To play or not to play Hamlet

Hamlet is weer helemaal in. Toneelgroep Amsterdam gaat over een kleine twee weken in première met Hamlet vs Hamlet, en Hofplein Rotterdam speelt de voorstelling nu. Maar waar Toneelgroep Amsterdam je 3 uur onderdak biedt, sta je bij Hofplein na vijf kwartier weer buiten.
Het inkorten van voorstelling is bij Hofplein Rotterdam meestal wel in goede handen, maar in dit geval is het wel mis gegaan. De insteek is origineel. Een groep jongeren speelt Hamlet. We krijgen een inkijkje in de gedachten en levenshouding van de jongeren, vooraf, en ook tijdens de voorstelling is er een moment waarbij ervaringen met drank en seks worden uitgesproken. Er wordt ruim de tijd genomen om de situatie van Hamlet uit te leggen. Een mini-stamboom wordt getekend op een van de doorzichtige plastic vellen, zodat zelfs degene die het stuk niet kennen toch weten waar het over gaat. Hamlet is prins van Denemarken. Hamlet’s vader is dood, en zijn geest heeft Hamlet verteld dat zijn oom dat gedaan heeft, en vraagt om wraak. Deze oom is ondertussen getrouwd met de moeder van Hamlet. En Hamlet is verliefd op burgermeisje Ophelia, zeer tegen de zin van haar broer Laertes. Dan is er nog een personage dat ook een oogje heeft op Ophelia, maar wat ik me niet uit de oorspronkelijke versie kan herinneren. In deze versie komen veel andere karakters ook niet voor.
Wat volgt zijn verwikkelingen, een twijfelende en verliefde Hamlet en een konkelende Laertes. Als zin plannen allemaal mislukken komt het op een duel aan, een best of three zwaardgevecht. Laertes is een meester met het zwaard. Hoe dat afloopt lijkt duidelijk, of is Hamlet toch meer een royal dan hij tot nog toe heeft laten blijken.
Met het spel is niets mis. Voor de drie mannen is de meeste eer te behalen. Daan doet het goed als Hamlet en weet je hart te winnen. Horatio wordt ook fijn vertolkt. Laertes spreekt soms wat te snel, wat hetgeen hij zegt soms wat lastiger te verstaan maakt. En Shakespeare-taal is al niet zo makkelijk natuurlijk. De dames hebben minder duidelijke rollen. Ophelia wordt door meerdere speelsters gespeeld, en bijrollen als Guildenstern, Rosencrantz, en de man die Ophelia ook bemint bijvoorbeeld.
De liedjes en muziek ondersteunen de voorstelling goed (al is dit duidelijk toneel en geen musical). De artistieke kant is ook goed verzorgd. De bijzondere doorzichtige schermen, het druppelen van bloed in een bak water (natuurlijk zal het rode inkt zijn), de onderbrekingen, het werkt prima, totdat blijkt dat de voorstelling afloopt voordat het kenmerkende gedeelte van Hamlet wordt gespeeld. Een bijzondere keuze, een gedurfde keuze, maar in mijn ogen ook de verkeerde keuze.
Het is niet de eerste keer dat bij Hofplein een versie van Hamlet te zien was. Zes jaar geleden konden we een andere versie bewonderen, die meer bij het origineel bleef, maar ook een eigentijds uitgangspunt had. Deze nieuwe Hamlet is zeker interessant, maar laat ook een onbevredigend, onaf gevoel achter. Het is dat er een slotapplaus was, en dat je bij het verlaten van De Verdieping een prettige avond werd gewenst, want anders zou je echt nog een deel twee verwachten. Mét de bloedige slachtpartijen die Hamlet tot Hamlet maken.
Zelf kijken? Het kan nog tot en met 8 mei. Sommige voorstellingen zijn uitverkocht, degene die wij zagen was het podium voller dan de zaal. En dat verdient deze groep spelers zeker niet.