Waarom iets nieuws maken als je al iets goeds hebt liggen? Zeker in deze tijden zal dat een overweging zijn waar meer theatermakers mee te kampen hebben. En zeker de makers van kindervoorstellingen. Die doelgroep verandert immers zo snel. Theater Terra kwam vorig seizoen terug met Kikker, en nu komt Theater Familie opnieuw met Nijntje op de planken.
De voorstelling Nijntje was ruim 10 jaar geleden een groot succes, en de prentenboekjes zijn ook nu nog razend populair.
In de voorstelling zien we eerst Dick Bruna opkomen vanuit de zaal. Hij vertelt dat hij tekenaar is, en stapt op de fiets. “Wisten jullie dat hij uit Utrecht woont?” Het wordt een running gag. Als hij tijdens deze fietstocht konijntjes ziet, besluit hij konijntjes te tekenen. En zo gebeurt. Op het podium komen vader en moeder Pluis tot leven. Maar wacht… Vader en moeder van wie dan? De zaal weet het wel, van Nijntje natuurlijk. En dankzij een aantal engeltjes verschijnt ook Nijntje, in cadeauverpakking.
Nijntje beleeft daarna een aantal korte avonturen, de meeste leuk, een enkele vervelend. De komst van oma in de auto, de kennismaking met speelkameraad Nina, een dagje naar het strand en de verjaardag, maar ook het zoekraken van de knuffelbeer. De peuters en kleuters smullen ervan.
Zoals het bij een voorstelling als deze hoort is er een hoop interactie met de zaal. Zo mag er worden meegezongen, en aan het slot ook gedanst, en moet de zaal ook mee zoeken naar de beer. Gelukkig wordt deze gevonden, en door een peuter naar het podium gebracht. Maar ook onverwachte interactie. Als er op het podium wordt gevraagd wat ze morgen gaan doen, horen we, voordat vader heeft kunnen antwoorden ‘dat zien we morgen wel weer’ vanuit de zaal “paaseitjes zoeken’, en als de verjaardag ter sprake komt ‘ik ben ook volgende week jarig’.
De cast is prima. Joep Dorren is erg leuk en charmant als Dick Bruna, Rufus Hegeman en Femke Bouma zijn een prima vader (wel een beetje een vreemde man, die pa van Nijntje) en moeder.
Maria Hengst en Leonoor weten de kinderen goed aan te spreken als de vriendinetjes Nina en Aagje. In de belangrijke titelrol schittert en straalt Marie-Louise Nelemans. Ze is een talent van de Frank Sanders’ Akademie voor Musicaltheater, en een jaargenote van Joey Ferré, die de zoektocht naar Tony uit Saturday Night Fever won. Voor haar moet een glansrijke toekomst zijn weggelegd
De liedjes van Ivo de Wijs en Joop Stokkermans zijn betrekkelijk eenvoudig en liggen lekker in het gehoor. Een aantal ervan kun je ook makkelijk meezingen. Waar dat ook echt moet, krijg je deze ook meteen niet uit je hoofd. Nijntje, Nijntje, Dat is zo’n lief konijntje, het blijft zeker hangen, et als bijvoorbeeld het uptempo ‘de beer’, Zoeken zoeken zoeken zoeken zoeken.
Het podiumbeeld past precies bij de prentenboeken, ondanks dat het gewoon mensen in kostuum zijn. De jurken en pakken zijn strak en recht. Alleen in badpak aan het strand zien we (en profil) vrouwelijke vormen die we niet in de Bruna-tekeningen terugzien. Het stoort geen moment, mede omdat de rest, zoals de spierwitte benen wel klopt.
Regisseur Bruun Kuit meldt dat er wel kleine dingen zijn aangepast. De bakelieten telefoon os vervangen door een gestileerde mobiel, omdat de kinderen deze niet meer herkennen. Een aardige vraag is of er naar de toekomst toe meer niet herkend zal worden. De toverlantaarn, waarmee opa Pluis de verjaardag opluistert, is nu natuurlijk al curiosa voor de ouders, maar dreigt dat niet ook voor opa zelf, die het liefst lekker zit met een borrel en een sigaar? De tijd zal het leren.
“Garanties uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst.”We horen deze waarheid als een koe dagelijks op radio en tv. Toch moet het wel heel gek lopen als deze Nijntje niet weer een grandioos succes wordt. Aan de cast, en aan de voorstelling zelf, ligt dat in ieder geval niet. En, wat ook leuk is. Er is een CD van deze voorstelling, dus met de nieuwe castleden. Om thuis nog eens lekker mee te zingen. i]Nijntje, Nijntje, Dat is zo’n lief konijntje,
Scenefoto’s: Leo van Velzen.
