Het ensemble wisselt onnoemelijk vaak van rol en kostuum en is van alle markten thuis. Als de acrobaten en andere circusartiesten zien we enige halsbrekende toeren. In hun midden valt vooral Karel Simons op. Met een ongebreidelde energie en een lach die niet weg te slaan is valt hij extra op. Misschien zelfs wel iets te.
Maar een musical die Pietje Bell heet kan natuurlijk niet zonder kinderen. Van de 6 kindercasts werd de blauwe de uitverkorene om deze premiere te spelen, en dit bleek zeker geen miskleun. Pim Wessels schittert als Pietje Bell. Geen moment twijfel je aan zijn personage, en hij heeft een gouden keel. De twee van de drie bendeleden, Engeltje (Martijn Canters) en Peentje (Christian van Eijckelenburg) hebben vooral een ondersteunende rol en kwijten zich voorbeeldig van deze taak. Derde bendelid, Sproet (Martijn Vogel) heeft duidelijk een wat grotere rol. Af en toe kan er nog wel iets meer emotie in zijn tekst, maar hij blijft zelfs geloofwaardig als hij zijn vriend Pietje afvalt. Ook deze Martijn is overigens een uitstekend zanger.
Het decor is weer bijzonder ingenieus. Het gebruik van krantenkoppen en de visualistie ervan, inclusief de van de rest van de musical afwijkende muziek schept een stuk duidelijkheid in de soms wat fragmentarische musical. De vermusicallisering van boeken leidt natuurlijk onherroepelijk tot schrappen en de musical Pietje Bell is daarop geen uitzondering. Sommige verhaallijnen lopen door de hele musical heen, zoals de romance van de zus van Pietje, leidend tot de slotscène van de musical. Andere avonturen worden slechts deels verteld. Met name van de ontdekking van de gestolen juwelen en de afhandeling ervan zien we slechts flarden. Dat wel geeft een licht onbevredigend gevoel.
Even heb je het gevoel dat de plank totaal wordt misgeslagen, als Martha haar vermiste broer bezingt in een nummer dat niet anders als een liefdesballade genoemd kan worden, maar dat blijkt ineens razend functioneel in het verhaal.
De slapstick-elementen, met name bij de echte boeven in de voorstelling, zullen niet aan iedereen besteed zijn maar slaan zeker aan bij de kinderen. De wat overacte-stereotypen horen bij een familiestuk als deze, maar kunnen ook verkeerd vallen.
Pietje Bell is geen sensationele musical. De songs klinken lekker, maar zijn niet heel memorabel. Waarschijnlijk is het “alles is te groot” de enige song die na een paar dagen nog kan worden gereproduceerd. Ook het verhaal van deze musical is niet spectaculair. Daar staat tegenover dat er een cast aan het werk is die van het podium afspettert, en die zorgt voor een bijzonder amusante avond voor het hele gezin en vooral de kinderen. Een bijzonder sterk zingende en acterende Pietje Bell werd de ster van deze premiére avond. Het is te hopen dat de andere kindercasts van hetzelfde kaliber zijn.
