In het kleine Parooltheater speelde Sabine Beens twee try-outvoorstellingen van haar soloprogramma Ça Bien, alvorens deze nog een viertal keer te spelen in het Apollo First theater.
In de voorstelling zien we Sabine met haar twijfels. Ze staat op een kruispunt in haar leven, voor de eerste keer samenwonen. Een woord overigens dat ze niet over haar lippen kan krijgen; het wordt synchroon bivakkeren. De twijfels en angsten over hoe dat moet leveren heel veel punten van herkenning, die geestig worden verwoord. Ook jeugdherinneringen, veelal opgehangen aan de oppas van vroeger met wie ze nog contact heeft. Type Barbie, nou ja vroeger dan, nu meer Patricia Paay. Verder merken we wel enige afschuw voor het blad Marie Claire.
Verhalen worden afgewisseld met liedjes; veelal mooi, maar ook enig komisch werk. Een erg expliciet nummer rond sex is hilarisch leuk. Het eigen werk is zeker prima verzorgd. Als enige Engelstalige lied zingt ze Sondheim’s Putting it together, wat qua thematiek prima in de voorstelling past.
Praktisch en daardoor best grappig is het combineren van een kledingswissel (nou ja, schoenenwissel) met het voorstellen van de twee muzikanten Billy Maluw op de piano en Robbert Jan van Stralen op de drums. Het houdt de vaart in de voorstelling. Soms heeft deze zelfs wat te veel vaart, en zou een onderwerpwissel een klein momentje extra rust kunnen gebruiken.
Een opvallende kledingkeuze, het handig gebruikmaken van het hangende decorstuk van kranten, het zijn de uitstekende sluitposten van een leuke voorstelling. Waarschijnlijk zorgt het extra stukje herkenbaarheid dat de mensen die Sabine Beens een beetje kennen ervoor dat de show nog leuker wordt (“dat is wel typisch Sabine ja”), maar ook wie haar nog nooit zag optreden heeft met deze voorstelling een leuke avond.
De voorstelling is nog tot en met dinsdag 25 mei te zien in het Apollo First Theater. Zie http://www.sabinebeens.nl voor meer informatie.
Musicalworld sprak na de voorstelling kort met Sabine:
De titel Ça bien. Waar komt die vandaan?
Zo heet ik natuurlijk; Sabien. En het betekent iets als “het is goed”, “het is gezellig” of “het komt wel goed”. Eigenlijk is dat geen correct Frans; het is gewoon een woordgrapje.
Een recent grapje, of stond dat jaren geleden op school al op je Franse schrift
Nee, heel recent. Ik had heel veel titels gehad hiervoor en toen dacht ik “wat moet ik nou”. En toen kwam een vriendinnetje van mij met Ça Bien, en toen kwam mijn vriendje met Ça bien en toen dacht ik oooh. Toen zei iedereen “wat een leuke titel” en heb ik het zo gehouden.
Wanneer ben je met de voorstelling begonnen
Het idee begon eind januari; toen zijn Billy (red: Maluw, muziek) en ik bij elkaar gaan zitten, hebben we bepaald wanneer we het zouden gaan spelen (nu dus) . Dan ga ik het produceren en theaters regelen. En dan denk je op een gegeven moment: “oja, ik moet ook nog een stuk schrijven”.
Is het puur Sabine, wat we te zien krijgen?
Dit is wel wie ik ben. De vraag is natuurlijk of je echt helemaal jezelf bent als je op het toneel staat; natuurlijk niet, maar het is wel waar ik over nadenk. Ik ga echt volgende week samenwonen; zijn spullen staan er al. En ik heb nog nooit samengewoond, en vraag me echt af hoe dat dan moet. Moet je er echt de hele dag koddig bij zitten, omdat je denkt: wat nou als hij door mijn faà§ade heen prikt. Niet dat ik een toneelstukje opvoer thuis, maar het is wel echt spannend.
Er zullen weinig jongens zijn die de zielenroerselen van hun vriendin vlak voor het samenwonen op deze manier te zien krijgen
Dat is waar; hij heeft het nog niet gezien. Hij komt morgen kijken en heeft nog geen idee volgens mij, dus dat is heel spannend. Hij weet natuurlijk wel dingetjes, en heeft een paar liedjes gelezen, maar ik hen geen stukken voorgedaan.
Wat het extra spannend maakt is dat hij ook in het theater werkt. Wij willen elkaar wel goed vinden. Ik denk namelijk dat het niet kan, samenwonen met iemand die mij niet goed vindt. Het theater is zo je ziel en je zaligheid. Hij heeft me wel al in bijvoorbeeld in Cabaret gezien, en een liedjesprogramma, maar nog nooit solo.
En andersom, stel nou dat ik zijn licht niet goed zou vinden, dat ik het heel lelijk vind, wat dan? Als je in het theater werkt is dat zo puur, zo van jezelf.
Hoe zou je zelf dit repertoire omschrijven?
Je kan zeggen dat het cabaret is, omdat ik het ben, en niet zoals bij Lieve Kitty (red: haar vorige soloprogramma 2 jaar geleden) een lange monoloog opvoer met wat liedjes ertussendoor. Dat was wat meer muziektheater. Het is cabaret; maar dat is een heel breed genre. Ik vertel verhalen afgewisseld met liedjes. De grapdichtheid is bij mij niet zo heel hoog; ik moet niet persé heel grappig zijn. Het is geen Hans Teeuwen, Brigitte Kaandorp of Youp van ‘t Hek, en dat wil ik ook niet; dat je om de drie zinnen heel hard moet lachen. Dit is een eerste dingetje van Work ik Progress en ik hoop dat het nog een heel groot vervolg gaat krijgen. Het kost heel veel tijd, bloed zweet en tranen.
De liedjes in deze voorstelling zijn grotendeels nieuw, maar er zitten ook een paar bestaande nummers in
Er zit een liedje van Herman van Veen in, en van Toon Hermans. En natuurlijk Putting it together van Sondheim. Van de rest heb ik de teksten zelf geschreven, en Billy heeft de muziek gemaakt.
Deels komt dat door tijdgebrek. Ik was aan het schrijven en ik dacht: er moeten meer dingen in.
Putting it together wilde ik altijd al een keer doen; dat is gewoon ijdelheid en volgens mij past het er wel goed in. Paul (van Ewijk, regisseur) kwam met “Als liefde niet bestond” van Toon Hermans als eindlied. En Melk en Honing van Herman van Veen.
Je verbreedt je horizon met deze voorstelling en de aankomende toneelkomedie Schone Schijn
Dat is best wel prettig. Ik heb wel eerder toneelstukken gedaan, maar nog nooit zo’n grote tour. Ik heb daar heel erg zin in.
Je bent wel jong voor de rol (Daisy).
Ja iedereen is erg jong gecast en ze hebben mij gevraagd. Ik kende het namelijk niet echt; ik kijk heel weinig tv. Ik kende de titel wel, en Hyacinth Bucket, maar Daisy? Ik had echt geen idee. Dus googelen en you-tuben. Toen ik het zag dacht ik, oja., daar ben ik wel jong voor Maar je hebt natuurlijk pruiken en van alles om daar wat aan te doen.
Fraulein Kost in Cabaret is natuurlijk ook veel ouder dan ik ben. Zij hebben idee dat ik haar kan spelen en daar vertrouw ik dan maar op. Ik ga dat gewoon doen. Ook Doris is natuurlijk jonger dan mevrouw Bucket, maar ik moet twee keer mijn leeftijd spelen. Ik ga de DVD-box bestellen en helemaal inlezen en bekijken.
