Musicalworld ten strijde tegen windmolens

De interessantste rol naast Faber is voor Marjolein Teepen die de straathoer Aldonza speelt. Deze harde tante wordt door Don Quichote aangezien voor Dulcinea; de zeer edele jonkvrouw. Voor haar trekt hij ten strijde en het is prachtig om te zien hoe Teepen deze verwarde vrouw speelt en (vooral) zingt. Als ze uiteindelijk een afschuwelijke prijs moet betalen voor haar geloof in het goede breekt je hart als toeschouwer. Teepens hoogtepunt is ongetwijfeld “Aldonza” waarin ze vocaal imponeert. Ze bewijst in deze voorstelling opnieuw haar grote talent.

Naast de drie hoofdrolspelers valt vooral Milan van Weelden op als Pastoor en Pedro. Deze boomlange acteur zet twee totaal verschillende rollen neer en doet dat zeer overtuigend. Hij zingt en speelt in deze voorstelling de sterren van de hemel en ik denk dat we nog heel veel van deze (nog studerende) acteur gaan horen in de toekomst. Ik zou hem zeker tot aanstormend talent willen uitroepen….

Muzikaal zit de voorstelling slim in elkaar; de leden van het orkest spelen allemaal een rol op het toneel en dat doen ze verdienstelijk. De Spaanse ritmes van de beroemde score blijven krachtig ondanks de kleine bezetting. Het mee laten spelen van het orkest past mooi in het concept van regisseur Aike Dirkswager: werkelijkheid en droom lopen door elkaar heen en de muzikanten kunnen dus gewoon onderdeel zijn van het verhaal al hebben ze een gitaar om. Het gevangenisdecor van Thierry van Raay is niet spectaculair, maar voldoet prima, zeker als het zo mooi verlicht wordt als hier door Dirk Blom.

Man van La Mancha heeft veel om aan te bevelen, maar toch raakte de voorstelling mij uiteindelijk niet echt. Er staat een hardwerkend ensemble op het podium dat absoluut gelooft in de show. Maar de emoties bleven voor mij op het podium hangen, waardoor ik er vooral technisch naar heb zitten kijken. En met zo’n emotioneel verhaal zit er dan toch iets niet goed in de voorstelling. De show leunt zo sterk op nuances in acteerspel dat ik denk dat ze na meer keer spelen kan uitgroeien tot iets veel mooiers dan ik gisteren zag.