode draad door de show is ‘the Celebration of Life’ ofte wel, de viering van het leven.
Voor de cast is het een hele eer om aan deze voorstelling te mogen meewerken. Een van de leading zangeressen vertelt: “Ik ben enorm trots dat ik een stukje Zuid-Afrikaanse geschiedenis in Europa mag komen laten zien, ik zing daarom ook niet voor niets ‘I’m proud to call Africa home’. Het leuke aan deze show is dat we niet alleen de geschiedenis mogen doorvertellen, maar dat we onderling ook nog veel van elkaar over ons land kunnen leren. In Zuid-Afrika zijn er namelijk 11 verschillende talen, hierdoor heb je dus een hele diverse groep aan mensen met ieder hun eigen gewoontes en gebruiken. Elke dag kom ik weer nieuwe dingen tegen, en dat maakt het voor mij dus extra leuk”.
De opening van de show neemt ons mee terug naar de verschillende stammen die Afrika rijk is. Met originele Afrikaanse percussie wordt de regendans ingezet. Opvallend detail is dat de leading danseres voor deze dans een blank meisje is, maar ze doet zeker niet onder voor haar donkere collega’s. Ze vertelt: “Ik heb een klassieke dans achtergrond en toen ik voor het eerst een video van de show zag, dacht ik dat ik het tribal dansen nooit onder de knie zou krijgen. Maar iedereen is zo behulpzaam en dat is ook zo fijn aan deze groep mensen. Nu ik die specifieke dans eenmaal onder de knie heb, gaat het bijna vanzelf. Als ik bij de opening van de show de percussie al hoor, dan komt er bij mij zo’n enorme dosis adrenaline vrij, dat het kippevel me op de armen gaat staan. De regendans is dus mijn favoriete nummer van de show”.
Van deze traditionele dansen maken we de overgang naar de jaren ‘50 en ‘60. Met een groots tapnummer mogen de mannen laten zien wat ze in huis hebben. Aan de ene kant een heel relaxed nummer vanwege de jazz muziek die de band op de achtergrond speelt, maar aan de andere kant bruist het nummer ook van de energie, want traditioneel tappen wordt afgewisseld met tappen op tinnen verfpotten. Dat deze verfpotten ook nog als percussie gebruikt wordt, geeft aan dat je niet veel nodig hebt om ritme en muziek te maken. Persoonlijk is dit ‘Sophiatown Tap’ nummer een van mijn favoriete nummers uit de voorstelling.
Een stukje recentere geschiedenis zien we in het nummer ‘Dueling Footprints’. In de tijd van de Apartheid werkte veel Afrikanen in de mijnen. Niet alleen mensen uit Zuid-Afrika, maar ook mensen uit landen daarom heen. Omdat iedereen zijn eigen taal sprak en men elkaar dus moeilijk kon vertaan, werd er gecommuniceerd via de ‘Gumboots’. Dit zijn kaplaarzen die de mijnwerkers droegen terwijl ze aan het werk waren. Door middel van het klappen op de laarzen, werd er een eigen taaltje onder de mijnwerkers verzonnen. Het klappen op de laarzen werd in de vrije tijd doorgezet en vertaald naar het dansen. In African Footprint zien we hoe een Gumboot danser het opneemt tegen een Tap danser. Dat je met kaplaarzen net zoveel geluid en originaliteit kunt bereiken als met tapschoenen, is in dit nummer ruimschoots bewezen.
Van het verleden maken we de sprong naar de toekomst voor Zuid-Afrika. In het nummer ‘Pantsula Sport’ ontdekken we dat producent Richard Loring een voorspelling voor de toekomst gedaan heeft. In dit nummer zien we een Afrikaans voetbalteam die behendigheid met de bal combineert met een tap nummer. Wat Loring toen nog niet kon weten, maar wat nu wel bekend is, is dat in 2010 voor het eerst het Wereldkampioenschap Voetballen in Afrika gehouden wordt. Met deze blik op de toekomst laat African Footprint weten dat Afrika klaar is voor dit belangrijke evenenemt en wordt het binnenhalen van dit wereldkampioenschap uitbundig gevierd.
Vanwege het hoge energie gehalte van de voorstelling, zijn er ook een aantal rust momenten in de show. Deze worden door zangers en zangeressen en muzikanten in gebouwd. Door deze goede balans krijg je als toeschouwer ook even de kans om op adem te komen. Maar dat het bij African Footprint met name om de dans draait, mag inmiddels duidelijk zijn. De diversiteit aan dansvormen is enorm en de choreografie is complex en origineel.
Footprint betekent letterlijk ‘je voetsporen achterlaten’ en dat heeft African Footprint zeker in de wereld gedaan. De cast heeft een duidelijke boodschap als het gaat om hun ‘footprint’ achterlaten bij het publiek: “we willen dat het publiek zich goed voelt, dat ze hun dagelijkse beslommeringen even hebben kunnen vergeten en dat ze de energie gevoeld hebben die we hebben geprobeerd over te brengen”.
African Footprint is vanaf april in de Pepsi Stage in Amsterdam te zien en wordt voor Nederland geproduceerd door Stairway Productions
