Terwijl de economische recessie op Broadway keihard toeslaat (de komende weken sluiten de shows bij bosjes) lijkt Londen’s West End in uiterst gezonde staat. De afgelopen weken zijn er een aantal interessante nieuwe producties in première gegaan en de eerste voortekenen voor deze shows lijken gunstig. Slechts één show haalde de kerst niet; het onfortuinlijke oorlogsdrama “Imagine This”, maar de andere nieuwe shows lijken een publiek gevonden te hebben.
Een weekendje Londen is op dit moment buitengewoon aantrekkelijk en voor het eerst in mijn leven was Londen een stuk goedkoper dan Amsterdam. Eten, winkelen en vooral theater worden met een wisselkoers van 1 pond voor 1 euro een genot! Het aanbod op West End is in jaren niet zo aantrekkelijk geweest met populaire shows als Wicked, Billy Elliot en Jersey Boys op de planken naast nieuwe producties als Zorro, La Cage aux Folles, Carousel, A Little Night Music en Sunset Boulevard. Deze nieuwe producties zag ik de afgelopen dagen en ik zal kort beschrijven wat je ervan kunt verwachten.
Zorro * * *
The Garrick Theatre
Een echte feel good musical over de gemaskerde held die strijdt tegen zijn stiefbroer die een schrikbewind voert over een wijk in het Californië van de 19e eeuw. De show heeft een aantrekkelijke maar ietwat monotone score van The Gypsy Kings. Het enthousiaste ensemble maakt van de flinterdunne en behoorlijk infantiele verhaallijn wat er van te maken valt. Dit is een musical waar niemand echt teleurgesteld uit zal komen; er wordt gevochten met zwaarden, Zorro vliegt door de lucht, er is een liefdesverhaaltje en de grootste eendimensionale slechterik die ik ooit op het toneel mocht zien. Matt Rawle is een heel aantrekkelijke Zorro en hij krijgt mooi tegenspel van Emma Williams en vooral een passievolle Lesli Margherita. Mijn soort show is dit niet, maar ik weet zeker dat busladingen toeristen (vooral uit Spaans sprekende landen!) hier een prima avondje entertainment krijgen.
De show staat in het Garrick Theater achter Leicester Square en eigenlijk is dit totaal ongeschikt voor een musical van deze grootte. Het podium is te klein en dit wordt opgelost door vooral de hoogte in te gaan met de enscenering. Heel onhandig als je in een theater staat met het laagst hangende balkon van Londen. Ik zat zelf in de Stalles op rij P waar ik nog net alles kon zien, maar verder naar achter moet je zeker niet zitten. Drie sterren voor het ensemble en de dampende dansscènes. Maar echt bijzonder is Zorro (helaas) niet.
http://www.zorrothemusical.com
La Cage aux Folles * * * * *
The Playhouse
Over feel good gesproken: La Cage aux Folles is het absolute snoepje van van deze nieuwe producties. De jaren 80 musical van Jerry Herman (die vorig jaar al te zien was in de Menier Chocolate Factory) is sensationeel goed. Ik kan me sinds de originele cast van Hairspray geen show herinneren waar ik met zoveel energie uit kwam met zo’n gelukzalige glimlach op mijn gezicht.
De show gaat over het variétékoppel Georges en travestiet Albin die samen een nachtclub hebben in Saint Tropez. Hun relatie komt ernstig onder druk te staan wanneer Georges zoon wil trouwen met de dochter van een conservatieve politicus en zij met haar ouders op bezoek komt om kennis te maken met de vader en moeder van haar aanstaande.
Alles klopt aan deze productie: een verrukkelijke score met hits als “I Am What I Am”, “La Cage aux Folles” en “The Best of Times”, een vlijmscherp script van Harvey Fierstein en een ensemble vol kleurrijke lady boys die de sterren van de hemel dansen. Dennis Hodge was onvergetelijk, hilarisch en hartverscheurend als Albin. Vanaf half januari zal zijn rol worden overgenomen door Graham Norton (de presentator van Any Dream Will Do en I’d Do Anything).
De show staat in het intieme Playhouse Theatre en ik mag hopen dat de voorstelling daar nog lang te zien zal zijn. Het is het perfecte medicijn tegen een (economische?) depressie. Geen musicalliefhebber mag deze schitterende productie missen! 5 dampende musicalsterren!
http://www.lacagelondon.com
Carousel * * * *
Savoy Theatre
De klassieke musical van Rogers en Hammerstein beleeft 16 jaar na de opzienbarende voorstelling van het National Theatre opnieuw een Londense revival met de opera diva Lesley Garrett als belangrijkste publiekstrekker. De voorstelling van 16 jaar geleden staat hoog in mijn lijstje “mooiste voorstellingen ooit”; dus ik nam met enige reserve plaats in de stoelen van het Savoy.
Carousel gaat over de fatale liefde tussen de naïeve Julie Jordan en de gladde kermisjongen Billy Bigalow. De schitterende score van Rogers en Hammerstein bevat klassiekers als “You’ll Never Walk Alone”, “If I Loved You” en “June is Busting Out All Over”. Zelden heb ik op West End een ensemble zo schitterend (en HARD) horen zingen als in Carousel. Kippenvel!
Vocaal is deze show fantastisch, maar helaas is de regie een stuk minder spannend dan de versie van Hytner bij The National. Er wordt prachtig toneel gespeeld, maar vooral het sentimentele einde stelde me teleur. De staging hiervan is nogal onbeholpen en ook hier blijft iedereen maar steeds heel hard zingen. Carousel is, als het perfect gedaan wordt, de ultieme tranentrekker, maar nu was het “draak gehalte” me iets te hoog. Geen tranen over de wangen als 16 jaar geleden dus, maar nog altijd een heel warm gevoel in de onderbuik. Een prachtig verhaal, indrukwekkende balletten en een cast vol heerlijke zangers. Ster van de show is Jeremiah James die een indrukwekkende Billy neerzet. Zijn Soliloquy aan het einde van de eerste acte is de prijs van het kaartje alleen al waard!
De show staat elke dag dat ik er was op de borden bij TKTS, maar op aanraden van de dame van de boxoffice kocht ik het goedkoopste kaartje in de upper circle. Deze zou waarschijnlijk toch worden gesloten, wat me een veel beter kaartje zou opleveren dan de restkaarten van TKTS. Ik zat midden dress circle op rij 3. Een tip om in de gaten te houden als je overweegt deze klassieker (uitgeroepen tot Musical of the Century door Time Magazine) te gaan bekijken. 4 zeer verdiende sterren voor deze heerlijke revival.
http://www.carouselthemusical.com
Lees op pagina 2 meer over Sunset Boulevard en A Little Night Music.
