Na een stomende ‘The heat is on in Saigon’, waarin het hele ensemble te zien is, neemt de cast de pers mee naar een veel emotionelere scene. Na-Young Jeon en Ton Sieben geven een blik in hun eigen ‘Laatste Nacht’.
Hierna neemt Roel Vente het woord. Hij vertelt over de ongekende aantallen bezoekers die Miss Saigon zo’n 15 jaar geleden trok. Toch was dit niet dé reden om het stuk nu weer op de planken te brengen. “De prachtige muziek van Schönberg en Boublil, het prachtige liefdesverhaal én de herhaaldelijke e-mails van het publiek met daarin de vraag om deze productie zorgden uiteindelijk dat Joop van den Ende Theaterproducties besloot om deze musical terug te brengen.”
De cast is een mengeling van nieuw talent, gevestigde musicalnamen en oudgedienden. De opvallendste nieuwelingen zijn natuurlijk Na-Young en Ton. Vente noemt Brigitte Heitzer en Edwin Jonker als gevestigde namen. “De oudgedienden, om in legertermen te blijven, zijn Stanley Burleson en Kok-Hwa Lie. Maar niet alleen zij zijn oudgedienden… Ook één van de eerdere creatives heeft meegewerkt aan deze versie van Miss Saigon. Wederom zal er gebruik gemaakt worden van de vertalingen van Seth Gaaikema.”
Na het aansnijden van de taart is er tijd om wat castleden te spreken.
Jong talent, maar zeker geen nieuweling, Yves Adang heeft met Miss Saigon een nieuwe uitdaging gevonden. “Miss Saigon was in eerste instantie helemaal geen productie waar ik mezelf in zag en juist dat maakt het zo interessant. Eerder speelde ik veelal in dansmusicals of in ieder geval in dansrollen, maar dit keer ben ik swing.” Later in het gesprek blijkt dat Yves niet alleen maar swing is. “Een grote uitdaging aan dit project was voor mij de kans om dance-captain te zijn.” (red. samen met Hannah van Meurs ) Met Mary Poppins stond Yves afgelopen jaar niet alleen in een compleet ander soort productie, maar ook in een open eind productie. Bij Miss Saigon is dit anders. Volgens de posters en de website zal deze productie maar 6 maanden te zien zijn. “Of dat vervelend is? Nee helemaal niet. Sterker nog, in dit vak ligt de sleur altijd op de loer. Bij zo’n imposant en belangrijk verhaal als Miss Saigon mag dat niet gebeuren. En zelfs als het zo goed loopt dat het verlengd wordt, zit dat risico er voor mij niet in, omdat ik met deze productie zoveel nieuwe dingen mag doen!”
Laying Wang lijkt helemaal nieuw te zijn in de wereld van musicals en shows, maar niks blijkt minder waar. Zo gooide zij hoge ogen in een Idols-achtig programma in China. Met haar westerse vrijpostigheid greep zij de hand van een beroemde zanger beet en China had het dagenlang nergens anders over. In Nederland daarentegen is ze een stuk minder bekend. “Eigenlijk zou ik nu aan mijn laatste jaar rechten beginnen”, vertelt Laying, “maar nu ben ik ineens understudy Kim! Ik auditeerde op goed geluk en werd aangenomen. Vanuit Joop van den Ende werd besloten dat ik een trainingsprogramma zou gaan volgen. Toen werd me langzaam duidelijk dat ik weleens understudy van Na-Young zou kunnen worden.” Ondanks dat Laying geen musicalopleiding deed, heeft ze wel al lang zangles. “Op mijn 13e volgde ik zangles met een vriendinnetje. Onze zanglerares was zo weg van de musical dat ze ons ontzettend vaak nummers uit de musical liet zingen. Standaard waren we samen Kim en Ellen.” Met extra trainingen leert Laying dus langzaam het vak kennen, maar ze repeteert ook al samen met de andere understudy’s voor Kim. De eerste kus met Roy Kullick heeft ze er al op zitten. “Wat dat betreft heb ik veel aan Na-Young. Ik vraag haar bij dat soort dingen wel hoe zij dat aanpakt. Het is sowieso mooi om Na-Young bezig te zien, bij haar repetitie van Thuy’s dood sta ik elke keer weer met tranen in mijn ogen. Na-Young heeft zich Kim al helemaal eigen gemaakt.”
Na-Young beaamt dit, “ Invulling aan een rol geef je met je eigen achtergrond en ervaringen. Deze ervaringen draag je niet alleen in je gedachten mee; ze zitten tot in je lijf. Daarom zal een ieders Kim anders zijn. Ik vind het belangrijk dat ik niet uit het oog verlies dat het verhaal, dat met Miss Saigon verteld wordt, een verhaal is van keiharde realiteit. Ik heb de verantwoording om deze boodschap over te brengen in het theater. Zelf heb ik niet alleen een Aziatische achtergrond, mijn Koreaanse ouders hebben mij ook echt een Aziatische opvoeding gegeven. Ik hoop dat dit als pluspunt werkt voor mijn versie van Kim. Ik weet namelijk heel goed met welke waarden en normen zij opgroeide: een bepaalde liefde, beleefdheid en kalmte. Dan opeens staat zij in een nachtclub en ik op een podium. Zoals ik al zei: Mijn ouders komen uit Korea en dat is ook een land wat veel in het nieuws is vanwege het bloedvergieten daar. Toen ik in januari hoorde dat ik Kim mocht spelen was het voor mij dan ook heel belangrijk om even een stapje terug te doen. Ik ben zelf naar Korea afgereisd om daar duidelijk dan ooit te voelen hoe zo’n samenleving werkt en waar ik eigenlijk vandaan kom.”
