Jon, kun je iets meer vertellen hoe het idee voor ‘Dubbelop’ ontstaan is
Jon: Ik ga altijd uit van een locatie, dus ik probeer iedere keer weer een leuke plek te verzinnen voor een verhaal. Vorig jaar was dat de camping en nu kwam al vrij snel het idee van de Botox kliniek, ook omdat het echt iets van deze tijd is. Iedereen is ook zo bezig met dat spuiten en de wallen weg laten trekken en met haarimplantaten, je komt het overal tegen. Een onderwerp waar je dus zeker iets geks mee kunt doen. Daarbij is het, zeker wat de klucht betreft, ook weer eens wat anders dan een hotel of een woonkamer.
Kun je iets meer vertellen over het verhaal
Jon: Wat we zeker niet gaan doen is plastische chirurgie of mensen die Botox gebruiken belachelijk maken. De situatie zorgt ervoor dat er gekke dingen gebeuren. In dit geval claimt de directrice van de kliniek een soort wondermiddel te hebben waar je ‘eternal beauty’ mee kunt krijgen en dat gaat dramatisch mis bij een patiënt. Dat moeten ze dus proberen te verdoezelen maar dat is erg moeilijk want niet alleen het hoofd van de verpleging, maar ook een undercover journalist loopt rond in de kliniek. Daarbij krijgen ze ook nog te maken met de man van de patiënt waarbij het mis is gegaan en hij is heel toevallig ook politieagent, dus het wordt weer een traditioneel zooitje.
Het is de 2e keer dat je zelf het script hebt geschreven, is dit schrijfproces anders verlopen? Zijn er dingen die je van het vorig proces mee kunt nemen?
Jon: Als het gaat om tempo en timing leer je er elke keer weer van, maar het is nu niet zo dat ik dingen dramatisch anders heb gedaan dan vorig jaar. Wat ik vorig jaar ontdekt heb, en wat ik dit jaar ook zeker probeer te doen, is het stuk niet te lang maken. Het publiek kan gewoon niet uren lang blijven lachen. Je kunt ze beter naar huis sturen op een moment dat ze nog meer willen dan dat ze genoeg hebben gehad. Maar het is wel zo dat je in de loop der jaren steeds groeit en dat je op een gegeven moment weet wat wel en niet werkt.
Rolf, dit gaat voor jou de 1e keer worden dat je in een klucht te zien bent, vanwaar de keuze voor de klucht?
Rolf: Ik sms-te Jon een tijdje terug over iets wat in de toekomst wellicht in het theater gaat komen zo van ‘als dat er komt, dan wil ik wel auditie komen doen’. Daarop belde Jon mij met de vraag wat ik het komende seizoen ging doen. Ik had nog niks staan dus vroeg hij me of ik in deze klucht mee wilde spelen. Daar hoefde ik geen seconde over na te denken want we roepen al heel lang dat we samen iets in het theater willen doen, maar dat is er voorheen nooit van gekomen. Ik voel me ook heel bevoorrecht dat ik nu meedoe want iedereen uit het vak die ik spreek zou dit ook zo graag eens willen doen.
Heb je je hiervoor op een andere manier voorbereidt dan dat je normaal voor een musical doet?
Rolf: Ik ben er eigenlijk blanco ingestapt, maar ik ben we iemand die, als ik eenmaal het script heb, ook zo snel mogelijk alles onder de knie wil hebben. Ik ben gewend om snel resultaat te boeken, maar dat werkt hier dus niet, ik merk dat het meer moet groeien. Het is natuurlijk een enorme uitdaging, al moet ik toegeven dat ik het in het begin wel heel eng vond. Maar nu weet ik dat ik gewoon los moet gaan want dan blijft het ook het dichtst bij mezelf.
Humor in rollen is niet nieuw voor jou, je was al eerder te zien in ‘Into the Woods’, ‘Rocky over the Rainbow’ en ‘Heidi und die Heino’s’, kun je die ervaringen hier meenemen of is dit toch iets heel anders?
Rolf: Ik denk dat het meer met gevoel te maken heeft. Mis je die humoristische inslag dan kun je het vergeten. En je moet ook een beetje dezelfde soort humor hebben als je collega’s, maar daarom ben ik natuurlijk ook uitgekozen door Jon (lacht).
Kunnen jullie iets meer vertellen over je rol in ‘Dubbelop’
Jon: Ik ga een dubbelrol spelen, dus voor mij gaat het zwaar worden. Ik speel tweelingbroer, zowel de gemene als de domme broer. De slechte is de plastisch chirurg van de Botox kliniek. Hij heeft dat nieuwe goedje ook gejat uit een kliniek in Zwitserland en is dus een beetje een louche man. Op het moment dat het goed mis gaat met die patiënt probeert hij zijn domme broer ervoor op te laten draaien. Het is dus constant wisselen van personage en rennen achter de schermen want ik moet op verschillende plekken op en af. Ik zei laatst nog dat we ook best kaarten voor achter het toneel kunnen verkopen want volgens mij is het heel leuk om te zien hoe het er daar aan toegaat.
Rolf: Ik speel de rol van Danny Klein, een vrolijke en opgewekte jongen, erg gedreven, maar ook een tikje naïef en een beetje nichterig. Er gaat natuurlijk van alles mis, maar hij ziet het als zijn taak om de toko draaiende te houden, maar op een gegeven moment is dat niet meer te doen. Danny heeft altijd in de verpleging gewerkt maar zijn droom was om ooit eens in een Botox kliniek te werken. Nu krijgt hij die kans en wil zich dan ook graag opwerken, maar hij wordt eigenlijk al vrij snel aan de kant geschoven en dat kan hij helemaal niet hebben.
