Een heuse musical in een pretpark, al is de speelduur wel die van een grote parkshow in plaats van een volledige musical. De ambities van het Duitse Europa Park zijn als altijd groot. Tijdens de première afgelopen vrijdag werd er gerefereerd aan musicalhoofsteden als New York, Londen en Hamburg. Zou het plaatsje Rust aan die rij kunnen worden toegevoegd. Natuurlijk quasi-serieus, maar wel met een ondertoon: als het park iets aanpakt, gaan ze er ook vol voor. Het bestaande variététheater werd verbouwd, en geschikt gemaakt voor een echt grote musical, onder meer door het podium te verbreden en de technische mogelijkheden uit te breiden.
Het idee ontstond dankzij het grote succes van Spook Me, een musical die in de Halloween-periode werd opgevoerd, en jaar na jaar werd verlengd vanwege het grote succes. Dat succes is niet PR-taal, de rijen voor het theater blokkeerden menige middag de doorgangsroutes. Dit Spook Me was de eerste volwassen musical, terwijl er al sinds jaar een dag ook een kindermusical wordt opgevoerd. Grappig: dit is in het Nederlandse gedeelte van het park.
In Spook Me werd het spookhuis van het park als uitgangspunt genomen, waar een verhaal omheen werd verzonnen. Bijzonder is dat na verloop van tijd de figuren uit de show ook daadwerkelijk in het spookhuis te zien waren. Ditmaal is Rulantica het uitgangspunt. Rulantica is de naam van het waterpark, dat in aanbouw is en volgend jaar zal openen. Met teasers wordt al enige tijd achterliggende verhalen langzaam ontrafeld. De musical vertelt er één van.
In de musical verplaatsen we ons naar de zestiende eeuw, waar een kapitein en zijn bemanning op bevel van de koning op zoek zijn naar de levensbron op het geheimzinnige Rulantica. Een land ergens in het Noorden, dat lastig te vinden is. Maar met de hoorn van Loki moet het lukken. Op dit schip zit ook scheepsjongen Fin, die ervan droomt later kapitein te zijn, en de beloning daarvoor wil gebruiken. Maar als het land gevonden is, mag hij niet mee op verkenning. Als hij toch stiekem het schip verlaat, ontmoet hij eerst een paarse octopus met telekinetische gaven, en vervolgens zeemeermin Kailani. Zij voelt wat voor hem, en helpt hem. Een en ander leidt uiteindelijk tot een duivels dilemma: zal Fin kiezen voor de liefde, of voor zijn dromen.
Waar in Spook me duidelijk invloeden te zien waren uit Beauty & the Beast en Tanz der Vampire, ligt bij dit verhaal de vergelijking met The Little Mermaid voor de hand. Het begin, waarin de bemanning van het schip zijn lied zingt heeft ook duidelijke parallellen met deze voorstelling. Ook het verhaal kent wat overeenkomsten, al blijken die uiteindelijk kleiner dan je zou verwachten. De score van Hendrik Schwarzer is vrij traditioneel, en opgenomen met een gigantisch orkest, waardoor het lekker vol klinkt. Er is duidelijk rekening gehouden met een divers publiek, van jong tot oud. Voor elk is er wat wils: voor de jongsten is het leuk dat een gedeelte van de crew wel wat “Pirates”-gedrag vertoont: een komische 4D-film met Leslie Nielsen die in het verleden in veel attractieparken te zien was (en nu nog steeds in het park in Brühl). De ouderen zullen meer gegrepen worden door het romantische gedeelte, of de vocale bombast die soms wordt vertoond.
Visueel doet de voorstelling niet of nauwelijks onder voor een grote productie in Nederland of Duitsland, en ook vocaal brengt de cast die deze première speelt het er goed van af. Deze cast bestaat voor een gedeelte uit bekende Europa Park gezichten als Ornella de Santis, Lukas BaàŸler en Elisabeth Schuller, natuurlijk ook aangevuld met nieuwe gezichten. Want voor een show als deze is een driedubbele cast nodig, en per show zijn er 18 spelers op het podium. Waar de Santis bekend is als dé vocaliste van het park, en hier ook weer uitstekend zingt, blijkt vooral Schuller een vocaal kanon, iets wat we bij eerdere liedjesshows in het park nog niet hebben kunnen horen. Decors zijn een combinatie van decorstukken en projecties en schermen, en vormen samen een zeer professioneel beeld. Wij zagen de eerste voorstelling voor publiek, en technisch ging er nog wel het een en ander minder soepel, maar deze kinderziektes zijn eenvoudig met wat meer routine te verhelpen.
Helaas zit in de vertelling zelf het zwakke punt. Er wordt geprobeerd zo veel mogelijk informatie over de geschiedenis van Rulantica in de voorstelling te stoppen, en dit gaat ten koste van de essentie van dit verhaal. Fin blijkt gewond te zijn geraakt, maar hoe krijgen we niet mee. Ook de klik tussen Fin en Kailani komt uit de lucht vallen. Uit onbevestigde bron begreep ik dat ze nog aan het finetunen zijn: mijn advies zou zijn alle Rulantica-info uit de show zelf te halen, deze in een introductie te stoppen (dan lijkt het maar wat op Beauty & the Beast) en in de voorstelling nog wat meer focus op de zaken te leggen die belangrijk zijn voor het plot.
Hoewel er al sinds enige tijd reclame wordt gemaakt voor het park, is Europa Park in Nederland nog niet zo bekend. Toch is het één van de allergrootste pretparken van Europa. Met (voornamelijk) landen in Europa als themagebied biedt het park een bonte variatie aan attracties, van achtbanen tot rustige boottochtjes. Er is tevens een gigantisch showaanbod: je kunt een dag lang alleen maar (verschillende) shows bekijken als je dat wilt. En er is een viertal prachtige parkhotels. Het ligt in Rust, wat in de buurt ligt van Freiburg, en dus ook vlak tegen de Franse grens aan. Een bezoek waard is het park altijd al geweest (uw redacteur is er al jaren stamgast), en met deze musical is er weer een mooie reden extra er eens te gaan kijken. De manier waarop het verhaal verteld wordt mag dan wat ongelukkig zijn: het blijft een genot voor oor en oog.
