De Nederpopklassieker “Over de Muur” van het Klein Orkest geeft in 3 1/2 minuten een mooie schets van de situatie in Berlijn ten tijde van de muur, toen Duitsland nog uit een Oost- en West versie bestond. Een aantal van de in dit lied genoemde tegenstellingen zien we ook terug in de musical Checkpoint Charlie, die begint op 13 augustus 1961. De dag dat Berlijn in tweeën werd gedeeld met prikkeldraad, en de vrije doorgang van de ene op de andere dag niet meer mogelijk was.
In deze voorstelling maken we kennis met een aantal mensen die van de ene dag op de andere geconfronteerd worden met een blokkade tussen Oost- en West-Berlijn en de gevolgen die dat heeft op hun relaties en gevoelens. In het westelijk deel leven Timo en Sanne. Timo probeert zijn geld te verdienen als persfotograaf. Zijn vrouw Sanne is hoogzwanger, en minder gelukkig met het geld dat Timo in apparatuur stopt en de hoeveelheid tijd dat hij van huis is. Het grootste probleem is dat haar moeder Mathilde aan de oostkant woont, en dus met geen mogelijkheid meer bij haar kan komen, ook niet als het kind geboren is. Aan de oostkant leeft ook de oudere kruidenier Otto, die tevreden is met zijn leven, loyaal aan de DDR en denkt dat alles uiteindelijk wel goed komt. Zijn dochter Lena had net haar zinnen gezet op een zangcarrière in het Westen, en kan niet leven met het alternatief: partijliederen zingen. Een nog grotere drang om te vluchten leeft bij haar vriend en mede-musicus Helmut, die graag zo snel mogelijk weg wil. Het enige wat hem nog weerhoudt het meteen te doen is de aarzeling bij Lena. Dan zijn er nog twee grenswachters: Wolfgang aan Oost-Duitse kant. Hij doet zijn werk, al is dat zeker niet met volle overtuiging. Gevoelens die ongetwijfeld versterkt zijn door de mensen om hem heen die er dankzij de eerdere oorlog niet meer zijn. En aan de Amerikaanse kant Sam, een jonge buitenstaander die net als het publiek vooral toeschouwer is. Zijn regelmatige telefoontjes met zijn moeder zorgen ook voor een komische noot.
Wie met deze personages een verhaal wil maken, schrijft waarschijnlijk met precies hetzelfde verhaal als deze musical. Voor veel verrassingen kom je niet te staan, al is een uitgelicht koude-oorlog fragment wel buitengewoon spannend. Ook een andere ontwikkeling, die er aan zit te komen, wordt door een slim tijdsprongetje toch nog een schrikmoment. Het zijn twee van de hoogtepunten uit de voorstelling, naast het moment dat twee conflicten gierend uit de hand lopen en de epiloog door de Amerikaanse soldaat, die je met kippenvel het slotapplaus instuurt.
Op het podium staat een magistrale cast. Enkelen van hen waren even uit beeld op de Nederlandse podia en dit weerzien smaakt naar meer. Jeffrey Italiaander als de vrijgevochten Helmut en Linda Verstraten met eenzelfde drive naar vrijheid spelen hun rol vol vuur en overgave. Samen en apart klinken ze geweldig. Wim van den Driessche is sterk als de tevreden DDR-burger, die niet te beroerd is voor wat contact met de Stasi, al wordt het lastiger iets te zeggen als hij om de mensen geeft. Zoals over Marleen van der Loo’s Mathilde, die wanhoop van een (groot)moeder die haar (klein)kind alleen van heel ver kan zien prachtig speelt. Of de stugge Wolfgang (Pieter van Nieuwenhuyze) die licht ontdooit en zijn essentiële scène geweldig speelt. Alex van Bergen laat als soldaat Sam een mooie groei van aaibare jongvolwassene naar volwassenheid zien. Zijn obsessie voor het maken van de ultieme foto ten koste van zijn gezinsleven maakt van Timo juist geen aaibaar karakter, maar Job Bovenlander maakt van hem wel een echt mens van. Sanne den Besten tenslotte is prachtig als de (aanstaande) moeder, die zich eenzaam voelt in het westen.
De grootste kracht naast de cast als uitvoerders is de muziek van Helmer Kant en de liedjes die door Stef Bos van tekst zijn voorzien. Deze liggen goed in het gehoor, en zijn soms bombastisch en op andere momenten breekbaar klein. Het decor is abstract. Een stellage met open vensters, en een wand met afbeeldingen van dichtgemetselde ramen, die in het midden zijn doorbroken. Er zit af en toe beweging in, en dat geeft ook de voorstelling wat tempo, maar voor de plaatsbepaling voegt het weinig toe. Het is de tekst (en uiteraard de personages in de scène die echt duidelijk maakt waar de handeling zich afspeelt.
Goedemorgen Theaterproducties brengt na twee zeer geslaagde jeugdproducties en een niet onaardige regionale musical nu voor het eerst een grote tourmusical op de planken. Het resultaat mag geslaagd worden. Een voorstelling die zeker de moeite waard is.
