Van de vele succesvolle musicals die Andrew Lloyd Webber schreef is The Phantom Of the Opera uit 1986 waarschijnlijk de allergrootste hit. Er was lang sprake van een tweede deel, dat er in 2010 toch eindelijk komt. Deze ‘Love Never Dies’ wordt door de critici met gemengde kritieken ontvangen, en ook het publiek blijft weg. De Broadway-versie blijft uit, maar in Australië wordt er wel een totaal nieuwe versie gemaakt, welke ook op DVD verschijnt. Liebe Stirbt Nie is een licht aangepaste versie van die productie.
Als de voorstelling start is het rond 1900, 10 jaar na de gebeurtenissen in de Franse opera, en we zien de Phantom druk aan het componeren. Hij zit inmiddels in Coney Island en runt daar een variététheater, Phantasma, als de geheimzinnige Mr. Y, maar is Christine, zijn muze van toen, nog niet vergeten. Maar voor Christine, inmiddels een gevierde operaster, gaat het leven niet over rozen. Haar man Raoul heeft hun vermogen vergokt, en drinkt stevig. Een stevige gage lokt hen, en hun negenjarige zoontje Gustav naar New York. In de variétéshow is Meg Giry inmiddels de grote ster, en ook haar moeder heeft nog steeds een dominante rol achter de schermen. Natuurlijk belandt Christine, onwetend van de identiteit van Y, in Phantasma, en begint de geschiedenis zich te herhalen. Weet de Phantom Christine alsnog te veroveren, en hoe zit dat eigenlijk met Gustav.
Liebe Stirbt Nie levert prachtige beelden op. Dat begint al met de introductie van de show in Coney Island, dat de sfeer van die tijd schitterend pakt. De decorlijst van deze show, waarin op subtiele wijze het masker van de Phantom is verwerkt alleen al is een plaatje, en dat geldt ook voor andere decorstukken, en de kostuums. De bewegende brugdelen in enkele scenes lijken een verwijzing naar de vorige show, maar worden hier ook efficiënt ingezet. De score zal iedereen die the Phantom of the Opera prachtig vond, opnieuw aanspreken. De sound is wat meer eigentijds, maar de stijl is een mooie voortzetting. Enkele melodieën uit het origineel keren als flarden terug, maar vrijwel alle songs zijn nieuw, met als opvallende uitzondering natuurlijk het thema van de musical, dat eerder als Our kind of Love in de musical The Beautiful Game is gebruikt.
Ook de cast is uitstekend. Rachel Anne Moore klinkt prachtig als Christine, en Maria Danaé Bansen doet als Meg Giry weinig voor haar onder. De Gustav, die deze middag speelt, Deniz, vertolkt de rol van kleine jongen in een bizarre wereld overtuigend. Het opvallende variété-trio van de lange, de brede en de korte weet enorm te fascineren, en het ensemble ondersteunt de actie goed. Aan de rol van Raoul valt in deze voorstelling niet veel eer te behalen, maar Robert David Marx maakt van hem geen stereotype bullebak. De rol van Phantom is deze middag voor understudy Robert Meyer. Op wat kleine uitglijders na zingt hij zijn rol goed, en de verdere vertolking is degelijk.
Het probleem bij deze voorstelling is echter nog steeds het script. Er valt niet heel veel te vertellen, waardoor het verhaal maar traag vooruit gaat, om na een paar stroomversnellingen ineens bij een ontknoping te komen, die na het voorafgaande geloofwaardigheid mist. En hoewel ook Andrew Lloyd Webber weet dat een mager verhaal een succes niet in de weg hoeft te staan (Starlight Express is immers nog steeds in Bochum te bewonderen), is het jammer dat hier bij het sleutelen aan de oorspronkelijke voorstelling niet wat meer aandacht aan is geschonken. Niet in de laatste plaats omdat dramashows als deze nauwelijks meer nieuw worden gemaakt.
Toch blijft wel overeind: Liebe Stirbt Nie is een lust voor het oog, en streelt de oren. Wie daarvan wil genieten kan nog tot en met 25 september terecht in Hamburg.
