De allermooiste voorstelling van Theater Terra in de afgelopen jaren was ongetwijfeld: “Raad eens hoeveel ik van je hou”. Een prentenboek over dieren, waarin een enthousiast jong klein dier (een haas in dit geval) opgroeit en tegen grenzen oploopt. Het verhaal van Welterusten, Kleine Beer valt in dezelfde categorie, al gaat het hier in eerste instantie om een knuffelbeer.
De voorstelling begint dan ook met een klein meisje dat wordt voorgelezen (uit Kleine Beer), en vervolgens moeite heeft met het donker. Ze houdt haar knuffelbeer dichtbij zich. Ze is ook bang voor allerlei bijzondere enge wezens, zoals de Sijpelaar of de Ploffer, maar heeft geen idee hoe ze eruit zien. Als de nacht valt komt de knuffelbeer tot leven, en vervolgens fantaseert hij over het zelf hebben van een vader, Grote Beer. En uiteraard verschijnt ook hij ten tonele. Vervolgens beleeft de Kleine Beer een aantal avonturen. Hij ontdekt nieuwe dieren als de ijsvogel of de eekhoorn, en nieuwe geluiden, zoals de waterval en de echo, of de stappen van zijn voeten in de sneeuw, die hij in eerste instantie aanziet voor de monsters die het meisje al eerder benoemde. Kleine beer is heel enthousiast, wil graag spelen, of zijn vader helpen. Alleen heeft hij nog niet altijd de kracht om echt een waardevolle bijdrage te kunnen doen.
Het decor bestaat vooral uit de enorme boom waar de beren bij leven. Deze is bijvoorbeeld op een ander moment omgetoverd tot waterval. De kinderkamer van het meisje is functioneel, en niet veel meer dan een bed dat snel gechangeerd kan worden..De poppen van de karakters van Kathelijne Monnens zijn erg mooi. Door de natuurlijke bewegingen, en vooral ook de oogbewegingen, lijken ze ook echt tot leven te komen. Ze nemen jong en oud mee in het verhaal, en als er wat rumoer in de zaal ontstaat is dat ook direct aan het verhaal te koppelen. In tegenstelling tot “Raad Eens ....” is Welterusten, Kleine Beer weer een echte musical, met dus meerdere liedjes, gecomponeerd door Fons Merkies, die tevens de regie op zich heeft genomen. De liedjes liggen lekker in het gehoor, al klinken ze soms ook wel bekend. Het meest herkenbaar is dat bij de (instrumentale) dans van de Knuffelmannetjes, dat een grote Pink Elephants On Parade-vibe heeft.
De cast bestaat uit Theater Terra veteraan Wesley de Ridder, aangevuld met 3 mensen de allemaal nog aan musicalopleidingen studeren of net zijn afgestudeerd. Linda Korevaar was vorig seizoen al te zien in De Kabouter en keert nu dus terug bij Theater Terra. Voor Marieke Labeur en Robin Hissink is het hun professionele debuut, en eentje waar ze trots op mogen zijn. De samenwerking is goed (voor de beweging van met name Kleine Beer zijn vaak twee personen nodig), en de eigen rollen degelijk, al mag er hier en daar nog wel op details worden gelet. Dat Wesley de Ridder een meester is in het bespelen van en inleven in de poppen blijkt niet alleen tijdens de voorstelling, maar ook erna. Er is dan de gelegenheid met Kleine Beer op de foto te gaan, en dat doet hij erg leuk. Gefascineerd kijken de kinderen naar de pop, alsof er niemand aan vast zit. Voor erg jonge kinderen blijkt het zelfs een beetje te eng, hoe schattig en lief hij dan ook is.
Ook in de nieuwe opzet (dankzij de subsidiestop) heeft Theater Terra weer een prachtige kindervoorstelling gemaakt. Aan het begin van de voorstelling wordt ook al gemeld dat in het volgende seizoen een oude bekende en favoriet weer terugkomt: Kikker. En wel in een totaal nieuwe musical. Dit seizoen kunnen de kleintjes echter volop genieten van Kleine Beer.