Jon: Misschien ook leuk om te zeggen dat we ook nog een klein stukje gaan zingen in ‘Dubbelop’.
Rolf: Het is leuk om wat te zingen, maar ik moet je wel zeggen dat ik het zingen eigenlijk helemaal niet mis, het is wel relaxed zo. Je hoeft je ’s ochtends ook niet druk te maken hoe het met je stem zit en dat is wel erg prettig.
In ‘Een rits te ver’ had je veel interactie met Lucie en dat zorgde voor de nodige humor. Ook in ‘Dubbelop’ is zij weer te zien, wat kunnen we van haar verwachten?
Jon: Vorig seizoen was zij degene met heel weinig tekst, maar we waren wel Hepie&Hepie samen. En dat zijn we nu eigenlijk weer. Zij speelt nu de directrice van de kliniek en is overal waar je je maar kunt voorstellen gelift en opgetrokken. Ze is vooral bezig met het succes van de kliniek en de beroemdheid die dat met zich meebrengt. Ze is een ex-paaldanseres en ze heet Valerie Kreukwijk en we maken een beetje een knipoog naar een voormalig zangeres die nu ook haar eigen kliniek heeft.
Jullie zijn al een tijdje aan het repeteren, hoe is dat proces verlopen?
Rolf: In het begin vond ik het wel heel pittig want ik heb behoorlijk veel tekst. Ik ben dus meteen aan het studeren gegaan. Ik heb ook wel een klein dalletje gehad, maar dat hoort erbij. In het begin is het ook zoveel dat je je afvraagt waar het eigenlijk allemaal over gaat, maar dat begint na verloop gaan dingen steeds meer op hun plek vallen.
Jon: Wat er in het begin gebeurt is dat als je samen voor het eerst het script leest, of als je scènes voor het eerst gaat repeteren, er onderling veel gelachen wordt. Maar op een gegeven moment heb je dat gehad, dan weten wij het wel. En dan kom je in zo’n fase terecht dat je het aan het publiek wilt laten zien, ook al ben je er dan technisch nog helemaal niet klaar voor. Maar vanaf volgende week gaan we monteren met het decor en de techniek erbij en dan wordt het wel tijd dat er publiek bijkomt om de boel vaart te geven. Je kunt het technisch nog zo goed neerzetten, maar een groot deel van de timing hangt ook af van de wisselwerking met het publiek.
De try-outs zijn al over anderhalve week, hebben jullie het gevoel er klaar voor te zijn?
Rolf: Nee, maar je merkt wel dat als er eenmaal publiek in de zaal zit, iedereen wel een tandje hoger gaat. Je moet dan ook wel. Nu stoppen we om de haverklap, maar dan moet je door, dus dat doe je dan ook.
Jon: Dit is natuurlijk een heel nieuw stuk. Als een show al ergens anders te zien is (geweest), dan weet je op een gegeven moment dat een stuk af is. Natuurlijk moet je het repeteren en setten, maar het stuk zelf is klaar. Maar hier is dat niet het geval, ik blijf stukken schrappen en teksten en scènes bijmaken. De try-outs zullen bij ons dus echt als try-out gaan werken, om dingen uit te proberen, te kijken wat wel en niet werkt.
Rolf: Ik verheug me er in ieder geval enorm op om voor de 1e keer met publiek te spelen, gewoon om te kijken wat voor reacties je krijgt. Er zijn grappen die wij helemaal geweldig vinden, maar dan ben ik benieuwd of de mensen in de zaal dat ook vinden, of dat zij juist weer op hele andere momenten moeten lachen.
Hoe staat het eigenlijk met de kaartverkoop? Er is maar weinig aandacht aan deze productie besteedt aangezien alle aandacht naar Grease is gegaan de afgelopen weken
Jon: De kaartverkoop loopt gelukkig ontzettend goed. Ik hoor van schouwburgen dat in de abonnementen verkoop al shows zijn uitverkocht. Daarbij is toneel altijd minder interessant voor shownieuws dan bijvoorbeeld een leuke musical. Maar ik denk dat de publiciteit nog wel gaat komen, ik had namelijk begrepen dat die meer rondom de première moet gaan plaatsvinden dan tijdens de repetitieperiode.
Is de klucht iets waar je je de komende jaren meer op wilt gaan focussen?
Jon: Wat ik al jarenlang gedaan heb, en waar ik eigenlijk mee door wil gaan, is het combineren. Ik vind dit ongelofelijk leuk om te doen en ik wil ook echt meer gaan schrijven in de toekomst, maar ik wil ook graag musical blijven doen. Als het goed is ben ik volgend seizoen ook weer in een musical te zien. Daarnaast ga ik voor volgend seizoen ook de musical ‘De Fabeltjeskrant’ schrijven. Maar ik zal ook zeker de klucht blijven doen. Het loopt als een tierelier en mensen vinden het enig, dus ik zou wel gek zijn als ik het zou laten schieten.
Rolf: Ik moet eerst maar eens zien of mijn 1e optreden in een klucht aanslaat bij de mensen. Maar het directe contact met publiek vind ik in ieder geval wel heel leuk en ik denk dat je dat hier ook meer zult hebben dan bij een musical.
‘Dubbelop’ is vanaf 22 september in de verschillende theaters in Nederland te zien. Voor de volledige speellijst en voor het boeken van kaarten ga naar http://www.theaterhits.nl of bel 0900-40003000
