Spring Awakening bij het verschijnen al snel vergeleken met Rent. Hoewel het verhaal, in tegenstelling tot Rent destijds, niet in de huidige tijd speelt (maar eind negentiende eeuw), zijn er zeker paralellen. Eigentijdse muziek, en de sores van jongeren met zichzelf en het systeem, maar Spring Awakening is in de basis geen viering van het leven. Gebaseerd op Frühlings Erwachen van Wedekind gaat de musical over een groep jongeren die gevangen zitten in het systeem. Een strenge school, veelal vrijheid beperkende ouders, die hun kinderen liever dom houden en in combinatie met de problemen die bij de puberteit horen levert dit een explosieve situatie op.
Wendla is een naïef meisje, dat in haar hart nog een kind is, maar ontluikt naar een jonge vrouw. Haar moeder vindt dat ze haar lievelingsjurk niet meer aan kan, want te kinderlijk, maar als Wendla vraagt hoe kinderen ontstaan, krijgt ze na veel moeite eigenlijk nog geen antwoord, behalve dat het begint met trouwen. Deze onwetendheid wordt overigens gedeeld door de andere meisjes. Tijdens het opdreunen van Vergilius in de Latijnse les gaat de in eerste instantie duttende Moritz Stiefel de fout in. De lerares valt hem aan op deze fout, maar Moritz wordt verdedigd door Melchior Gabor. Hij beweert dat de fout van Moritz taalkundig best gekund zou hebben. Het is typisch voor deze jongen, die een stuk vrijgevochtener is, de slimste van de klas en door zijn moeder vrij wordt opgevoed. Hij weet ook over de seksualiteit meer dan de rest, en als Moritz na een nachtmerrie Melchior om meer details vraagt levert deze hem een epistel, met toelichtende tekeningetjes. Het zorgt niet voor meer nachtrust voor de met zijn studie worstelende Moritz. Hij doet zijn best om over te gaan, maar de docenten hebben allang besloten dat hij degene is die moet afvallen; 61 leerlingen, en er is maar plek voor 60.
Seksualiteit blijft een ding. Hanschen masturbeert bij een plaatje op het toilet, terwijl Georg wilde fantasieën heeft over zijn pianolerares. En Martha wordt door haar vader misbruikt. Als zij vertelt over de slaag die zij van haar vader krijgt is Wendla gefascineerd. Zij weet niet wat het is, en vraagt Melchior haar te slaan. Hij weigert eerst, maar doet dit vervolgens toch, en krijgt hier dan weer spijt van. Mortiz krijgt het onvermijdelijke te horen, en tussen Wendla en Melchior bloeit iets moois. Beiden met desastreuze gevolgen, mede dankzij het hypocriete gedrag van de volwassenen om hen heen.
De voorstelling is fraai om te zien, en de acteerprestaties zijn, in het achterhoofd houdend dat we hier met amateurs te maken hebben, fantastisch. Vooral de rollen van de jongeren worden goed gespeeld. Uitblinker is Baris Kirik als de zwak presterende, instabiele Moritz Stiefel. Het is onmogelijk je zijn lot niet aan te trekken. Ook met de naïeve Wendla (Annika van den Hoff) leef je gemakkelijk mee. Met Melchior (Wouter Wensink) voorop is de musical ook nog eens verrassend goed verstaanbaar, iets wat bij musical verre van evident is.
Visueel is het ook een plaatje,. Een cast van meer dan 30 acteurs ligt niet echt voor de hand, maar het geeft een aantal mooie groepsscènes op. De beweging is veelal abstract, maar ondersteunt de voorstelling desondanks goed. Het verhaal wordt duidelijk in beeld gebracht. Veel decor is er niet, maar wat er wordt gebruikt (een rookmachine onder andere), geeft een professioneel podiumbeeld.
Een aantal keuzes zijn niet meteen helder. Het gebruik van handmicrofoons bij sommige nummers heb ik in de buitenlandse versie al geen logische keuze gevonden, maar die vinden we ook hier terug. Verder is het wel leuk om af en toe het orkest te zien spelen, maar de keuze van wanneer we deze wel en niet in beeld krijgen lijkt nogal arbitrair. De M-Lab versie van dit stuk was nogal gestileerd, met dwangbuizen als kleding om de al overduidelijke situatie nog eens te benadrukken. Deze Velsense versie oogt veel prettiger en levert zodoende ook een betere theaterervaring op.
De vorige voorstelling die ik van Unidos zag was Bare vier jaar terug, toevallig precies het jaar dat Spring Awakening voor het eerst professioneel in Nederland te zien was.. Ook deze Bare, eveneens een pittig stuk rond jongeren, liet een onuitwisbare indruk achter. Kennelijk is Velsen gezegend met een aantal topamateurs, die vol overgave het beste uit zichzelf weten te halen. Met fantastische voorstellingen als eindresultaat.
