Dit jaar heeft DAPA de eindvoorstellingen anders aangepakt. Geen voorstelling per jaar, maar vier voorstellingen waarvoor kon worden geauditeerd. ‘Bernarda Alba’, ‘Bring it On’ en ‘9 to 5’ zijn de andere drie, die we helaas niet kunnen zien vanwege andere afspraken deze aanstaande week. De vierde is een voorstelling die wordt gespeeld samen met NME – Kids on tour: de welbekende musical Oliver!
Voor deze voorstelling is het theater in het Koorenhuis behoorlijk verbouwd. Weg is de tribune, en naast het traditionele podium ligt er nu een dwars door de zaal een catwalk richting een tweede kleiner podium, waar zich Fagins bendehol bevindt. Aan weerszijde voor het publiek een aantal rijen met stoelen, die dus ditmaal allemaal op de vloer staan.
De cast bestaat dus deels uit studenten (en één alumnus), deels uit kinderen die de jeugdopleiding doen. Dat in beide categorieën vooral bestaat uit vrouwen, leidt tot wat noodgrepen. Een flink aantal mannenrollen worden door vrouwen gespeeld. Soms is de rol dat dan ook: begrafenisondernemer Sowerberry, die hier een aantal zussen heeft, mr. Brownlow en de dokter, maar Noah, en de titelrol blijven gewoon ‘hij’. Storend is dat nergens.
Het verhaal zal waarschijnlijk bekend zijn, maar voor de zekerheid toch nog een resumé. Nadat Oliver, een wees in een werkhuis het heeft gewaagd wat meer eten te vragen, wordt hij verkocht aan de lokale begrafenisondernemer. Hier wordt Oliver getreiterd door met name Noah, die hij vervolgens aanvliegt. Als terug moet naar het weeshuis ontsnapt hij en vlucht naar Londen. Hier wordt hij opgevangen door straatschoffie Dodger, die hem meeneemt naar het hol van zijn bende. Deze wordt geleid door Fagin, die voor de jongeren zorgt, maar ze ook gebruikt ze voor hem te laten stelen. Fagin is ook heler van de moordzuchtige Bill Sykes. Nancy is dol op Bill, maar ook op de kinderen, en zeker Oliver steelt meteen haar hart. Als Oliver onterecht wordt opgepakt voor diefstal, komt hij na vrijspraak terecht bij het slachtoffer mrs. Brownlow, die hem opvangt. Ondertussen zijn Fagin en Bill Sykes als de dood dat Oliver hen zal verraden. Die jongen moet terug…
Het fraaie ‘Hij kan niet zonder mij’ (As long as he needs me) is een van de musicalklassiekers, maar we kennen Oliver! toch vooral van oorwurmen als ‘Pikken wat je pakken kan’ (You’ve got to pick a pocket or two’), ‘Hoempapa’ en vooral ‘Hé kom er maar bij’(Consider yourself). Deze groepsnummers maken ook in deze versie veel indruk. Sterk uitgevoerde choreografieën door jong en (relatief) oud en een tomeloze energie dragen hier aan bij. Hoewel het niet heel geloofwaardig is dat straatschoffies zich in kleurrijke kledij kleden, zorgt het wel voor de vrolijke uitstraling van de voorstelling. De belangrijkste rollen worden voortreffelijk gespeeld.
Fleur Kerkhof geeft een heerlijke vertolking van de liefdevolle, volkse Nancy. Zowel de meezinger als de tragische ballad blijkt geen probleem. De schoenen van Fagin werden gedragen door nationale en internationale grootheden als Arjan Ederveen, Willem Nijholt en Rowan Atkinson, maar ze passen Bojan Milinkovic ook als gegoten. Hij geeft zijn eigen draai aan de rol, vol bravoure en met de nodige publieksinteractie. “Ben ik een boef?” Natuurlijk, maar over het algemeen toch wel een sympathieke. De eerst indruk – wat een broekie voor een ‘oude man’ – is dus snel verdwenen. De rol van Oliver is niet heel uitgesproken, maar Zoë Aries speelt deze uitstekend. Een prachtige zangstem, en sterk spel in de essentiële scene bij de begrafenisondernemer. Boefje Dodger steelt onmiddellijk je hart. Mees Sidler lijkt geboren voor de rol. Sterk acteerwerk wordt aangevuld met geweldige zang. Ik denk dat ik in voorgaande bezoeken aan Oliver! in binnen- en buitenland geen beter zingende Dodger heb gehoord.
Dat we hier met jong talent te maken hebben blijkt ook wel uit het feit dat sommigen dit en komend seizoen in het land terug te zien zijn. Zoë (Oliver) speelde in NJMT’s Alice in Wonderland, Mees kunnen we gaan zien in (geen grapje) Mees Kees, en ook Teuntje van Zomeren (Charly) in de theatervoorstelling ‘De Regels van Floor’.
Twee zaken zijn minder geslaagd bij deze voorstelling. De opstelling mag dan creatief zijn en een hoop speelvlak opleveren, maar iedereen die niet op de voorste rij zit heeft een behoorlijk belemmerd zicht, vooral als er laag op het podium gespeeld wordt. Zo is van Nancy vrij lange tijd niets meer te zien dan de bovenkant van haar haardos. Daarnaast blijft de voorkeur voor hysterie, die we al eerder bij deze voorstelling zagen, een aandachtspunt. Met name de scène bij de begrafenisondernemer slaat hier volledig door.
In het geheel is deze Oliver! weer een genot om te ervaren. Sterk spel, fraai ensemblewerk inclusief dans, en natuurlijk het fantastische bronmateriaal. Oliver is vanavond, 20 juni, nog éenmaal te zien. Dinsdag tot en met donderdag zijn steeds twee van de drie overige voorstellingen te bekijken. Deze drie hebben weer de traditionele theateropstelling.
Voor info en kaarten: https://www.nme-foundation.nl/site/news/Nieuwsoverzicht/Final-Presentations-2022/
