Eigen professionele producties in Vlaanderen zijn tamelijk zeldzaam. Het valt dan wel op dat de onderwerpen van degene die wel worden gemaakt een serieuze toon of boodschap hebben. Na Ben X, over de gevolgen van pesten, gaat Muerto! over het leven in de sloppen van Colombia, waar voor de kinderen niet alleen verslaving op de loer ligt, maar ook de FARC op zoek is naar zeer jonge recruten.
In de voorstelling maken we kennis met Maria, een vrouw die door haar man in de steek is gelaten en vanuit een normale wijk in de favela is beland. Ze heeft twee kinderen, Jaime en Chinche. Vooral over Jaime maakt ze zich zorgen. Hij verkeert in verkeerd gezelschap, en de lijmdealer van de groep heeft ook nog eens een dubbele agenda. Hij haalt kinderen over om in het FARC-leger dienst te nemen. Maria werkt samen met Raquel voor de gegoede seà±or Cataldo. Raquel is een stuk jonger, en klust bij als gezelschapsdame. Ze is nogal nieuwsgierig, en als ze in de krant leest dat de dochter van een grootindustrieel is ontvoerd wil ze weten wie er achter deze kidnapping zit. Ze heeft haar vermoedens, maar wil het zeker weten alvorens het door te roddelen. Seà±or Cataldo houdt van schoon en rein, en betitelt zichzelf ook zo. Maar hij heeft een minder rein verleden en als Raquel hem over de daders van de ontvoering vertelt, heeft hij zo zijn eigen plan.
Het podium is sober. Een aantal speelplateaus die de kamers van respectievelijk Maria en seà±or Cataldo voorstellen. De tafel en stoelen komen uit de wand (op eenzelfde manier als in Fiddler on the Roof of Matilda ze uit de vloer komen). Uiteraard is er in het budget geen machinerie voorzien om het automatisch te doen, maar degene die dit onder het podium doet weet er een mooie imitatie van te geven, Verder twee lampjes, en een kooi voor het gevangen meisje, meer is er eigenlijk niet, maar dankzij een juiste belichting is er ook niet meer nodig.
Er staat een fantastische cast op het podium. Anne Mie Gils heeft nog nooit teleurgesteld, en ook nu speelt ze Maria voor verve. Liefdevol naar haar kinderen, overtuigend en emotioneel bij al haar zorgen, droogkomisch als dat nodig is. Ook haar liedjes klinken wederom prachtig, met het duet met Marleen van der Loo, natuurlijk ook een uitstekend zangeres, als een van de hoogtepunten.
Van seà±or Cataldo valt in het begin niet goed hoogte te krijgen, maar al snel blijkt hij niet zuiver op de graad. Hij speelt zijn gekonkel mooi. Bram van Outryve is een engerd als Raul, de rebellenleider. De komische noten komen vooral van de expressieve Raquel, fraai vertolkt door Marjan de Gendt, met als hoogtepunt het moment dat ze te laat op haar werk kwam, omdat het gezelschap houden van een heer van 84 voor zijn laatste hoogtepunt zorgde, en zij bekneld raakte onder deze in de loop van het verhaal steeds zwaarder wordende heer. Ook de jeugdrollen worden goed gespeeld, met als hoogtepunten de inslechte engerd Alberto, en Chinche. Deze laatste steelt je hart met geweldig acteerwerk en gevoelige zang.
Muerto heeft een betrekkelijk eenvoudig verhaal, dat in de grote lijn wel werkt, maar in de details soms wat te kort door de bocht is. Dit gaat soms wat ten koste van de geloofwaardigheid. Een betrekkelijk simpele instructie naar het FARC-kamp bijvoorbeeld, waardoor iemand die er nooit geweest is het makkelijk kan vinden, maar de politie in het voortraject niet? Ook de relatie tussen Raul en Cataldo is niet zo geloofwaardig.
Desondanks is Muerto! in zijn geheel een goede voorstelling, die het zien meer dan waard is. De songs van Sam Verhoeven, gearrangeerd door Pol van Fleteren zijn weer uitstekend. In vergelijking met eerdere musicals als Lelies en Je Negeert de Waarheid zijn ze wel minder uniform in stijl, maar de keus om 15 ervan op CD te zetten is een goede. Ze zijn de moeite waard om terug te horen. Ook levert de show prachtige plaatjes op, dankzij belichting, maar ook de goed uitgevoerde choreografieën. Goed gelijk en vol energie, ook door de jeugdige ensembleleden. Er kan bij een strijdlied tenslotte niet hard genoeg gestampt worden.
Muerto! confronteert het publiek met een andere wereld, een wereld van geweld en kansloosheid. Het relativeert de problemen die we hier in onze landen hebben enorm, maar zeker het einde laat je ook met een machteloos gevoel achter.
Muerto is nog tot en met 24 mei te zien in de Zwarte Zaal van het Fakkelteater in Antwerpen.
