Liefde- je moet er in geloven anders wordt het niets. Een mondvol, deze titel van de voorstelling waarmee de 2e jaars van de Frank Sanders’ Akademie voor Musicaltheater hun jaar afsluiten. Wesley de Ridder en Marie-Louise Nelemans vertellen over deze romantische musicalkomedie en hopen veel onbekende gezichten straks in het publiek terug te zien.
Waar gaat de voorstelling over?
Het gaat over vier koppels, die allemaal een week op vakantie gaan naar een nieuw hotel in Lech. Daar hebben ze allemaal hun eigen belevenissen, en kruisen de koppels elkaar. De voorstelling is gebaseerd op Love Actually en Alles is liefde; er komen ook letterlijk teksten uit deze films, en uit het toneelstuk Familie van Maria Goos.
Het zijn overigens niet allemaal liefdeskoppels; een ervan bestaat uit twee broers die uit elkaar zijn gegroeid en door hun ongeneeslijk zieke moeder samen op stap zijn gestuurd, in de hoop dat ze weer tot elkaar komen. Verder hebben we de prins, die het hotel komt openen, en de werkster (zoals Natalie uit Love Actually). Eén koppel gaat trouwen in Lech en tenslotte zijn er nog de entertainer, die bij zijn internetsollicitatie een verkeerde functie heeft aangeklikt en zijn vrouw.
Dan zijn er nog allerlei andere banden tussen personen binnen de koppels; ze zijn bijvoorbeeld zusjes, oude studievrienden en is oom Rudie er ook nog. De personages zijn zo, dat we denken dat iedereen in het publiek wel sympathie heeft voor tenminste één van de karakters; er zit zeker l iemand in waarin je je kan verplaatsen, of in wie je je herkent. Ze zijn stuk voor stuk heel menselijk.
Hoe is de onderwerpkeuze tot stand gekomen
Het is de opdracht voor de eindvoorstelling van het tweede jaar om een film of toneelstuk te kiezen, waar je dan een musical van maakt. Zoals My fair lady een bewerking is van Pygmalion. Dat je dus met de teksten aan de slag gaat en daar liedjes bij gaat passen, of dat je teksten in liedjes zet en zo een voorstelling maakt.
Vorig jaar had je een voorstelling die ging over Austin Powers, waarbij de karakters daaromheen meer gewicht kregen, zodat het een ensemblevoorstelling kon worden. Wij wilden films kiezen waarbij we alle acht (eigenlijk alle tien, maar sindsdien zijn er twee studenten vertrokken) in de basis al gelijkwaardige rollen hadden. Dus zijn we op zoek gegaan naar films waar een grote cast allemaal ongeveer evenveel te doen heeft. En zo zijn we uiteindelijk bij ‘Alles is Liefde’ en ‘Love actually’ gekomen. Wij hebben vooral veel teksten uit de films in de scènes gebruikt. Voor de liedjes hebben we voor onbekende musicalnummers gekozen die vertaald of bewerkt zijn; we wilden de liedjes wel in het Nederlands doen. Voorbeelden zijn Just a Housewife uit Working. Pennsylvanian Nights van Thomson en Mann hebben we bewerkt tot een heel mooi duet tussen de twee broers.
Vanwaar de keuze voor onbekende musicalnummers
Omdat de films al zo populair zijn, zal het publiek waarschijnlijk veel van de teksten herkennen. Daarom wilden we daar niet ook nog eens alleen maar cliché-nummers bij kiezen en het verwijt krijgen dat we het wel heel makkelijk bij elkaar hebben gezocht. Daarom wilden we de muziek een beetje apart houden. In eerste instantie wilden we ervoor wel popnummers gebruiken, maar het bleek moeilijk om dat zo te arrangeren dat het in het verhaal doorloopt. We wilden echt een bookmusical maken die scènes en liedjes aan elkaar verbindt. We zijn echt op zoek gegaan naar liedjes die er goed bij passen, en die we zelf ook mooi vinden. De meeste nummers zijn met pianobegeleiding, maar drie nummers zijn met een orkestband. Bijvoorbeeld de pauzefinale, met muziek uit Lord of the Rings; die Ierse klanken krijg je niet uit een piano.
