Een musical van een stripverhaal, zou dat wat kunnen worden? Dat was de grote vraag waarmee ik richting Antwerpen reisde. Suske en Wiske-musicals had ik altijd vermeden, maar Kuifje, ach, dat wilde ik toch wel zien.
Het bleek een verstandige beslissing, en niet voor niets zal de musical dit jaar door Frankrijk gaan toeren, en dus niet door Nederland. Misschien zijn we daarna aan de beurt.
De decors en decorwisselingen zijn prachtig. Hoogtepunt voor mij is de scene met de 7 kristellen bollen, een enorm draaiend rad met bollen en daarin de prfessoren, maar ook de scene met de waterval, waar Kuifje en zijn vrienden door een touw over moeten, is zeer fraai gedaan. Soms deden de effecten me denken aan andere musicals, als the Phantom, maar het zag er allemaal fantastisch uit.
Voor de Kuifje freaks zal het fijn in de oren klinken dat het verhaal weinig geweld is aangedaan. De boeken worden vrij stikt gevold, hoewel bij de ontknoping Bobby in de musical niet de essentiele rol krijgt die hij in het verhaal heeft. De boeken uiteraard kennend betekent het dat er weinig verrassing meer in het verhaal zit; behalve dan af en toe de vraag of ze het volgende deel van het verhaal ook in de musical hebben verwerkt.
De cast is niet een super-cast, maar kon er zeker mee door. De leukste rollen waren die van Zonnebloem en de Jansen en Janssen, de laatste tot mijn grote verbazing vertolkt door de persoon die op de belgische televisie furure maakte als Kamiel Spiessens, namelijk Chris van den Durpel. Ik vond Henk Poort als kapitein Haddock aanmerkelijk minder goed uit de verf komen. Ook die rol moet een komische zijn, als ik van de boeken uitga, maar dat komt in de musical niet goed tot zijn recht. De kinderrollen, toch vaak een kritiek punt, zijn wel uitstekend vertolkt. Kuifje is net als in de boeken een beetje kleurloos, de alternate Hogepriester deed het uitstekend.
De muziek van de musical is goed, en tegelijkertijd eigenlijk ook weer niet. Ik wil hier eigenlijk mee zeggen dat het allemaal prachtig klinkt, maar dat het niet blijft hangen. Een uur na de voorstelling is er geen liedje meer dat door je hoofd spookt, maar als je dan de CD weer op zet, dan komt alles weer terug. Enige nummers die nog wel een beetje die aanstekelijkheid hebben is ‘Duizend bommen en granaten’ en ‘De Slinger’, maar de rest heeft die kracht minder.
Al met al is Kuifje een top-musical die ik graag wil aanraden mocht hij alsnog op Nederlandse bodem gaan rondreizen
