Als je ouders hebt die je meenemen naar het theater, zou je dan niet voor altijd ongeveer vijf jaar oud willen zijn. Dan kun je steeds weer genieten van een nieuwe voorstelling rond Kikker. De inmiddels zesde voorstelling rond dit groene kinderboekenfiguurtje pakt namelijk weer prachtig uit.
Kikker is blij. Blij omdat hij groen is. En hij is blij omdat de kinderen in de zaal ook blij zijn, omdat we vrienden hebben. Het is weer tijd voor een nieuw avontuur. Maar als je geen stap zet, gebeurt er ook niets. Ook als je precies één stap zet trouwens. Het avontuur voor kikker begint als Rat langs komt om de wijde wereld in te trekken. Kikker wil mee, en na lang aandringen neemt Rat hem inderdaad mee. Maar het avontuur moet voor Kikker niet te ver weg liggen. Ondertussen gaat Varkentje met de hulp van Haas een taart bakken voor Eend. Een hele grote, maar die plannen worden al snel een stuk kleinschaliger als Varkentje op de ladder hoogtevrees heeft, en dus moeite heeft de appels te plukken. Ondertussen is het gaan regenen, en stijgt het water behoorlijk snel. Dat zou nog wel eens spannend kunnen worden. Lukt het het water buiten te houden, en zal het Kikker lukken om hulp te halen?
De dieren uit de voorstelling hebben allemaal een vriendelijk en behulpzaam karakter. Rat, de avonturier, heeft engelengeduld als Kikker continu de aandacht vraagt. Varkentje is heerlijk spontaan in alles wat hij doet. Haas is wat behoedzamer en waarschijnlijk de slimste van het stel, en Eend is wat terughoudender en banger aangelegd. Al legt ze het deze voorstelling op die laatste ‘kwaliteit’ dus wel af tegen Varkentje.
Er is voor ieder wat wils. De meedoe- en reageermomenten zijn vooral aan de kinderen besteed. Sommige opmerkingen en vondsten zijn voor volwassenen minstens net zo leuk. Als er gezegd wordt dat er niets gebeurt als je geen stap zet, ze vervolgens een stap ziet zetten, en vol verwachting ziet afwachten is dat geestig. Sterkste moment is als een gestrest Varkentje, bang om van de ladder te vallen roept: “Ik hoor spannende muziek. Dat helpt ook niet.” Zijn opmerking wordt gehoord, en de muziek wordt inderdaad een stuk vrolijker.
Als je als cast erin slaagt de kinderen de spelers niet te laten zien en mee te leven met de poppen is je missie geslaagd. Uit de kinderreacties blijkt dat goed gelukt. Als het je ook nog eens lukt dat bij volwassenen te bereiken, heb je het helemaal in de vingers. Meer dan ooit worden de poppen ook door twee mensen ‘bespeeld’, waardoor de bewegingen extra mooi en natuurlijk overkomen. Een deel van de cast is dan ook al behoorlijk vertrouwd met de poppen die ze bedienen. Voor Wesley De Ridder, die andermaal ook de regie deed, moet Kikker onderhand een alter ego zijn. Pepijn Schwartz nomineerden we vorig jaar voor een Musicalworld Award als Doorbraak voor zijn hysterisch grappige Varkentje-vertolking, en hij laat zien dat het toch nog beter kan. Mooi is het contrast met de rustige Rat, die hij ook voor zijn rekening neemt. Nori de Winter komt vers uit de schoolbanken (voor zover Fontys schoolbanken heeft) en doet het prima als Eend. Sjors Arts completeert de cast als Haas, de langste pop van allemaal en doet dat goed. Opvallend knap is de samenwerking tussen hem, op het moment dat hij Rat speelt, en Pepijn Schwartz, die de stem verzorgt; het is prachtig synchroon.
Bij een zesde voorstelling zou je kunnen denken dat de formule sleets raakt, maar daar is nog steeds geen sprake van. Sterker nog: het is de beste Kikker-voorstelling tot nog toe. De cast speelt met volle overgave en aanstekelijk enthousiasme. De vormgeving is zoals gebruikelijk zeer creatief. Hoewel de Theater Terra-effecten grotendeels bekend zijn — het werken met kleinere versies van de poppen bijvoorbeeld, of rondfladderende vogeltjes — zijn ze nog steeds erg effectief. En het spannendste moment is zelfs vrij grootschalig. De liedjes (Fons Merkies / Laurens Goedhart) liggen weer lekker in het gehoor, de belichting is knap. Kortom: het is een ware beleving: het uur vliegt om.
Kikker en het Avontuur is leuk voor echt iedereen die in de zaal zit. Heb je geen kinderen en ben je jong van geest, ga dan ook gewoon kijken. Je kunt natuurlijk altijd met een notitieblokje op schoot gaan zitten, en net zo genieten als de rest; geen mens die je raar aankijkt. Wel af en toe wat opschrijven natuurlijk.
