Een echte familiemusical in de kerstvakantie, dat is al jaren de traditie bij de Zoetermeerse amateursgroep Greg & Baud. Soms helemaal nieuw, soms een bestaand stuk. Deze kerstperiode trakteert het gezelschap ons op Peter Pan. Natuurlijk kunnen we daarbij zeggen, naar het bekende boek (en toneelstuk) van J.M. Barrie, maar is het waarschijnlijker als we zeggen, bekend van de Disney-tekenfilm. Deze voorstelling is gebaseerd op de versie die Trevor Nunn en John Caird van het verhaal maakten in 1982, met voor het eerst een mannelijke acteur in de titelrol. Dat is in deze versie dan ook niet anders.
In Peter Pan maken we eerst kennis met het gezin Liefje. Zorgzame moeder, wat gestresste vader, en de kinderen Wendy, John en Michael. Ook moeder lijkt wat gestresst, ze heeft een jongensgezicht voor het raam gezien, wat op drie hoog nogal vreemd is. En diezelfde jongen was ook al een keer in de kinderkamer ook, en heeft toen zijn schaduw achtergelaten. Als vader en moeder een avond weg zijn (en de kinderen tegen de zin van Wendy een oppas hebben, want zij kan dat inmiddels toch wel zelf doen) komt Peter Pan terug om zijn schaduw te zoeken, samen met het elfje Tinkerbell. Hij wekt Wendy tijdens zijn pogingen zijn schaduw weer vast te maken, en vertelt dat hij altijd komt luisteren naar de verhalen die moeder Liefje vertelt, om deze dan weer door te vertellen aan zijn Verloren Jongens. Als Wendy aangeeft die verhalen ook goed te kennen, mag ze samen met haar broertjes meevliegen naar Nooitgedachtland, het land van de verloren jongens, maar ook van de Indianen en de piraten onder leiding van kapitein Haak. Deze laatste wil maar 1 ding, wraak op Peter Pan, die hij schuldig vindt aan het verliezen van zijn hand. Een krokodil heeft deze afgebeten, en omdat hij deze nogal lekker vond, blijft hij de kapitein achtervolgen. Gelukkig heeft hij een wekker ingeslikt, dus kun je hem aan horen komen.
Het verhaal wordt in een aangenaam tempo verteld. De vertelster (Anne Jansen) vult de gaten en historie in, zodat wie het verhaal niet kent ook volledig op de hoogte wordt gebracht. De titelrol wordt gespeeld door Daan Valkhof, een jongen uit eigen kweek die inmiddels al een hele kerel is. Zet hem echter een mutsje op, en laat hem wat spelen met zijn stem, en we geloven hem meteen als de jongen die niet groot wil worden. Ook zijn vliegtechniek is prima in orde en weet het ene moment van publieksparticipatie ook prima te doen. Lucia Ros, die Wendy speelt is eigen kweek, en doet het eveneens uitstekend. Dit mag ook zeker gezegd worden van haar jongere broertjes John en Michael. Daarnaast is Peter Pan vooral een ensemble-stuk. De Verloren Jongens, de piraten en de indianen (veelal gespeeld door dezelfde mensen als de piraten) zijn als groep zowel grappig als sterk. Opvallende karakters hierbij zijn de best wel griezelige kapitein Haak (Rob Keizers) en zijn vertederende assistent Smee (Tarim Suurland). Verder valt Verloren jongen Toodles op; een rol die Tom Reinking op het lijf lijkt te zijn geschreven.
Tjeerd de Haas componeerde de nieuwe muziek en liedjes, die in musicalzin vrij klassiek van toon zijn en zo prima passen in het verhaal. Zo lijkt even een stukje uit Andrew Lloyd Webber’s Cats voorbij te komen. Wat jammer is dat er niet zo veel liedjes in de voorstelling zitten; degene die er wel in zitten horen tot de hoogtepunten, en het smaakt dus naar meer. Tegelijkertijd is de eindtijd van 10 uur ‘s avonds voor jongere kinderen natuurlijk laat zat.
Maar naast alle topprestaties in spel moet zeker gezegd worden dat het allemaal fantastisch oogt. Het decor op de draaischijf, met huiskamer, de Verloren Jongens ruimte en soort grot ziet er goed uit, en is voorzien van een aantal leuke effecten. Meest spectaculair om te zien zijn de vliegeffecten. De kabels mogen dan wel zichtbaar zijn, het blijft een geweldig gezicht om een aantal kinderen te zien vliegen, of Peter als een waar acrobaat een aantal salto’s te zien maken. Ook de kostuums zien er weer prachtig uit. Leuk geestig detail: de panfluiten bij de indianen. Je hebt het gevoel dat ze zo in de riedels kunnen uitbarsten waarmee een paar jaar geleden onze stations en winkelstraten werden opgevrolijkt, wat ze overigens niet doen.
Peter Pan is een goed verzorgde, enthousiast gespeelde voorstelling, die leuk is om te zien. Net als voorgaande jaren heeft Greg & Baud gezorgd voor een amusante en aangename avond (of middag) uit. Wie in de buurt woont en daar nog geen traditie van heeft gemaakt, zou daar dit jaar alsnog aan moeten beginnen. Dan toch nog één puntje van kritiek. Jammer van de vertaling van de achternaam van het gezin. Voor Darling moet toch een geloofwaardiger Nederlandse vertaling te vinden zijn dan Liefje….
Jeroen Schat.
