Londen in 2009

Sunset Boulevard * * * * *
Comedy Theatre

The Watermill is een klein theater wat al een aantal zeer opmerkelijke musicalproducties heeft gemaakt. Hun Sweeney Todd schopte het zelfs tot Broadway (met Patti LuPone in de hoofdrol) en nu is eindelijk een show van Lloyd Webber aan de beurt om een metamorfose te ondergaan. Ze kozen voor Sunset Boulevard; misschien wel Lloyd Webbers interessantste musical. The Watermill is zo klein dat er bijvoorbeeld geen plek is voor een orkest op het podium. Ze lossen dat al een tijdje op door het orkest mee te laten spelen in de show. Alle rollen in Sunset Boulevard worden gespeeld door acteurs die ook muziekinstrumenten bespelen, op Norma Desmond na. Zo zit Sheldrake tijdens zijn tirade tegen Joe Gillis achter een contrabas en speelt Betty Schaeffer veel op een dwarsfluit.

Ongeloofwaardig? Absoluut niet. De productie die nu in het fijne Comedy Theatre staat is zonder enige twijfel de mooiste versie van Sunset Boulevard die ik ooit gezien heb. En ik heb zo’n beetje alle grote namen in de oorspronkelijke show mogen aanschouwen: Patti LuPone, Betty Buckley, Elaine Paige en Petula Clarke. Regisseur Craig Revel Horwood (bekend als jurylid van BBC’s Strictly Come Dancing) heeft een ronduit briljante regie afgeleverd waarin Sunset Boulevard van indrukwekkend spektakel opeens is veranderd in loeispannend en aangrijpend muziektheater. Door de intieme enscenering zit je echt bovenop de karakters en de focus van deze show is helemaal gericht op Joe Gillis (fantastisch gespeeld en gezongen door Ben Goddard). Deze regie maakt Joe’s verwarring en afschuw eindelijk echt duidelijk en wanneer hij Norma Desmond vlak voor de finale vol walging in het gezicht spuugt snap je hem helemaal. En dat is een verademing.

Het lijkt alsof de regie eindelijk los durft te komen van de beroemde film van Billy Wilder en op een inventieve manier het verhaal vertelt. Zelfs het liefdesduet “Too Much in Love to Care”(toch één van de vreselijkste nummers die Lloyd Webber ooit schreef) verandert in deze versie in een spannende confrontatie van twee mensen die hun frustratie van zich af schreeuwen omdat ze niet voor elkaar zullen kunnen kiezen. Ik heb met open mond zitten kijken en vooral steeds gedacht: wat hebben de vorige producties veel laten liggen als je deze show ziet. Het zou een verplichte studiereis moeten zijn voor Antonie Kamerling!

5 sterren voor de grootste verrassing van mijn Londenreis. GA GA GA!
http://www.sunsetlondon.com

A Little Night Music * * * * *
Menier Chocolate Factory

De laatste voorstelling die ik zag was “A Little Night Music” van Stephan Sondheim in de Menier Chocolate Factory en dit was eigenlijk mijn reden om heen te gaan. De show is al tijden helemaal uitverkocht, maar toen ik op 4e kerstdag om half 3 ’s nachts nog eens checkte kon ik opeens kaarten krijgen via Encore Tickets. Net als bij Carousel stond de vorige revival (ook van the National Theatre) me nog scherp op het netvlies. Daarin excelleerde een zeer grappige Judy Dench, omringd door een fantastisch acterend ensemble.

De versie van The Menier (die ongetwijfeld later dit jaar een tranfer krijgt naar West End) is geregisseerd door Trevor Nunn. Hij maakt van het blijmoedige en erotische verhaal van de actrice Desree Armfeld die stoeit met diverse minnaars een buitengewoon serieuze en soms wat trage aangelegenheid. Sondheim’s muziek wordt fantastisch vertolkt door een groep spelers om je vingers bij af te likken. De titelrol wordt vertolkt door Hannah Weddingham, die eerder schitterde als Lady of the Lake in Spamalot en de hoofdrol had in The Beautiful Game. Ze is een stuk jonger dan Dench en dat betekent dat ook de andere rollen een stuk jeugdiger zijn gecast dan meestal het geval is bij A Little Night Music. Een andere bekende naam is Maureen Lipman die de vileine moeder in een rolstoel speelt. Jesse Buckley (runner-up in I’d Do Anything) speelt de jonge Anne en dat doet ze uitstekend (al is het in alles het tegenovergestelde van Nancy uit Oliver!).

Het script van Hugh Wheeler en de overweldigende walsmuziek van Sondheim doen hun werk, en als uiteindelijk “Send in the Clowns” wordt gezongen heb je de neiging een zucht te slaken omdat je weet dat dit verrukkelijke stuk bijna ten einde is. A Little Night Music is een heerlijke voorstelling waarbij je de wereld om je heen even helemaal vergeet. Simpele decors, mooie kostuums, heel veel rake grappen en die lekker voortglijdende muziek. Ik zou willen dat ik elke week kon gaan! 5 zeer verdiende sterren.
http://www.menierchocolatefactory.com