Dit seizoen presenteeert het NJMT de productie Kruistocht in Spijkerbroek. De voortekenen zijn goed: de kaartverkoop loopt lekker; er zijn al dagen uitverkocht en wat er deze zondag aan het publiek getoond werd klonk goed en zag er goed uit. De standvastigheid van het publiek in het slechte weer van deze dag werd beloond. Met een gedeelte van de 70 koppige cast in kostuum werd een prima voorproefje gegeven op de Rotterdamse Uitmarkt.
Na het optreden op de R’Uitmarkt sprak ik met drie van de acteurs. Janke Dekker, Marco de Kramer en Chynna Vinju over de aankomende productie. Allereerst over de rol(len) die ze spelen.
Chynna: Ik speel Martha en ik ben een heel zorgzaam zusje voor mijn broer. Onze ouders zijn gestorven en we gaan samen met de kruistocht mee.
Marco: Mijn eigen rol is Peter. Hij is de leider van de vissers, die zich al vrij aan het begin aansluit bij Dolf, omdat hij ziet dat hij echt wat kan brengen voor de kruistocht. Langzamerhand wordt hij belangrijker en mede-aanvoerder van de groep. [Het kostuum wat hij nu aanheeft is niet echt een visserskostuum. Maar dat wordt verklaard]. Ik ben ook understudy van Leonardo, de italiaanse vriend van Dolf.
Janke: Ik speel drie rollen: Ik speel allereerst de moeder van Dolf, Ilse Wega, de wetenschapper die de tijdmachine probeert uit te vinden en die blijkbaar werkt want haar zoon verdwijnt tot haar wanhoop naar de Middeleeuwen.
Daarnaast speel ik de bakkersvrouw (Nora) die we kennen van het wonder van Spiers omdat er in 1 dag 8000 broden worden gebakken, Dat gebeurt in mijn bakkerij ondanks dat ik een man heb die nooit iets doet en toch gebeurt het wonder boven wonder.
Daarnaast speel ik de Contessa van Genua; in het boek is dat een man maar hier een heel extravagante, sensuele gravin de Dolf voor hele moeilijke keuzes stelt wil hij het strand van Genua oplopen.
Tijdens het optreden net zagen we moeder en ‘‘de kruistocht” in één nummer; is dat de manier waarop we de moeder in de voorstelling kunnen terugzien. Als een soort flitsen naar het heden?
Janke: We flitsen af en toe terug naar 2008 want we moeten zien dat de moeder heel hard bezig is om haar zoon bij haar terug te krijgen. Zijn moeder ontdekt in het heden een middeleeuws boek en daarin vindt ze Dolf. Zodoende weet ze hem te traceren en weet ze hem via de jongen die per ongeluk wel is teruggeflitst in plaats van Dolf weer te bereiken. Er zijn inderdaad scenes in twee tijden: ik zing bijvoorbeeld een duet met Dolf terwijl hij in de Middeleeuwen zit en ik in het heden.
Hebben jullie een moment waarin je in het middelpunt van de belangstelling staat; qua spel of een solo?
Chynna: Mijn broertje gaat dood, in Hard tegen Hard. Dat is mijn moment; het moment dat ik instort en niemand meer heb en ik verder moet gaan.
Marco: Mijn eerste moment is “Als de vlammen dansen”. Dat is een nummer waarbij ik terugdenk aan hoe het was toen we nog thuis waren en het nog goed hadden. Het tweede moment is het pauzefinalenummer Hard tegen hard; dat is wel voor iedereen een moment.
Is het niet lastig om zo’n dramatische scene (het doodgaan van je broertje is niet niks) te spelen?Chynna: Nee, dat valt wel mee. Je moet je goed inleven, en dat is niet zo heel moeilijk met deze muziek.
In vergelijking met eerdere voorstellingen is het verhaal van Kruistocht wel heel ernstig. Zitten er ook nog wel komische elementen in?
Janke: Jazeker. Voor een kindervoorstelling kun je niet constant alleen maar verdriet hebben, Er moeten momenten zijn dat er wat lucht komt. Een van die momenten is het bezoek aan de bakkerij waar Dolf met hedendaagse apparatuur als een mobiele telefoon het bakkersechtpaar probeert om te kopen; dat is een hilarische scene. En bij de contessa in Genua zit er ook weer zo’n scene. Dus er zijn ook genoeg momenten om te lachen.
Er zit dus een mobieltje. Dat doet meer denken aan de film dan aan het boek, terwijl ik had begrepen dat vooral het boek zou worden gevolgd.
Janke: In het boek gaat hij naar een Joodse handelaar om modern geld om te wisselen voor middeleeuws geld en dat is zo’n ingewikkeld en lang verhaal. Toen kwam de componist er op om het mobieltje te gebruiken, en zodoende zit dat in de musical als uitgangspunt voor een song.
We hebben verder heel getrouw de lijn van het boek gevolgd. Er zijn geen uitstapjes gemaakt zoals in de film dat Dolf terugwil om de uitslag van een voetbalwedstrijd terug te draaien. Dolf wil naar de Middeleeuwen omdat hij zijn moeder wil bewijzen dat hij groot geworden is. Het is dus de strijd tussen moeder en zoon.
In de Middeleeuwen komt Dolf tot de ontdekking dat zijn moeder en zijn leven in het nu wel heel veel betekenen. Het warme bad, de medicijnen tegen hoofdpijn, het ziekenhuis bij een blindedarmontsteking, maar ook de moeder die je wekt als je door je wekker heenslaapt of je brood na komt brengen. En de moeder komt er gaande weg achter dat ze Dolf niet groot heeft willen zien worden.
Er staan nog steeds ook kleine zalen op het tourschema. Hoe wordt dat opgelost met zo’n enorme cast
Janke: In de kleine zalen komt ook een iets kleinere cast.
Spelen jullie alle voorstellingen of zijn jullie deel van 1 van de 2 casts?
Marco: Zoals het er nu naar uitziet speel ik alle voorstellingen.
Chynna: Ik zit in de Genua-cast. (Janke: Dat is de cast die ook de première zal spelen).
