Best wel raar om voor het eerst in jaar of acht niet te werken met de kerst. Daardoor had ik dit jaar voor het eerst een totaal ander ritme, ik was vrij. Dit klinkt prettig maar geheel ontwend als ik was vereiste dit een zorgvuldig plan van aanpak, een plan B en een eventueel rampenplan. Alle beschikbare tijd moest namelijk zo eerlijk en efficiënt mogelijk verdeeld worden over alle dierbaren om deze feestelijke, bijzondere tijd zo ontspannen mogelijk door te komen. Ik faalde hopeloos. Hoe lukt het toch iedereen om elk jaar te voldoen aan alle aanvragen van ouders, schoonouders, opa’s, oma’s, vrienden en verdere familie de feestdagen bij hun door te brengen. Hoe zorgt men er voor dat je niemand beledigd of voor het hoofd stoot. Hoe houd men het toch vol om dagen achtereen ’s middags om twaalf uur te beginnen met eten en niet meer op te houden…Ik was vergeten hoe uitputtend de kerst kon zijn. Ik realiseerde me nu pas hoe heerlijk het de afgelopen jaren was om te kunnen zeggen; “Nee, sorry, ik moet werken met de kerst, voorstellingen gaan gewoon door, ja, inderdaad, heel zwaar en jammer….misschien volgend jaar?”
Want zo gaat dat als je in een productie staat. Dan weet je dat de feestdagen worden volgepropt met allemaal extra voorstellingen meestal gevolgd door een ziektegolf in het nieuwe jaar als gevolg van sterk verminderde weerstand in de cast. Als je in een productie staat weet je het kerst ritme, eerste kerstdag een matinee, tweede kerstdag twee voorstellingen en ook de resterende dagen vlak voor en na oud en nieuw waar mogelijk dubbele voorstellingen. Kleedkamers, gangen, foyers, produktiekantoor, alles wordt zo feestelijk mogelijk versierd om achter de schermen toch alles zoveel mogelijk in kerstsfeer te brengen. Soms duikt er per ongeluk zelfs wel eens een kerstattribuut op in de voorstelling. Echter, altijd geheel in stijl van de voorstelling, vanzelfsprekend. Oh ja? Ja!
Persoonlijk hoogtepunt was de door ons gewonnen “kleedkamerversierwedstrijd” van twee jaar geleden waar wij onze kerststal op ware grote nog wat extra glans probeerden te geven door 20 kilo stro in de kleedkamer te storten, Best wel handig als je allebei hooikoorts hebt. Maar goed.
Spelen tijdens de feestdagen maakt dat je je familie en naasten amper ziet en dus je collega’s maar tot naaste dierbaren maakt, men beklaagt zich weliswaar af en toe over het gezamenlijke lot maar stiekem is het eigenlijk ook wel heel gezellig. Eerste kerstdag voelt onwerkelijk. Iedereen oogt nog wat versuft van Kerstavond, en lijkt verdwaasd in het theater rond te dolen. Bij de koffie is er altijd wel iemand die zich afvraagt wie er in vredesnaam op eerste kerstdag naar het theater gaat. De voorstelling zelf gaat vaak in een roes voorbij aangezien ook het publiek op deze dag vaak een ietwat ingesneeuwde indruk maakt. Na afloop haast iedereen zich het theater uit op weg naar de familie of vrienden die dit jaar zijn uitverkoren om de enige beschikbare vrije avond bij door te brengen.
Tweede kerstdag is van totaal andere orde. Inmiddels heerst er een gevoel van overgave bij iedereen om er met elkaar het beste van te maken. Iedereen doet zijn/haar best er netjes gekleed uit te zien voor het diner. Ook het gegeven dat we deze dag ongeveer twaalf uur met elkaar mogen doorbrengen, maakt dat er een nogal luchtige sfeer heerst, een sfeer van verlichting en verbroedering, van vrede, van liefde, van gezamenlijkheid en van gelukzaligheid….In hoeverre deze gevoelens worden bepaald door het toegestane glaasje wijn tijdens het door de plaatselijke cateraar beschikbaar gestelde kerstdiner tussen de shows, laat ik even in het midden.
De resterende dagen rondom nieuwjaar staan in het teken van overleven en beheerst feestvieren aangezien de dubbele voorstellingsdagen in moordend tempo doorgaan.
Het einde van de kerstvakantie word dan ook meestal met luid gejuich begroet.
Voor sommigen breekt een periode van herstel aan, voor anderen dreigt totale ineenstorting.
In die zin is de verzadiging die bij iedereen lijkt op te treden, werkend met de feestdagen of niet, hetzelfde, samengevat; zo, en nu weer normaal doen.
Een goed en gezond 2008!
