Wolf en Ezel in de schijnwerper

Fakir heeft sinds jij het speelt enorm aan kracht gewonnen
Mark: Ik vind het ook echt een leuke figuur. Ik moet wel zeggen dat ik daar in het begin wel moeite mee had. Maar dat kwam ook omdat, als je een rol van iemand overneemt, je ook de grapjes van hem kan overnemen, maar die zijn vaak gevormd door de vorige speler. En ik denk dat iedereen zijn eigen humor en timing heeft, en uiteindelijk heb ik mijn weg daarin wel gevonden. In het script staan onder andere de grappen die alleen fakir zelf leuk vind. Ik hem 'm uiteindelijk wat geheimzinnig gemaakt door geluidjes en het opgaan in zichzelf. Een figuur die in een permanente trance zit, maar ook nog wel heel wijs is.

Ja Zuster, Nee Zuster was pop-loos. Heb je dat in die tijd gemist
Mark: Nou, het was een beetje eng om zonder pop te spelen. Tijdens een voorstelling als Sprookjesboom ben je toch een soort van beschermd door de pop. Je speelt via de pop; niet jij maar de pop is degene die het doet en verantwoordelijk voor datgene wat je zegt en doet. Dat iedereen naar jou kijkt is dus even wennen.
Het is wel te gek om met een pop te spelen. Dat kinderen daar ook helemaal in meegaan. Wat je doet zou, als je het zelf doet, nergens op slaan, maar omdat het een pop is is het leuk.

Waar liggen jouw ambities voor de toekomst
Mark: Maar naar de toekomst toe kan alles. Ik leg me nergens in vast en doe wat ik leuk vind. Ik houd wel van komische dingen; lekker luchtig en niet te dramatisch, maar dat komt ook wel een beetje omdat ik het niet gewend ben. Op school heb ik daar natuurlijk wel wat mee gedaan, maar verder niet. Maar ik denk wel dat mijn genre wel ligt in het vrolijke feel-good. En dan het liefste Hollands, niet het geïmporteerde materiaal uit Engeland of Amerika. Het Schaep met de 5 Poten, Heerlijk duurt het langst, daarvoor mogen ze me bellen. Ik hou van Nederlands vrolijk theater.

Als ik naar de huidige poppen kijk is Langnek denk ik de lastigste figuur om wat van te maken
Thijs: Voor mij persoonlijk denk ik dat je daarin gelijk hebt. Langnek is een soort van vaderfiguur, heeft altijd wijze raad en ik vind het ook moeilijk om hem iets mee te geven wat hem echt interessant maakt. Het lukt uiteindelijk wel, maar het is moeilijker dan je zou denken; hij wordt heel gauw saai en vlak.
Toch heeft hij stiekem toch nog wel ergens verborgen gevoelens, die hij soms ook best wel eens kwijt kan; dat hij ergens tegenin gaat als hij het er niet mee eens is. Dat maakt 'm leuk.
Mark: En dat hij af en toe geniet van zijn eigen wijze raad. Dat vond ik in de Sprookjesboom op Reis voorstelling leuk; dat hij een soort Shakespeare-achtige manier van doen heeft. Maar van alle poppen is hij wel het minst karakteristiek; de rest zijn allemaal karikaturen en Langnek is dat niet zo erg. Hij heeft een lange nek en daar wordt in deze voorstelling dankbaar gebruik van gemaakt.

Kunnen we, als we naar de speeltechniek kijken, zeggen dat als je één pop kunt spelen, je ze allemaal kunt spelen?
Mark: Nee, je hebt sowieso poppen die altijd op de pin zitten. (Red: aan het kostuum van de spelers zit op heuphoogte een metalen pin, waarop de pop kan rusten) zoals Draak, Wolf en Ezel, sommigen zitten soms op de pin, zoals Assepoester, die los van de pin heel mooi kan lopen en Klein Duimpje zit natuurlijk nooit op de pin. Maar elke pop heeft zijn eigen speeltechniek. De Draak heeft geen handen, waarmee hij zich kan uiten, en heeft daarmee een extra handicap, maar is wel heel mooi imposant om te zien. Alle menspoppen hebben ook een andere mond, dan de beesten die echt een bek hebben. Dat is ook weer heel anders om te doen.
Het is ook heel grappig hoe makkelijk het lijkt. Laasts moest ik een poppenworkshop geven, en dan is het oja oja oja, en dan hebben ze zelf zo'n pop in de hand en dan moeten ze toch leren een bepaalde knop om te zetten.
Thijs: Het is moeilijker dan dat het er uit ziet; het wordt makkelijk onderschat. En dat is de uitdaging. De pop goed te bespelen en de hele voorstelling levendig te houden. En dan krijg je allerlei menselijke dingen die in de weg kunnen zitten, zoals kramp in je armen. En daar wordt ook hard op getraind. En dan is het bij de menselijke figuren moeilijker dan de dierlijke. Een wolf laat je snuffelen. Een mens zit vol met kleine gebaartjes, die moeten dan ook in zo'n pop zitten. Bij een dier kunnen die gebaren veel groter en hoekiger zijn.

Naast deze twee theatervoorstellingen hebben we het afgelopen jaar van je gehoord met de stichting Upside van Down.
Mark: We hebben daarvoor een CD gemaakt en die heeft goed verkocht. En nu 11 augustus komt er het La La La concert. Met onder andere artiesten die hebben meegewerkt aan de CD, zoals Jim Bakkum en Joke de Kruijf. Voor gezinnen met kinderen met en zonder Down. En de opbrengst gaat naar de stichting.
Voor iedereen dus?
Mark: Ja voor iedereen eigenlijk. Ik zeg het zo omdat mensen bij de CD dachten dat het gemaakt was voor kinderen met Down-syndroom. Maar het is gewoon voor alle kinderen bedoeld. Af en toe zijn er onderwerpen die gaan over kinderen met Down-syndroom, zijn ze heel visueel en duidelijk geschreven, waardoor het voor die kinderen extra makkelijk te begrijpen is.
Het concert is in Overijssel, in de Beerse Bulten, in een park in een arena-achtige setting. 2 concerten op een dag, met een band erbij. Verschillende artiesten zullen dan optreden, waaronder ook artiesten uit de musicalhoek. Er worden dus de liedjes van de CD gezongen, en eigen materiaal.

Deze voorstelling speelt in de vakantie nu elke dag, maar normaal alleen in het weekend. Betekent dat 5 dagen in de week vrij?
Mark: En op woensdag, dus 4 dagen. Nee, ik schrijf daarnaast ook heel veel. Verhaaltjes... En ik doe mee met de Musicalmakersbeurs. Met Dorien Haan. Dan moet je een synopsis maken, en een lied uitwerken; je moet een begroting maken en die dien je dan in. Als je wint krijg je 10000 euro en moet je een proefvoorstelling maken. Dat wordt ook een poppenvoorstelling, maar dan voor volwassenen. We hebben ook een ontwerp van zo'n pop meegestuurd.
Thijs: Ik geef onder andere les. En ik doe muziektherapie met autistische kinderen. Sommige zingen, anderen spelen een instrument. En dat is op allerlei niveaus. Sommige met een tamboerijn, anderen met ingewikkelder instrumenten. En één dag in de week speel ik in de Efteling in het Sprookjesbostheater. Dat is nu dezelfde voorstelling als in de winter; een zangwedstrijd tussen sprookjesbosbewoners, een lekker vrolijk grappig showtje van tien minuten.