Zitten de rollen dicht bij de personen zelf, of moet er stevig geacteerd worden
Bij de één ligt het dichterbij dan bij de ander. Van sommige rollen wisten we meteen wie het moest spelen; bij andere hebben we meer getwijfeld. En natuurlijk speelt bij een opleiding mee dat als je de vorige keer iets hebt gedaan, je deze voorstelling een ander soort rol wil spelen. We geloven ook wel dat iedereen tevreden is met de rol die hij/zij nu speelt.
Leef je anders naar deze productie toe dan vorig jaar
Ja, dit is je eigen productie. Je hebt teksten geschreven, we hebben zelf lopen knutselen en verven, kostuums gekozen. Er wordt nu veel meer gehamerd op interpretatie. Maar je hebt veel meer vrijheid om je karakter een eigen vorm te geven. Vorig jaar hadden we een script en een strakke rolverdeling. Als het publiek het toen niet mooi vond was dat de keuze van de regisseur of het script; nu hebben we het zelf gemaakt en laten dus veel meer van onszelf zien. Dat is heel spannend. We zijn nu ook met minder, en dus val je veel meer op.
Er zit wel veel dynamiek in onze voorstelling. De voorstelling is ongeveer 55 minuten voor de pauze en 45 minuten na; we willen het niet te lang laten duren. We wilden ook geen lange changementen; de ene scène wordt het decor doorgeschoven naar de andere scène en zo kom je in een soort rollercoaster die van het ene naar het andere gaat. Dat is echt te danken aan Bas Groenenberg, onze regisseur. We hebben een decor op wielen wat kan draaien. Geen draaischijf helaas, waar we in het begin wel over hebben gedroomd, maar natuurlijk niet haalbaar is. Met het omdraaien van een decorstuk zit je nu in een andere ruimte, en we hopen dat het publiek daar in meegaat. De choreografie is gemaakt door Derek Blok, hij heeft ons het hele jaar musicaldans gegeven, en ook als er veel bewogen moest worden bij changementen heeft hij deze gezet. Ook al zijn het alleen maar lijnen die je loopt; hij heeft veel beter het overzicht waar je het beste heen kan; juist door de vele decorwisselingen. Ook bij liedjes waar veel beweging in zit heeft hijeen soort handreiking gedaan om het iets meer natuurlijk te maken.
Hoe zit de planning er nu verder uit
Vandaag zijn de decors verhuisd naar het Fijnhout theater; maandag gaan we met Bas het licht maken. Dinsdag is er dan waarschijnlijk nog een doorloop, omdat het in het theater toch anders is dan in de studio. In het midden van de grote zaal is een trap, die van de techniek naar beneden loopt. Die willen we een aantal keer gebruiken, maar dat moeten we natuurlijk nog uitproberen en zetten. Dinsdagavond spelen we voor de mensen van school de generale repetitie; ook dat is natuurlijk spannend, omdat zij je het beste kennen. Maar we zijn wel toe aan spelen voor publiek.
We hopen dat het licht van de liefde straalt tijdens onze voorstelling. En hopen dat iedereen met ons onderweg wil naar liefde.
“Liefde- je moet er in geloven anders wordt het niets” is te zien van woensdag 26 t/m zondag 30 mei. Aanvang: 20.15 uur (zaterdag 29 mei ook een matineevoorstelling om 15.00 uur)
Het Fijnhouttheater
Lootsstraat 37 — 39
Amsterdam
Prijzen
Normaal kaartje: €12,50
CJP: € 7,50
Reserveren: Stuur een mailtje met je naam, het aantal kaartjes (indien CJP, graag vermelden) en voor welke dag naar: .(JavaScript must be enabled to view this email address)
