“You should never be late for a rendez-vous”
In 1993 verlaten 7 jonge artiesten de Madeleine Eilanden met de ambitie om een nieuwe theatrale vorm van circusacrobatiek te creëren en als kunstvorm verder te ontwikkelen.. Nadat zij allen afgestudeerd zijn aan de internationale circusopleiding in Montreal, Canada, vormen zij een nieuw gezelschap met als thuisbasis Quebec, Canada. Cirque Eloize is geboren.
Sinds de oprichting hebben zij met 3 producties, Excentricus, Cirque Orchestra en Nomade, wereldwijd meer dan 1500 optredens gegeven voor meer dan 2.5 miljoen bezoekers. Na een succesvolle tour door Noord-Amerika met de productie ‘Nomade’, volgde vorig jaar een internationale tour met deze productie. Steden als Londen, Parijs, Wenen en Athene maakte kennis met deze voorstelling waarin poezie, humor en liefde centraal staat.
Nu is het dus de beurt aan Nederland om zich mee te laten slepen in een nachtelijke carnaval, een feestelijke en wonderlijke reis langs herinneringen en dromen.
Alles is donker. Kleine sterretjes dansen voor je ogen en langzaam wordt je meegenomen in de wereld van ‘Nomade’. Flarden van dromen over romantiek en liefde slepen je mee. Het is een komen en gaan van vreemde typetjes waarvan je je afvraagt waarom ze in je dromen voorkomen. De donkere nacht licht op en we zien een man in een paal klimmen. Hij gebruikt alleen zijn handen. Het is duidelijk dat hij met de wetten van de zwaartekracht speelt want hij haalt de meest rare capriolen uit. Een bruidje loopt voorbij en grijpt zijn aandacht. Op de achtergrond speelt het orkest, wat lijkt op, zigeunermuziek. Het liefdesverhaal begint.
Het is heel makkelijk om Cirque Eloize met Cirque du Soleil te gaan vergelijken. Beiden gebruiken geen dieren in de voorstelling en beiden benadrukken meer het theatrale dan andere circussen. Toch is er een wezelijk verschil. Cirque Eloize heeft bijvoorbeeld een veel kleinere cast, maar ook een cast die overal inzetbaar is. Artiesten beperken zich niet tot hun eigen act, maar komen in alle andere acts ook voor, ofwel als onderdeel van de act ofwel als zanger(es) of muzikant(e) of als clown. Daarbij zijn het decor, de kostuums en de grime ook duidelijk soberder dan bij Cirque du Soleil. Er wordt gebruik gemaakt van natuurlijke materialen zoals hout en doeken. Geen kleurige, fantasierijke kostuums, maar meer de zigeuner-look in zwart-wit tinten.
Een van de belangrijkste verschillen is wel dat Cirque Eloise in het theater opgevoerd wordt in plaats van in een tent. Hierdoor heb je qua licht veel meer mogelijkheden. Ook is er een groter verassingseffect. Neem bijvoorbeeld de 1e scene in de 2e acte. Een rode achtergrond, met zowel boven als beneden een zwart doek. Het doet je sterk denken aan een frame van een film. Een meisje zwaait op en neer op een trapeze stok. Steeds ‘verdwijnt’ ze achter de zwarte doeken om weer in een hele andere positie terug in beeld te komen. Je weet nooit hoe ze nu weer op haar trapeze stok zit of hangt. Dat verassingseffect geeft een leuke impuls aan de act.
Een sterk punt van Cirque Eloize is duidelijk de choreografie. Bij elk nummer is daar zichtbaar goed over nagedacht. Neem bijvoorbeeld de jongleer-scene. Om deze act, met zoveel jongleurs vlekkeloos te laten verlopen, moet je wel elke pas en elke draai goed uitdenken anders gaat het mis. Maar ook een solo-act met een eenwieler wordt choreografisch benaderd als een tango. De acteur danst met zijn fiets om zo het hart van zijn geliefde te winnen.
Ondanks dat ‘Nomade’ geen musical is, kan ik je deze show zeker aanraden. Ik ben ervan overtuigd dat mensen die van musical houden, ook andere vormen van theater waarderen en daar past ‘Nomade’ ook heel goed tussen. Nomade is nog tot en met 22 augustus in het Luxor Theater in Rotterdam te zien. Laat je meeslepen door de nacht want s’ nachts is de hemel eindeloos.
