Donderdag 10 maart kregen Mariska van Kolck en Bartho Braat hun eigen première in La Cage Aux Folles in het Oude Luxortheater in Rotterdam. Wij beoordeelden de hele voorstelling.
La Cage aux folles?
Saint Tropez, jaren zeventig van de vorige eeuw. “La cage aux Folles”is een bekende nachtclub, waar de beroemde travestiet Zaza optreedt, samen met de Cagelles, een aantal heren dat zich schaarsgekleed als sexy dames presenteert. Eigenaars zijn Georges en Albin (Zaza), die ondanks wat kleine spanningen liefdevol samenleven. Als Georges’ zoon Jean Michel langskomt en vertelt dat hij gaat trouwen is de schok al groot, maar die wordt nog erger als de aanstaande bruid Anne een dochter blijkt te zijn van een ultraconservatieve politicus, die onder andere travestieclubs wil sluiten. Om zijn gunst te winnen en zo normaal mogelijk over te komen wil hij dat zijn vader zijn natuurlijke moeder Saskia uitnodigt, en dat Albin,die als partner van zijn vader hem twintig jaar lang heeft opgevoed, uit het zicht verdwijnt. Ook moet de inrichting van het appartement wat minder gay. Nu heeft Saskia haar zoon al meermaals in de kou laten staan en is het voor Albin natuurlijk een onoverkomelijk probleem er niet bij te zijn.
Stap 1: de transformatie van de frivole woning tot een Spartaanse kloosterkamer slaagt. Stap 2: Albin de rol van oom Harrie aanleren wordt al lastiger. En daarmee is de dreiging van een groot fiasco allesbehalve geweken….
Jon van Eerd en Stanley Burleson
Georges is de nuchtere presentator van La Cage Aux Folles, Albin is als Zaza de diva van de show. Beiden al een beetje op leeftijd, maar nog steeds verliefd op elkaar. Stanley Burleson lijkt erg te genieten van zijn momentjes met de zaal, als hij wat plaagstootjes mag uitdelen, en is erg overtuigend als de homo die dankzij een one night stand toevallig ook nog een zoon heeft gekregen. Zijn hesige stem is prima geschikt voor de liedjes in de voorstelling. Jon van Eerd acteert nog sterker als de dramaqueen Albin, of Zaza, die toch wel heel wat op zijn bord krijgt. Zijn klucht-expertise komt goed van pas als hij moet oefenen voor de rol van oom Harrie, en zich dus zo hetero en mannelijk moet gedragen, lopend, of aan het ontbijt. Mede dankzij deze hilarische momenten, maar zeker ook dankzij de meer breekbare, weet Jon van Eerd enorme indruk te maken. Vooral de pauzefinale, een kwetsbare “Ik ben wat ik ben” mag er zijn.
Mariska van Kolck en Bartho Braat
Vanaf nu wordt het echtpaar Dindon gespeeld door Bartho Braat en Mariska van Kolck, vandaar dit premièremoment. Beide personages worden pas in de tweede akte gepresenteerd, en de rollen zijn niet echt groot. Edouard Dindon is een ultraconservatief politicus, en vicevoorzitter van een partij die tegen zo’n beetje alles is waar La Cage Aux Folles voor staat. Bartho Braat trekt zijn zuurste gezicht en we geloven onmiddellijk dat deze man tegen alle plezier in de wereld is. Hij speelt dit wel erg ééndimensionaal karakter goed. Hij is nurks, een hork in het dansen en weet zijn zuurpruim-hoofd tot de finale vol te houden. Zijn zang valt wel wat tegen. Marie Dindon zit onder de plak bij haar man, maar is veel minder zuur. Mariska van Kolck speelt de spaarzame momenten dat ze spontaan onder het conservatieve juk vandaan komt vol vuur, en weet mede door de naïviteit van deze vrouw haar karakter vanaf het begin sympathiek te maken. Uiteraard is zang en dans bij Mariska van Kolck in goede handen.
Cagelles
Het is natuurlijk wel een beetje smokkelen; één van de Cagelles heeft beduidend minder moeite om er als vrouw uit te zien. We zullen het maar door de vingers zien dat zij geen echte travestiet is. De Cagelles zijn een belangrijk onderdeel van de musical, en weten het publiek prima te vermaken met strakke dans-acts. Humor zit vooral in een paar solo-optredens, hoewel tegelijkertijd Duitse Helga met haar klappen van de zweep misschien ook wel wat publiek opwindt. Voor meer mensen zullen de erotisch getinte dansen in combinatie met de afgetrainde lijven daarvoor zorgen, al kun je het ook gewoon als sterke danspartijen bekijken.
Overige cast
De meest opvallende bijfiguur is butler Jacob, of eigenlijk de meid Jacob. Juan Wells speelt de meest overdreven vrouwelijke figuur in deze musical enorm groot in alle reacties en emoties, zoals het hoort. Nadeel is wel dat hij niet altijd even goed te verstaan is, als hij aan het ratelen slaat. Het jonge paar dat de boel volledig op de kop zet wordt gespeeld door Karel Simons (Jean Michel) en Anouk Maas (Anne). Voor Karel Simons de minst uitbundige rol tot nog toe, maar hij speelt zeker overtuigend. Als veroorzaker van alle ellende, en de vrij meedogenloze manier waarop hij zijn wensen uit is hij wat minder sympathiek dan de rol nodig heeft. Vocaal klinkt het goed, al mist hij af en toe wel wat kracht. Anouk Maas is als Anne gewoon een lief meisje (dat goed kan dansen). Gerrie van der Klei is uitstekend als Jacqueline, de restaurant-eigenaresse met diva-trekken.
Decor
Een beperkt aantal decordelen, en toch een aantal totaal verschillende plaatsen van handeling. Fraai is de wissel tussen voor- en achter het podium van de nachtclub, zeker als deze draait en de optredende dames meedraaien. De kopstukken van de scheidingswand zijn weer een belangrijk onderdeel van de woning van Albin en Georges, die met twee wandjes uit de lucht en natuurlijk van inrichting compleet is. Vrijwel leeg en dankzij een mooi achterdoek hebben we het dorpsplein, en om het in het restaurant van Jacqueline te veranderen is ook niet veel extra nodig. De plaatsen zijn stuk voor stuk plaatjes.
West End en Nederland
Gemeld werd dat de huidige productie geïnspireerd is op de recente revival die in Londen te zien was. Er is echter weinig één op één gekopieerd. Opvallend verschil is vooral de zaal. Waar in Londen in twee kleine theaters werd gespeeld is dit in Nederland niet echt het geval. De afstand tot het podium is in ieder geval groter, mede door het gebruk van de orkestbak, waardoor de Nederlandse variant de grote intimiteit van de Engelse voorstelling grotendeels mist. Dit is echter puur een verschil in ervaring. De Nederlandse La Cage Aux Folles is een geweldige theatervoorstelling. Boeiend en zeer fraai om te zien. Genieten voor iedereen, behalve de mensen die zich in de denkbeelden van Edouard Dindon kunnen vinden.
