Leef zonder einde
Leef zonder zonlicht
Licht ontneemt u uw kracht
Leef zonder einde
Dolend in duister
Leef als een beest in de nacht
Full Art, één van de vzw’s van de Music Hall Group, waarvan Geert Allaert de sterke man is, brengt vanaf begin november tot begin december de nieuwe Vlaamse musical “Dracula” op de planken. “Dracula” de Musical ging voor het eerst in Wereldpremière op 13 oktober 1995 in Het “Congrescentrum” de grootste theaterzaal van de Tsjechische Republiek. De ervaren en succesvolle Jozef Bednárik nam de taak van regisseur op zich en architect Daniël Dvorák was de scenograaf. De musical speelde 7 keer per week tot eind juni 1998.Maar liefst 1,3 miljoen kwamen naar de eerste voorstellingen kijken, hierbij was hij de meest succesvolste Tsjechische musical ooit.
Creatives
De muziek is van de hand van de Tsjechische componist Karel Svoboda die voor de teksten werd bijgestaan door Zdene ‘k Borovec. Een van Svoboda’s bekendste werken is de muziek van de tekenfilmserie “Maya The Bee” Voor de Vlaamse bewerking van de teksten wordt een beroep gedaan op Allard Blom die al eerder meewerkte aan musicals als De Jantjes, Merrily we Roll along, Nonsens: Lieve heren en De Perfecte God. Als regisseur trok men niemand minder aan dan veelzijdige “duivelskunstenaar” Frank van Laeke. Hij regisseerde voor het KBVV onder meer “Je Anne” en “Jesus Christ Superstar” Ander musicals die hij onder meer regisseerde waren: “De Tovenaar van Oz”, “Kuifje en de Zonnetempel”. Ook de Choreograaf Martin Michel is voor de meesten onder ons geen onbekende. Hij was choreograaf van dienst bij talloze producties in Nederland en Vlaanderen.
Verhaal
Vlad Dracul is een bloeddorstige ridder die het vooral gemunt heeft op de kerk en haar schatkamers. God is hijzelf. Hij beslist in zijn blinde macht over leven en dood. Zijn volgelingen zijn blinde slaven en zijn beulen. Hun gezamenlijke roes heet destructie, plundering en slachtpartijen. Vlad Dracul heeft één Achillespees, Adriana. Zijn vrouw, die hij liefheeft. De enige mens die hij liefheeft. Als Dracula haar verliest in het kraambed, breekt de balans. De toppen slaan door. Het dier is dodelijk gewond op zijn meest kwetsbare plek. Het gehuil slaat om in een vervloeking van diegene die geeft en neemt. Vanaf dat moment staan twee goden t.o.v. elkaar.
Dracul is vervloekt omwille van zijn wandaden. De vloek betekent onsterfelijkheid binnen voorwaarden: geen daglicht, geen houten spiesen door het hart. Kruisbeelden verzwakken hem. Daglicht is de ergste: verbranding. Dracul lacht omwille van de vloek (iedereen streeft toch naar onsterfelijkheid!) tot langzaam zal doordringen dat het eeuwige leven in eenzaamheid een tijdloze marteling is.
In tegenstelling met de Hammer films houdt Dracul niet van het vampier zijn. De dodelijke beten zijn hem opgelegd. Ze maken deel uit van een lotsbestemming die hij niet kan keren. Zo zal Dracul voortdurend vechten tegen een onzichtbare kracht om dan te verliezen en zichzelf als beest te manifesteren (een beeld dat hijzelf haat want hoe kan een beest zo immens lijden om de vrouw die hij verloor?). Bijgevolg wordt het eeuwige leven één ondraaglijke tocht. Dracul wordt een getormenteerde dwaler.
De komst van Lorraine biedt een tijdelijke afleiding. Er hangt passie in de lucht, zoveel dat Dracul haar tot zijn eeuwige vrouw neemt. Wellicht als ontsnappingsroute uit de isolatie. Maar stilaan komt de waarheid terug. Geen vrouw kan Adriana vervangen. De frustratie jaagt hem van een wanhopige Lorraine - die haar stoffelijk leven voor hem opgaf - weg. Waarom vallen de vrouwen trouwens voor hem?
Dracul lijdt en dat is de kern van de vervloeking: eeuwig lijden. Fysiek onaantastbaar door wapens of ziekte, mentaal steeds dieper en dieper. Het eeuwige leven is onleefbaar. Als hij dat beseft, na de ontmaskering van de vermeende Adriana, pleegt hij wanhopig en met al zijn resterende kracht zelfmoord door zichzelf aan een zee van zonnestralen bloot te stellen. In een vage hoop Adriana in het licht terug te zien…
