Femke Soetenga werd geboren in Duitsand, maar groeide op in Nederland. Daar volgde ze onder andere de opleidiing Muziektheater in Rotterdam (het tegenwoordige Codarts). In 2003 vertrok ze naar Hamburg om in Tanz der Vampire te spelen. Inmiddels heeft ze in Duitsland vele producties gespeeld, zoals Crazy for you, Cats, Chess, en Songs for a new world. Haar rol van Milady de Winter in 3 Musketiere tijdens de Freilichtspiele Tecklenburg in 2010 leverde haar zelfs de DaCapo Award voor Beste Hauptdarstellerin in einem Short-Term-Musical op. Recentelijk was ze te zien als Mrs Danvers in Rebecca. Eind april zagen we Femke Soetenga in de musical Dracula in Pforzheim en na die voorstelling spraken we met haar..
Je bent als Nederlandse geboren in Duitsland, opgegroeid in Nederland en nu een behoorlijk aantal jaren werkzaam in Duitsland. Hoe Nederlands en hoe Duits ben je?
Ik voel me nog steeds wel heel erg Nederlands. Ik heb na mijn geboorte 3 jaar in Duitsland gewoond, en daarna ben ik verhuisd naar Uden. Daar is wel mijn thuis. Ik mocht, omdat ik hier ben geboren een Duits paspoort aanvragen, wat het wel heel wat makkelijker had gemaakt. Als je hier wat moet regelen heb je zoveel papiertjes nodig. Maar van Duitsland mag je wel twee paspoorten hebben, maar van Nederland, in ieder geval toen, niet. En Ik wilde mijn Nederlandse nationaliteit niet helemaal opgeven.
Maar ik praat nu vrijwel alleen maar Duits, en dan gebruikt je soms ook Duitse woorden in het Nederlands, gelacht in plaats van gelachen bijvoorbeeld. Zo verduits je een beetje zonder het zelf te merken. Wat ik prettig vind in Duitsland is dat ze veel u gebruiken en weinig jij. Ze zijn heel beleefd, en daar ben ik wel aan gewend geraakt. Dat merk ik als ik in Nederland naar een kledingwinkel ga en ze spreken je aan met “He jij, wat wil jij?’ Aan de andere kant is Duitsland heel bureaucratisch. Papiertje hier, papiertje daar, en zo veel regels.
Ik merk bij mezelf, maar ook bij de andere Nederlandse vrouwen die in Duitsland spelen, dat we opener en directer zijn en aan die recht voor zijn raap-mentaliteit moeten de Duitsers wel wennen. Ik geloof wel dat dat in ons werk niet zo slecht is.
Qua eten vind ik Kà¤sespà¤tzle lekker, maar ik krijg nog steeds uit Nederland de pindakaas, hagelslag yoghonaise, cassavechips en drop. Dus wat dat betreft ben ik niet zo heel Duits geworden.
Dit kalenderjaar doe je zes verschillende producties in Duitsland, die ook nog eens niet echt bij elkaar in de buurt liggen.
Duitsland is groot. Vandaag zat ik zes uur in de trein. Maar met de auto zou je net zo lang onderweg zijn en dat is vermoeiender. Als er in Nederland iets zou zijn zou ik niet zoveel hoeven reizen. Maar in Nederland moet je veelal bekend zijn om een rol te krijgen, en hier kun je bekend worden door een rol. Bekend zijn is voor mij niet het doel, het doel is om mooie rollen te spelen En hier krijg ik die kans.
En dan is zoveel verschillende producties in een jaar geen probleem?
Nee. Als je een voorstelling als Rebecca doet, en acht shows per week speelt, dan is het lastig om meerdere producties te doen. Ik speelde de rol van Mrs Danvers vijf maanden als eerste cast en heb uiteindelijk bijna net zo veel voorstellingen gespeeld als Pia Douwes. In één van de periodes dat ik de rol als alternate twee keer per week (in het weekend) speelde heb ik doordeweeks in Dresden de Rocky Horror Show gerepeteerd. En tijdens het einde van Rebecca heb ik voor Dracula gerepeteerd. Pforzheim is dicht bij Stuttgart, dus dat betekende overdag hier repeteren, en ’s avonds in Rebecca optreden of stand-by staan.
Deze voorstelling doe ik nu een paar keer per maand, dan nog Aida, Rocky Horror Show, en dan begin ik midden mei met de repetities voor de twee shows in Tecklenburg. Dan ben ik wel de hele tijd daar, tot begin september. En dan begint het hier weer. Dat is perfect, ik hou van die afwisseling. Hier zit de voorstelling vol met lijden en drama, Amneris in Aïda is, zeker in het begin van die show, eerder een grappige rol. En de Rocky Horror Show is dan ook weer totaal anders.
Hoe ben je in Pforzheim terecht gekomen?
Ik heb met de chef hier eerder al Chess in Dresden gedaan, dus we kenden elkaar. Hij is toen in Stuttgart komen kijken, en heeft me na de voorstelling voor Dracula gevraagd. Ik kende het stuk zelf nog niet. Wel het verhaal van Bram Stoker natuurlijk, en de componist Frank Wildhorn omdat ik al in Jekyll & Hyde had gespeeld. Dat beloofde dus heel veel ballades.
Frank Wildhorn vergt volgens mij vrij veel . Ik meen je ergens drie regels te horen zingen zonder dat er ruimte is voor een adempauze?
Het past prima bij mijn stem. Ik heb in ieder geval niet het gevoel dat ik er extra moeite voor moet doen. Dat stuk met die drie regels is snel, maar het zingt lekker. Ik zou na een voorstelling er nog wel een kunnen spelen.
Soms zitten er behoorlijke periodes tussen twee voorstellingen. Kun je dat allemaal onthouden, of moet je er vooraf weer even inkomen?
Het zit als het ware allemaal in laatjes. Die trek ik dan open. Op de dag zelf ben je er natuurlijk wel mee bezig. Dan laat ik van tevoren de teksten weer door mijn hoofd gaan. Maar ik heb ook twee verschillende producties van Chess tegelijk gedaan, een Engelse en een Duitse, maar zelfs dat was geen probleem. Je draait gewoon een knop om. En je hebt natuurlijk de ondersteuning van een andere omgeving, andere collega’s en andere kostuums. Je doet ook niet alles door elkaar. De voorbereiding is belangrijk, Je repeteert eerst een paar weken aan een stuk, en dan zit het er gewoon in.
