Recensie

Anubis 3 bedient fans perfect.

Ook de nieuwe cast van het Huis Anubis weet de fans in het theater prima te vermaken met een pakkende show rond een mysterieuze steen en een symbool bestaand uit ringen.

De televisieserie Het Huis Anubis heeft een nieuwe cast gekregen, en dat betekent meteen dat deze derde Anubis-theatershow, Mysterie van het Verborgen Symbool,  ook de nieuwe castleden laat zien. Voor de jeugdige kijkers zullen de nieuwe bewoners Sterre, Pim, Anastacia, Rafael en Marcel inmiddels wel bekenden zij, voor de meegekomen ouders waarschijnlijk niet. 
De vijf hebben allemaal een speciale gave, maar zijn verder normale tieners, die hier en daar wel wat stereotype kenmerken hebben. De rustige Sterre heeft handschoenen vanwege haar “voelen” en is de persoon waarmee de meisjes zich vooral kunnen vereenzelvigen. Pim heeft de “reuk” en is de onderzoeker. Anastacia is het verwende en arrogante meisje, dat met een goed “zicht” is uitgerust. Rafael is degene met het goede “gehoor” en Marcel is de lolbroek en heeft extreme “smaak”. Uiteraard spelen deze eigenschappen bij de show een belangrijke rol.
Qua structuur is deze show niet anders dan voorgaande voorstellingen. De bewoners worden geconfronteerd met een bepaalde situatie, en moeten vervolgens opdrachten vervullen om tot een goed einde te komen, waarbij een aantal liedjes uit de serie worden gezongen.  Alle grote Anubis-hits komen voorbij, ook die van de eerdere seizoenen. Een belangrijk verschil is er wel met de voorgaande shows. Werden de nummers toen geplaybackt, nu wordt er door de cast live gezongen Het is een keuze die de voorstelling opener maakt, de afstand met het publiek wat verkleint omdat de spelers hierdoor wat kwetsbaarder zijn, want de meeste van de vijf zijn hoorbaar geen zangers. Vooral de samenzang is regelmatig ronduit vals. Het mag niet verwonderen dat musicalstudent Roel Dirven (Rafael) er qua zang in positieve zin uitspringt en ook Alex Molenaar (Pim) brengt het er heel behoorlijk van af. Het gebrek aan zuiverheid zal de jonge fans waarschijnlijk worst zijn; hun favorieten staan op het podium en zingen de bekende liedjes.
In deze voorstelling zijn de vijf een avond alleen thuis in het huis. Op de radio horen ze dat er een halve Keltische steen is gestolen uit een museum, en niet veel later blijkt in het pakket dat door een mysterieuze postbode is bezorgd. Als ze hun gaven op de steen loslaten komen ze in de mystieke wereld terecht, waar ze op zoek moeten gaan naar een aantal ringen en de druïde Stix. Hier komen ze een aantal vreemde wezens als een pratende eik, een gigantisch stinkdier en een faun tegen, die ze moeten overtuigen van hun goede wil, maar uiteindelijk ook wel behulpzaam zijn. Natuurlijk moet ook het publiek een beetje helpen.
De acteurs zijn merkbaar vertrouwd met hun rol. Ze spelen de jongeren met schijnbaar gemak, waarbij extremere reacties precies goed genoeg worden uitvergroot. De dialogen zijn overtuigend in hedendaagse taal en de interactie komt heel geloofwaardig over, ondanks dat ze soms wel vreemde dingen doen. Sterre (Jennifer Welts) speelt het wat meer kwetsbare meisje prima. Natuurlijk zorgt Anastacia (Sanne-Samina Hanssen) door haar extroverte rol regelmatig voor een stevige grijns, zeker als ze in de loop van het verhaal voor haar onnatuurlijk gedrag gaat vertonen, en ook Marcel (Juliann Ubbergen), de lolbroek, heeft weet regelmatig voor een lach te zorgen.
De gastrollen worden vertolkt door Marc Krone en Gerben Grimmius, die in een aantal van hun rollen lekker los kunnen gaan. Met name stinkdier Skunk en faun Tabor zijn lekker uitbundig.

Een voorstelling als deze trekt de fans van de serie, en die zullen een leuke vijf kwartier beleven. Voor de aanhang is er genoeg te zien en te beleven om zich zeker niet te vervelen. Ook deze Huis Anubis show mag hiermee geslaagd genoemd worden.

Het Huis Anubis — Mysterie van het Verborgen Symbool is nog tot en met 23 januari 2011 te zien in heel Nederland (en Antwerpen), waarbij er doorgaans twee voorstellingen op een dag worden gespeeld.

Scenefoto’s: Annemieke van der Togt.

19 December 2010
Première
Amersfoort
De Flint
http://www.studio100.nl
huis anubis, roel dirven, sterre, raf, rafael, anastacia, pim, marcel, alex molenaar, jennifer welts, Juliann Ubbergen, premiere, recensie, anubis, het huis anubis, Mysterie van het Verborgen Symbool, gerben grimmius, Sanne-Samina Hanssen, marc Krone

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen