Recensie

De zere neus van Bergerac - De zere kaken van het Ro-publiek

Afgelopen zondag ging Ro Theaters nieuwste familievoorstelling in Rotterdam in première: De zere neus van Bergerac. Recensie en videoverslag van de middag. Met gesprekken met Alex Klaasen, Wart Kamps e.a. VIDEO.

RO Theater heeft inmiddels een traditie gemaakt van de kerstvoorstelling, hoewel je daarvan niet echt kunt spreken als de voorstelling tot ver in de lente doorspeelt. Wat ooit begon met Lang en Gelukkig is nu aanbelandt bij ‘De Zere Neus van Bergerac’. Een voorstelling die volledig in de lijn past van bekende verhalen vol absurde zijsprongen, over- en underacting, maar daarin niet de grote hoogte weet te bereiken die eerder Woef Side Story en Lang en Gelukkig wel wisten te bereiken.

De voorstelling mixt het bekende verhaal van Cyrano de Bergerac met een sprookjeswereld van feeën die wensen vervullen. Het begint met een bekend beeld, waarin er gespot wordt met zijn neus, en waarin hij dan weer het gebrek aan originaliteit in deze beschimpingen laakt. Om vervolgens terug in de tijd te gaan, en we fee Brenda een fout zien maken bij het toewensen van de kleine Cyrano, waardoor hij met de enorme gok wordt opgescheept.  Dan schakelen we over naar het feeënrijk, waar ze op zoek zijn naar een stagiaire. Deze wordt uit de zaal geplukt, en krijgt de naam Roxanne. De feeën krijgen een trollencontrole van hun werk, en dan komt de blunder van Brenda boven water. Cyrano, die inmiddels op de Kadettenmavo zit, heeft nog steeds last van die fout, dus die moet worden hersteld. Ada gaat er met Roxanne op af, maar deze missie mislukt. Cyrano moet weg voordat hij geraakt kan worden met de magie van de fee-o-foon, en Roxanne komt in contact met de beeldschone Chris(tian) de Boer.  Ze is meteen verliefd. Cyrano is dan weer dol op Roxanne, maar vanwege zijn lelijkheid denkt hij dat hij geen kans heeft. Dus als Chris niet uit zijn woorden kan komen biedt hij aan voor die woorden te zorgen. En zo worden zijn romantische rijmen de teksten van Chris. Terwijl in het feeënrijk de paniek toeneemt omdat de fout nog steeds niet is hersteld en de trollen de boel dreigen over te nemen, ontstaan op aarde de bekende verwikkelingen van het Cyrano-verhaal.
Het belangrijkste euvel in de voorstelling is de duur. Er wordt te veel tijd genomen, zeker in de eerste akte, zonder dat er nu zo ontzettend veel gebeurt. Daardoor zakt de voorstelling diverse keren in. Je smacht naar een pauze, die maar op zich laat wachten. De tweede akte is veel sneller, en weet daardoor de aandacht beter vast te houden. Wie eerdere voorstellingen als Snorro, Lang en Gelukkig of Moord in de Kerststal zag weet wat hij kan verwachten. Dat betekent aan de ene kant dat de humor kennelijk bevalt, maar aan de andere kant ook dat er wel erg veel dingen voorspelbaar worden, ook waar dit niet de bedoeling is.

21 December 2014
Première
Rotterdam
Rotterdamse Schouwburg
http://rotheater.nl/zereneus
zere neus, bergerac, cyrano, RO theater, alex klaasen, jeroen dekkers, wart kamps, arjan ederveen, marius mensink,

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen