Na je middelbare school ben je naar de Hogere Hotelschool gegaan om daar ‘kunst te kunnen combineren met management’ , hoe heb je dat aangepakt?
Ik heb een jaar conservatorium gedaan; de richting Ballet, maar daar ben ik niet mee door gegaan. Vervolgens wilde ik een studie doen waar ik de praktijk met ‘theater’ kon combineren en de Hogere Hotelschool leek mij hier een geschikte keuze voor, omdat die heel praktisch ingesteld is. Ondertussen ben ik wel altijd doorgegaan met in bandjes zingen.
Je hebt in verschillende theater producties gestaan, Miss Saigon, The King and I, A Chorus Line, maar je hebt ook veel achter de schermen gewerkt. Waarom de keuze voor beide diciplines?
Ik ben te nieuwsgierig, ik wil alles weten. Ik wil weten waarom sommige dingen niet goed op elkaar afgestemd zijn, waarom er niet goed gecommuniceerd wordt etc. Ik denk dat er vooral dingen misgaan omdat men te weinig van elkaars vak afweet. Als je dat dus weet en begrijpt, dan kun je dat beter op elkaar afstemmen als je een show gaat produceren, en dat is dus wel wat ik uiteindelijk wil gaan doen.
Ik wil een goedlopend iets gaan maken waar alle diciplines op elkaar afgestemd zijn waardoor er geen tijd meer gaat zitten in frustraties naar elkaar toe, maar dat je tijd en energie overhebt om een heel mooi product neer te zetten. Nu ik voor het eerst een show produceer, merk ik dat als ik mensen erbij vraag, het heel moeilijk blijft om goed met elkaar te communiceren ook al is het heel kleinschalig. Waar ik ook voor sta is dat iedereen zijn eigen steentje kan bijdragen, dat iedereen zijn eigen ‘handtekening’ eronder kan zetten en samen maak je dan iets heel aparts. Om iedereen die ruimte te geven om hun stempel neer te kunnen zetten, laat ik ze helemaal vrij in wat zij maken. Ik geef natuurlijk wel aan wat voor sfeer ik met deze show wil neerzetten, maar in principe speel ik in op wat bijvoorbeeld de arrangeur en de choreograaf verzinnen. Het was dus geen dictatuurschap van mij, ik vind dat iedereen zijn talenten en kunsten volledig mag uiten en dan proberen wij daar een geheel van te maken. Het is misschien wat omslachtiger en het kost wat meer tijd, maar uiteindelijk heeft iedereen meer voldoening.
Dit moet dan wel een heel belangrijk stuk voor je zijn om te maken.
Eigenlijk de weg er naar toe, het hele proces van het verhaal verzinnen, mensen bij elkaar krijgen is zo’n kick voor mij geweest. Natuurlijk is op het toneel staan een grote kick, maar voor mij wat het maken net zo inspirerend en spannend en leuk als op het toneel staan.
Ga je met dit stuk nog door het land touren?
Ik moet nog even kijken hoe het zit met subsidies, maar ik vind het wel moeilijk om een juiste lokatie voor deze show te vinden omdat er gewoon weg weing lokaties als de nachtclub Panama zijn. Zoals je weet is mijn show ook een nachtclub voorstelling, natuurlijk wel met musicalelementen erin want dat is mijn achtergrond, maar dit stuk hoort wel thuis in een nachtclub en die zijn moeilijk te vinden in Nederland. Ik vind bij een voorstelling als deze dat mensen niet stil hoeven te zitten, mensen moeten kunnen kletsen, wat te drinken kunnen bestellen, kunnen flirten met elkaar. Het is niet de bedoeling dat de mensen alleen maar op het podium zijn gericht, maar juist ook gericht zijn naar elkaar. Voor mij is het een totaal sfeer.
De titel van de show is ‘Cyrille’s behind the Backdoor’. Wat is de achterliggende gedachte van die titel?
Iedereen heeft een ‘front-door’, iedereen probeert er altijd op z’n mooist en leukst uit te zien en zich op die manier te profileren. Maar de motivatie waarom je dat doet of je geheimen of frustraties, dat zie je allemaal ‘behind the backdoor’. Dat ‘backdoor’ van mij probeer ik in deze show aan jullie te tonen.
Dit is me eigenlijk nog niet helemaal gelukt. Vanavond is pas mijn 4e show, het verhaal moet zich ontwikkelen, de teksten moeten zich ontwikkelen, maar als persoon moet ik me ook nog ontwikkelen, waardoor ik bepaalde dingen nog niet weet of begrijp. Ik ben ook constant aan het herschrijven. Geen een show is dus hetzelfde, soms zijn er ook andere muziekanten waardoor je toch weer een andere sfeer krijgt. Dat is toch ook wel weer heel leuk, het is ook wel mijn bedoeling om niet elke keer hetzelfde stuk te doen.
Je hebt op toneel gestaan, je hebt rollen op tv en film gedaan, waar heb je de beste ervaring mee?
Ik vind alles eigenlijk leuk. Mijn zus Cystine is heel goed met het focussen en ik gedei beter in verschillende dingen. Het kan mij niet gek genoeg zijn, ik vind het allemaal leuk en wil het ook allemaal ervaren. Ik ben ook snel uitgekeken op iets als ik dat een tijdje gedaan hebt. Diepgang is natuurlijk ook heel belangrijk, maar neem nu dit stuk; ik heb hier wel een jaar op gezeten, over nagedacht en gedurfd te vragen, dus persoonlijk ga ik voor mezelf heel diep en daag ik mezelf ook op een diepe manier uit. Je moet maar durven om financieel alle risico’s te dragen van een voorstelling.
Wat zou je nog een keer in je leven willen doen?
Ik zou heel graag willen schrijven, ik weet niet of ik dat kan, maar ik ga het wel proberen. Maar mijn ultieme doel is, waar ik ook ter wereld ben om me op artistieke wijze te kunnen uiten. Wat ik heel graag zou willen is om een zangeres te worden en liedjes te schrijven waarin ik mijn boodschap kan overbrengen. Op een manier die heel commercieel en heel toegankelijk is, maar zonder mijn eigen smaak weg te doen, er komt dus wel wat meer drama in. “Dramatisch Commercieel” dus.
Wat zijn je toekomstplannen buiten deze show om?
Ik hoop me voor te kunnen bereiden op “De Parade”, en liedjes schrijven. Verder ben ik ook nog company manager bij de musical “The Blues Brothers”. En natuurlijk ben ik altijd aan het broeien op nieuw ideeen.
